D.O. -Namgi

25

Namjoon'dan

Şuan'da hastanedeydim.Aslında kendim artık taburcu olabilirdim ama Jisung'un dediklerinden sonra Taehyung'u yatağa yatırmıştık.Krize girmişti bir süre sonra ateşide yükseldi.Kızıyordum.Kendime kızıyordum.O adamı öldürmediğim hergüne kızıyordum.

Doktor rutin kontrollerini yaptıktan sonra tekrardan odadan çıkmıştı.

Ben hariç diğer herkes karargaha gitmişti.Yoongi'de dahil.Gideli birkaç saat oluyordu.Telefonuma baktım bomboştu.Kesin benimle konuşmıcaktı.Konuşmaz dedim.Niye konuşsun ki...yaşadığım bunca sene kadar yaptıklarım.
Ayza Hyung beni daha küçükken almıştı.Aklıma gelen anılar ile duraksadım.

D.O adını verdiği topluluk yani 'Devil Online' her ne kadar başında bir Türk olsa da Kore hükümetinin desteklediği gizli görev timiydi.WI görevi gibi şimdiye kadar bir sürü önemli görevlerde bulunmuştuk.WI en uzun süreli olanıydı.

Aslında WI ben doğduğumdan beri vardı.Ben henüz daha altı yaşında filanken Bay Kim ve diğer itler uyuşturucuyu geliştiriyorlardı.Küçüktüm evet ama daha o yaşta bile normalin üstünde bir zeka seviyesindeydim.Rayn Dvone,Je Woon'un amerikadaki bir işbirlikçisi.Çok önemli biri olmasada birazcık gereken biriydi.

Babamın toplantısı vardı evde ben o aralar on yaşına girmiştim diye hatırlıyorum.Belgeleri almıştım.Göz attığımda küçükken babamın bana bir defa az miktar yedirdiği ve uyuşturucu dediği şey olduğunu gördüm.O yaşta nasılmı biliyordum.

Araştırmıştım.

Babam bu toplantıdan önceki hangi gün ve nasıl olduğunu bilmediğim bir zamanda yedirtmişti.Az bir miktar olsada birazını saklayabilmiştim.Beni dövme işini önceden kendi isteğiyle yapardı.Şimdilerde ise sanki biri tarafından kontrol ediliyordu.On yaşındaydım ya daha ben...

Birgün yine o dövdükten sonra kaçmış bu sefer Bay Jung'lara gitmiştim Hoseok gile.Sakladığım uyuşturucuyu ne işe yaradığını bilmediğimden Jung hyunga vermiştim.
Şöyle hatırlıyorum şimdiki alt birimlerin olan karargaha getirmişti beni.

Beni bir odaya sokmuştu.Ardından beklememi söyleyip bir süre sonra biriyle gelmişlerdi.Karşıma bir hyung oturmuş ve bana babamın tüm pis işlerini baştan sonra kim ve ne varsa söylemişti.

Eğer normal biri olsam evet belki şimdi şuracıkta bu denilenleri kaldıramazdım ama ben normal değildim hafif kafası gidik bir tipim diyebilirim,ayrıca zeki.Hakkımda çoğu şeyi biliyordu gerçi daha ne kadardır vardımki çok birşeyim olsun.Beni alt birime soktu.

Zaten hayatım boktandı.E tabi benimde farkım yoktu.Hiç değilse dedim.Birşeyler öğrenip başka insanların hayatını normal kılayım.

Dedim ya alt birime soktu diye yemin ediyordum.
'Canım pahasına evet' diyordum.Alt birimdeyken henüz daha küçük işler veriliyordu.O zamanlar evden çok olmasada rahatça çıkabiliyordum.Bu yüzden zor olmuyordu.Birgün görev başındayken küçük bir çocuk gördüm yaralanmıştı.Yaşı bana yakındı sanırım ama boyu küçüktü.Yaradan olsa gerek nerdeyse bayılacaktı.

Koşarak yanına gittiğimde bayık gözleriyle bana bakmıştı tombik yanaklı çocuk ardından gülümsemiş ve kollarımın arasına yığılmıştı.

Han Jisung.

Adı buymuş.O gün onu bulup Hyunglara getirdiğimde onu iyice tedavi etmişlerdi.Annesi babası olmadığını öğrenmiştim.Sadece bir arkadaşı varmış,Minho.

Ailesi öldüğünde Minho sayesinde kurtulmuş bikaç sene Minho ve ailesi ile yaşamış Jisung.O gün görev için gittiğim adamlar Minho'yu esir alıp ailesinide öldürmüşler.Tabi ben Jisung'u bulduktan sonra gerisini diğer adamlar halletmiş Minho'yu da burnu bile kanamadan almıştık.Hayat onları olmayan ailesi banada olsada bir boktan farksız davranan ailemle sınıyordu.