I'm pregnant!

Baby Shower

6. Ay

Bembeyaz bir elbise vardı üzerimde, herkes içinde giymeye çekinsem de Ata yanımda olduğu için sorun etmedim.

Evimizin bahçesinde, arkadaşlarımız arasında küçük bir Baby Shower düzenlemiştik. Yavaş yavaş herkes geliyordu. Nehir ve Mina yardım için erkenden geldi.

Birçok fikir vardı, balon patlatma fikrini seçmiştik ama sesten korktuğum için bu fikirden vazgeçtik.

Şuan da Mina fotoğraf çekmek için masanın karşına geçmiş, Nehir de vereceğimiz pozu ayarlamak için bizi yönlendiriyordu.

Sonucunda Ata'nın arkamdan sarıldığı bir poz seçtik. Klasik olabilirdi ama ne yapayım bebeğimin babasıyla fotoğrafı olmasın mı?

Fotoğrafı çektikten sonra yorulduğum için sandalyelerden birine oturdum. Nehir başımda dururken Mina ve Ata davetli arkadaşlarımızı karşılamak için kapıya yöneldi.

Furkan ve Yiğit gelmişti, liseden mezun olduktan sonra ilişkileri başlamış ve Furkan benden defalarca kez özür dilemişti. Bende affetmiştim.

Ardından Melis ve adının Elif olduğunu bildiğim kız geldi. Mina'nın, Melis'e nasıl baktığına şahit oldum. Kan çıkar.

Nehir, Ata'nın kuzeni olduğu için ses çıkarmıyordu. Düşünceler içindeydi.

Alperen ve Talha el ele girdiğinde Nehir kaşlarını çattı. Neden gerildiğini anlamamıştım.

Elini tuttum “İyi misin?”

Bana dönüp gülümsedi, samimi olmadığını anlayabiliyordum. “İyiyim.” dedi sadece.

Talha ve Alperen masanın önünde durdu, Talha bana sarılıp karnımı okşadı.

“Tebrik ederim!”

Gülümsedim “Teşekkür ederim.”

“Siz ikiniz ne ara arkadaş oldunuz?” dedi Nehir araya girerek.

Talha ve Alperen gülümseyerek birbirine baktı. “O benim sevgilim. Neredeyse 1 yıl olacak.” dedi Talha.

Nehir'in yüzündeki ifadeyi gördüm, neden böyle tepki veriyordu?

Belli etmemeye çalıştı ve gözlerini asla Alperen'den çekmedi. “Tebrikler.”

Teşekkür ettiler, Yiğit ve Furkan'ın oturduğu masaya ilerlediler.

Nehir'e döndüm “Benden saklayamazsın.”

“Keyfimiz kaçmasın daha sonra anlatırım.”

“Şimdi.”

Benimle baş edemezdi, o da biliyordu. Zaten kurtlar sofrası gibi ortamdı, herkes herkesten nefret ediyordu.

Derin nefes aldı “Alperen, Talha'yı aldatıyor.”

Çığlık atacaktım ki herkesin gözünün bende olduğunu görüp sustum. Buna nasıl karar verebilmişti?

“Buna nasıl emin oldun?”

Daha da yaklaştı “Kafede buluştuğumuz günü hatırlıyor musun? Mina'yla çıktığımızda gitmiştiniz ve bizde daha fazla oturmamaya karar verip sahile indik. Normal bir şekilde konuşup yürüyorduk, birden gözüm banklardan birine takıldı. Alperendi. Ve bir kızla öpüşüyordu, ayrıldılar ve Alperenle göz göze geldik. Talha'yla olduğunu bilmiyordum... Şuan da benden korkuyor, Talha'ya söyleyeceğimi biliyor.”

Dudaklarım şok ile aralandı, Alperen'e baktığımda Talha ile gülüşüp konuştuklarını gördüm. Nasıl bu kadar karaktersiz olabilirdi?

Ata ve Mina yanımıza geldi, Ata elimden tutup bahçenin tam ortasında durdu. Elinde ayarladığımız konfeti vardı. Daha az ses çıkarır diye düşündüm.

“Öncelikle geldiğiniz ve iyi dileklerinizi esirgemediğiniz için teşekkür ederiz.” Ata söze başladı.

Birşey söylemek istemiyordum, morelim düşmüştü. Alperen'e dik dik bakıyordum sadece.

Uzun bir konuşma yapıyordu Ata, hala bitmemişti.

“Bunun için sevgili eşime teşekkür ederim. Ve şimdi sizleri daha fazla sıkmadan bebeğimizin cinsiyetini açıklayacağız.”

Fazla resmiydi, ben asla bu kadar olamazdım. Sıkılırdım bikere.

Konfetiyi elime verdi ve ellerimin üstünden tuttu.

“Hazır mısın?” diye fısıldadı. Asla değildim.

“Hayır..”

“Güzel.”

Patlatmayı başardık, mavi konfetiler heryere dağıldı.

Yükselen çığlık sesleri ile Ata'ya sokuldum, gülümsediğini hissettim. Zaten yüksek sesleri hiç sevmezdim, hamilelik dolayısıyla iyice nefret etmeye başlamıştım.

Herkes çok gergindi ve bizim için sevmedikleri insanlar ile bir araya gelmişlerdi, minnettardım.

Alperen hariç!

Yerlerimize geçtik tekrar, mutfaktan mavi pastayı getirip kestik. Bu renk şeyleri çok saçma geliyordu bana. Yani erkeklere mavi, kızlara pembe kullanılması. Benim bebeğim pembeyi de seviyordur belki?

Ben çok seviyorum mesela.

O güne mahsus herkes birşeyleri görmezden geliyordu. Bende sustum.

Ata işlerini çok ihmal ettiği için sonlara doğru gitmek zorunda kalsa da, eğlenmiştik açıkça.

Gitmeden önce Nehir, Talha'ya söylemişti. İnanmayınca Mina, Alperen'in kafasında şişe kırdı ve itiraf etmek zorunda kaldı.

Bu kadar ruh hastası insanı bir araya toplamaya gelmiyordu.

Denendi, onaylandı.

Garip şekilde alakasız geldi, ama maksat kaos olsun.