အတိတ်💔 [Compelet]

{10}

ကိုယ်ထင်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်သာဆို....
ကြိုးကိုင်သူက မင်အာရာပဲ......

အချိန်မှာ ည၁၂နာရီခန့်.....
ဆေးပိုက်တွေနဲ့ ထိုကောင်ငယ်လေးကတော့....
သတိမရသေး..

အိမ်တော်မှာ ဂျေးမင်တစ်ယောက်ထဲ....
ဖြစ်နေမှာမို့....အကိုနမ်ဂျွန်းကို...
မနက်မှလာဖို့ပြောလိုက်တယ်.....

ဂျောင်ကု တစ်ယောက်....
ဂျီမင်ရဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို အသေးစိတ်
ကြည့်မိတော့.....

အသားဖွေးဥဥတို့မှာ....ညိုမဲရာတို့က...
အထင်သား....

"ကိုယ် ပိုပြီး ဂရုစိုက်ခဲ့သင့်တာ...ကိုယ်ပေါ့ဆခဲ့တာ ဟန်နီ...."

နိုးမလာသေးတဲ့ အကောင်ငယ်လေးကို....
ကြည့်ရင်း လူက ငိုမိပြန်ပြီ.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အိမ်တော်ကြီးမှာ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်.....

နမ်ဂျွန်းလဲ ဂျီမင့်အတွက် စိတ်ပူနေတာနဲ့...
ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်.....

ဂျေးမင်ကတော့...သူ့အကြံတစ်ချို့တစ်၀က်..
ပျက်စီး သွားလို့ စိတ်ထဲမတင်မကျ....

"မင်းတို့ကို ပြန်ပို့ဖို့ မပြောခဲ့ဘူးလေ ခွေးကောင်တွေရဲ့...."

*ဒီမှာ ဂျေးမင်...မင်းရဲ့ ငွေသားကိုတော့ ငါရခဲ့တယ်...မင်းငွေကို ငါယူပြီး မင်းဒုက္ခရောက်မဲ့လမ်းကို...ငါရွေးချယ်ပါ့မလား...ဂျွန်ဂျောင်ကု ဆိုတဲ့မင်းရဲ့လူက...အခုလောက်ဆို ကြိုးကိုင်သူက...မင်အာရာလို့ထင်နေလောက်ပြီ....*

သူပြောတာလဲ ဟုတ်သည်....
ဂျေးမင်ကို သံသယမ၀င်တော့တာမို့....

ကျေးဇူးတင်မိသလို....

"အေး...ဒါပဲ....."

ဂျီမင်...အခုဆို မင်းဘ၀က...
ဂျွန်ပိုင်တော့တာမှ မဟုတ်တာ.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မနက်​ေ၀လီ​ေ၀လင်း အချိန်....
ဘေးမှာ ငုတ်တုပ်လေး အိပ်ငိုက်နေတဲ့....
ဂျောင်ကုကို...မြင်တော့...

ဂျီမင် ငိုချင်လာသလို...
ထိုအချိန်တုန်းက သူ တမ်းတနေခဲ့တာလေ.....

လူနာကုတင်က လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာတာမို့...
ကြည့်လိုက်တော့....ကောင်ငယ်လေးက သတိရလာတာပင်....

"ဟန်နီ...."

ချက်ချင်းလိုပင်....ပွေ့ဖက်လာတဲ့...
ဂျီမင်မှာ ကြောက်နေမှန်း သိသာနေသည်.....