Danganronpa ONE-SHOTS !!Zamówienia Zamknięte!!

Nagito x Reader // Ściana

Na wstępie chciałem napisać, że te story będzie miało Male Y/N

Budzik obudził mnie jak zwykle o poranku, wyłączyłem go. Wstałem i poszedłem do łazienki ogarnąć się
Ubrałem czarny golf, białą koszulę i podarte jeansy założyłem jak zwykle czarna maseczkę i opaskę na włosy.
Wyszedłem z łazienki i pokierowalem się do kuchni gdzie czekała na mnie moja mama z przygotowanym śniadaniem do szkoły.

"Dzień dobry mamo."- przywitałem sie a ona odpowiedziała mi z uśmiechem
"Dzień dobry Y/N, masz śniadanie na stole"
"Dziękuję"- wziąłem śniadanie i plecak i udałem się do szkoły
W drodze do szkoły włączyłem sobie w słuchawkach muzykę.

No tak, nie przedstawiłem. Jestem Y/N L/N jestem Ostatecznym Aktorem. Zastanawiacie się może dlaczego noszę maskę? Moja mama ma dziwne upodobania i każe mi zasłaniać swoją twarz by nikt nie widział moich "emocji" ponieważ myśli, że ludzie mogą wykorzystać moje słabości przeciwko mnie jak i również mam bliznę na konciku ust, którą zdobyłem jak miałem 5 lat. Przyzwyczaiłem sie do tego więc nie mam jej tego za złe, tylko się o mnie troszczy. Tak naprawdę jeszcze nikt oprócz mojej rodziny nie widział mnie bez maski, nawet mój najlepszy przyjaciel od dzieciństwa Nagito Komeada.
Wracając, wszedłem do szkoły i pokierowalem się do klasy gdzie było już kilka uczniów m.in. Akane, Nekomaru, Fuyuhiko, Mahiru, Hiyoko i Nagito

Chciałem usiąść w ławce ale zatrzymała mnie niska dziewczyna
- "Heej Y/N znowu przyszedłeś w tej masce? Dlaczego cały czas ją nosisz? Nie nudzi Ci się to już?  A może masz taką brzydka twarz, że nie chcesz jej pokazywać"

Chciałem to zignorować, ponieważ przywykłem do charakteru Hiyoko ale..

-"Hiyoko! To było nie miłe, przeproś proszę za swoje zachowanie"- W mojej obronie stanęła jej przyjaciółka, Mahiru
-"Geez.. Mahiru.. No dobra. Przepraszam" - Hiyoko przewrocila oczami i odwróciła się

Usmiechnalem się delikatnie
-"Dziękuję Ci Mahiru" - Podziękowałem czerwonowłosej i chciałem usiąść do ławki ale poczułem rękę na swoim ramieniu, odwróciłem głowę i ujrzałem swojego przyjaciela Nagito

-"Dzień dobry Y/N, wszystko w porządku?" - Zapytał wpatrując się w moje E/C oczy
-"Czesc. Tak Nagito, wszystko w  porządku, dziękuję za troskę" - Powiedziałem i usiadłem się do ławki
Pani Yukizome przyszła i akurat zaczęła się lekcja
Nie mogłem się skupić na lekcji więc zacząłem pisać cokolwiek w zeszycie tylko żeby się czymś zająć, nie mogłem wygonić z głowy tego momentu jak zielonooki wpatrywał się w moje oczy, mimo tego, że jestem aktorem to przy nim nie mogę zbytnio udawać coś w nim zawsze wyrywa mnie z mojej "roli" i nie mogę się skupić. Nagito jest bystrym chłopakiem i od razu to rozpracował więc zawsze się ze mną droczy.

Time skip

Było w końcu po lekcjach i miałem udać się z Nagito do mojego domu
Szliśmy do domu jednak widziałem, że coś go dręczy
-"Nagito? Widzę, że coś nie daje Ci spokoju. Co się dzieje?" - Powiedziałem i przybliżyłem się do niego
-"Hm? Ah.. Y/N to nic ważnego, nie musisz martwić się o śmiecia takiego jakim jestem ja"
-"Przestań, tyle razy Ci mówiłem, że nie nawidzę kiedy tak o sobie mówisz. A teraz mów co się dzieje, naprawdę się martwię"
-"Wybacz. Jak już wspominałem, to nic ważnego."
-" Dobra. Koniec." - Powiedziałem i "przypiąłem" Nagito jednym ramieniem do ściany
"Wiem, że coś Cię dręczy i martwię się. Wiesz, że możesz mi przecież zaufać"

Nagito nic nie powiedział tylko szybko wziął moje ramię i zamienił nasze pozycje tylko ze zmianą, on był jeszcze bliżej mnie, nasze ciała prawie się stykały

-"Ko? Co Ty ro-" - chłopak przerwał mi zsuwając moja maskę i wbijając swoje usta w moje

Byłem tak zszokowany obrotem sytuacji, że na początku nie wiedziałem co się dzieje po chwili do mnie dotarło i odepchnąłem go spanikowany

-"P-przestań! Co ty robisz?!.." - z trzęsącymi rękoma próbowałem spowrotem założyć moja maseczkę jednak ręką białowłosego mnie powstrzymała

"Jesteś piękny.. czemu zakrywasz swoją twarz"

Wyrwałem rękę z uścisku chłopaka i założyłem swoją maskę i momentalnie ochłonąłem. Czuję się bardziej pewnie gdy nikt jednak nie widzi mojej twarzy.

"Wybacz, że taki śmieć jak ja myś-"

Nie dałem mu dokończyć, po prostu odszedłem kierując się do mojego domu
Musiałem sobie to wszystko przemyśleć
Słyszałem jak woła coś za mną ale to zignorowałem

Wróciłem do domu i od razu poszedłem to swojego pokoju, położyłem się na łóżku i zamknąłem oczy

Nie wiem ile dokładnie czasu upłynęło ale usłyszałem jak ktoś woła moje imię więc wstałem i pokierowalem się w stronę wołania mojego imienia, wszedłem do salonu

-"Wołałeś mnie?"- zapytałem swojego taty

-"Dokładnie, czy dzisiaj nie miał przyjść do nas Nagito przypadkiem? Coś się pozmieniało?" - zapytał mnie I/T/T (Imię Twojego taty) i mnie zmroziło jak przypomniałem sobie o tym zdarzeniu

-"Powiedział, że dzisiaj musi coś zrobić i kiedy indziej wpadnie - powiedziałem spokojnym tonem i uśmiechnąłem się delikatnie (Jednak moje aktorstwo nie poszło na marne)- pomyślałem

-"A, jeżeli tak się sprawy mają to dobrze. Możesz już iść" - po tych słowach udałem sie do swojego pokoju

Time skip do następnego dnia

Wszedłem do szkoły i poszedłem do swojej klasy gdzie o dziwo wszyscy już byli, przywitałem się z wszystkimi jak gdyby nic się nie stało, no oprócz Nagito nadal czułem pomiędzy nami trochę napięta atmosfere, fakt czułem coś do niego ale zawsze jak do niego podchodzę moje serce bije jak szalone i jeszcze ta wczorajsza akcja.. usiadłem do ławki i po chwili lekcja się zaczęła

Time skip po lekcjach

Od razu po dzwonku wyszedłem z klasy nie czekając na nikogo, poszedłem do swojej szafki, wziąłem swoje rzeczy i wyszedłem ze szkoły. Coś mnie jednak podkusilo żeby zaczekać na Nagito. Po chwili Nagito wyszedł ze szkoły i pociągnąłem go za rękaw za szkołę

-"Huh? Y/N? Dlaczego Ty?.." - Nie dałem dokończyć zdezorientowanemu chłopakowi

-"Chciałem Cię przeprosić za wczoraj.. nie powinienem uciec."

-"To ja powinienem przeprosić. Nie powinienem Cię pocałować"

Wzdychnalem i przytuliłem chłopaka, nic już nie powiedzieliśmy. Nie musieliśmy