✲ 𝘖𝘯𝘤𝘦 𝘈𝘨𝘢𝘪𝘯 [ Jikook ] ˢʰᵒʳᵗ ˢᵗᵒʳʸ

Part 02.

9 years before . . .

" මොනාද ජන්කුක් ,
සර් කිව්වේ ? "

" අපිට 2 න් පස්සේ ලු ආයේ පිට්ටනියට යන්න පුලුවන් . "

ජන්කුක් තමන්ගේ පුටුවේ ඉදගනිමින්  කේන්තියෙන් කිව්වා .

" මොකක් ?
විහිලුව කරනවද  ?
මේක හරිම අසාධාරණයි. "

" අපිට ලබන සතියේ තරග
ජන්කුක් , උබ කිව්වේ නැද්ද බන් ඒක."

" කිව්වා බන්.
ඒත් අපෙත් වැරැද්දනේ බන්.
අපිනේ පීරියඩ් එක අහන්නැතුව කට් කරේ.

මාර දාඩියයි බන්. "

ජන්කුක් තමන් ඉදහිටි පුටුවෙන් නැගිට තම ශර්ට් එක උස්සමින් කිව්වා.

ජිමින් තමන්ට අයිති පන්තියේ කෙලවර පුටුවේ සිට ජන්කුක් දෙස වෙනදා පරිදිම හොරෙන් බලන රාජකාරියේ යෙදී හිටියා.

ජන්කුක් තම ශර්ට් එක ගලවා එයින් තම බෙල්ලේ බේරෙමින් තිබූ දාඩිය පිසදැමුවේ ජිමින්ව තවත් අපහසුතාවයට පත් කරමින්.

" ජිමින් නම් හරිම වාසනාවන්තයි නේ. "

ජිමින් ගැස්සුනා..
ඔව් ගැස්සුනා..

කවදාකවත් නැතුව ජන්කුක් තමන්ට කතා කලා කියන හැගීම ජිමින්ට ආවා.

ජිමින් ඔලුව ඔස්සලා ජන්කුක් දිහා බැලුවා.

" ඔව් .. "

ජිමින් ජම්බු ගෙඩියක් වගේ රතු වෙලා..

ජන්කුක් ට එච්චර දුරට ඒ රතු බව නොපෙනෙන්න ඇති..

" එයාට එච්චර දාඩිය දාලා නෑනේ. "

ජන්කුක් හිනාවෙවී ජිමින් දිහා බැලුවා.

ජිමින්ට මේ වුන දේට දුවලා පැනලා නටන්න ඕන වුනත් මුකුත් නොකියම ජන්කුක් දිහා බලන් හිටියා.

ජන්කුක් ජිමින්ව වර්ණනා කරපු නිසා ජන්කුක් එක්ක හිටපු හැමෝම වගේ පන්තියේ කෙලවරේ හිටපු මේ පුංචි බෝලෙ දිහා බැලුවා.