𝐍𝐞𝐫𝐯𝐞𝐬 [𝐇𝐲𝐮𝐧𝐥𝐢𝐱]

...

Ümitsizliğin beynini ele geçirmesine izin vermek istemedi.

Felix gittiğinden beri nefes almıyordu.

Üzgün değildi.

Kızgın değildi.

Artık duyguları unutmuştu.

Onları geri istemek hakkıydı.

Yaşama sebebini geri istemek en doğal hakkıydı.

Yavaşça son kurbanının yanından uzaklaştı.

Onun da bir ailesi, sevdiği biri ya da çocukları mı vardı? Bir kez daha bu kutsal bütünlüğü bozmuş muydu?

Umrunda değildi.

Onun da ailesi yıkılmıştı.

...

Şehrin ıssız sokaklarında gezinmeye başladı.

Titreyen ellerinin arasında zor tuttuğu çakmak ile sigarasını yaktı.

Şimdi biraz daha iyiydi.

İçten içe kendini öldürmek zevk veriyordu.

- Felix olsa kızar, ağzımdan kağıt parçasını alıp dudaklarıyla beni öldürürdü.

- Ben iyiyim
Ben iyiyim
Ben iyi-

Kelimelerin gerçekleri, içinde yatanları ifade edemediğini bir kez daha fark etti.

Hıçkırıklar arasında soğuk zemine uzandı.

Çilli çocuk onu bu halde görse ne yapardı?

Kesinlikle hasta olacağını söyleyip onu karanlık zeminden kaldırırdı.

Peki şuan görmesine rağmen, neden kaldırmıyordu?

...