🤍Masked Lover🤍KSJ🤍 (Completed)

epilogue ❤️

Jin's pov

අවුරුදු තුනක් ගත වුණා. මට මගේ ජීවිතෙත් එපා වුණ අවුරුදු තුනක්. එදා ඇක්සිඩන්ට් එක ටීවි එකෙන් දැක්කම මායි කොල්ලො ටිකයි එවෙලේම දුවන් ගියෙ හොස්පිට්ල් එකට. මගේ ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවෙ ඒ මැරුණ අයගේ මූනු දැක්කම. ඒ හිටියෙ පොඩ්ඩයි හෝමියි නෙවෙයි. අයාන් සතුටටත් එක්ක ඇඬුවා. මගේ කෙල්ලයි කොල්ලයි තාමත් ඉන්නවා කියලා දැන ගත්ත එකත් මට ඇති.

මේ අවුරුදු තුනට ගොඩක් දේවල් සිද්ධ වුණා. අයාන් ටේ ජිමින් තුන්දෙනා ඩිග්‍රි එක කරා. නම්ජුනුයි යුන්ගියි හෝබයි අපේ කම්පැනි එකේ බ්‍රාන්ච් එකක් පටන් ගත්තා. ජුංහි ආන්ටියි හෝමිගෙ ඔම්මයි අප්පයි ඇවිල්ලා හෝමියි කුකියයි හොයන්න ගත්තම අයාන් බොහොම අමාරුවෙන් ඒක settle කරා. හෝමියි ජන්ග්කුකයි අවුරුදු තුනකට research එකකට ඕස්ට්‍රේලියාවේ ගියා, කෝල් කරාට ලේසියකට ආන්සර් කරන්නේ නෑ වැඩ නිසා කියලා අයාන් ඒ ගොල්ලොන්ට බොරු කිව්වා. බොරුවට කියපු අවුරුදු තුන අදින් ඉවර වුණත් හෝමියි අයානුයි ආගිය අතක් නෑ 😔.

ඒත් වෙනස් වුණේ නැති දේවල් කිහිපයක් තියෙනවා. නම්ජුන් එදා ඉඳන් අද දක්වාම මට හ්‍යොන්ග් කියලා කතා කරේ නෑ💔. යුන්ගිත් මාත් එක්ක කතා කරේ වුවමනාවකට විතරයි. හෝමියි කුකියයි ගිය දවසේ ඉඳන් අයාන් මාත් එක්ක වචනයක්වත් කතා කරේ නෑ. කතා කරනවා තියා අඩුම තරමේ මන් දිහා හැරිලවත් බැලුවෙ නෑ. ටේත් මාත් එක්ක වැඩි කතාවක් නෑ. ජිමිනයි හෝබියි විතරයි පොඩ්ඩක් හරි ඉතින් කතා කරේ. කොටින්ම කිව්වොත් ඔක්කොම මට දඬුවම් දුන්නා. ඒක සාධාරණයි. මන් හැමෝගෙම ජීවිතවලින් සතුට උදුර ගත්තා. කුකියි හෝමියි නිසා අපි හැමදාම හිනා වුණා. ඒ දෙන්නගෙ කෝලම්වලින් හිනා හඬින් මුළු ගෙදරම පිරිලා ගියා. ඒත් දැන් මුළු ගෙදරම හරියට සොහොනක් වගේ. අපි කිසි කෙනෙක් මේ අවුරුදු තුනට හිනා වෙලා නෑ.

අයාන් තාමත් හොරෙන් අඬනවා කියලා මන් දැනන් හිටියා. මාත් ඒ හැටි වෙනසක් නෑ. මගේ කාමරේ තියෙන හෝමිගෙ පින්තූරෙ දකින වාරයක් පාසා මගෙ ඇස් වලට කඳුළු එනවා. ආදරේ කරන අය කෙසේ වෙතත් අපි දෙන්නා හිටියෙ බැඳපු ජෝඩුවක් වගේ 😂🥺. කොයි වෙලෙත් රණ්ඩු. උදේ රණ්ඩු කරලා හවසට හිනා වෙවී පිස්සු නැටුවා. බනානා මිල්ක් එකක් දැක්කත් මට මතක් වෙන්නේ කුක්ව 🥺. මන් කොච්චර සැර දැම්මත් ආපහු හිනා වීගෙන ළඟට එනවා.................ආයේ කවදා ඒ වගේ දවස් එයිද 🥺?