《6》

146 5 0
                                    

•••••••••••
გასაოცარი გრძნობაა, როდესაც შენ სხვისი ღიმილის მიზეზი ხარ.
•••••••••••

-ჰე გავედით!-უძახოდა ანდრია კორპუსის ქვევიდან.
-სად?
-შოპინგზე.
-მეტი საქმე რომ არ გაქვს. წადი გამეცალე!
-შოპინგზე არა იმაზე კიდე, ბათუმში მივდივართ მე და ვახო. და შენ ჩამო**ი მალე!
-ეს დაპატიჟებაა?
-არა გამოცეკვება!
საბოლოოდ ანდრიამ მისი გაიტანა. მეტროს სამედიცინო უნივერსიტამდე გაჰყვნენ და მაღაზიებში შეიძინეს ტანსაცმელი. ბექა ერთ ვარდისფერ კაბას მოკრა თვალი და მისი სილამაზით დატყვევდა.
-ბექა!-თავში წამოარტყა ანდრიამ.
-რაზე ფიქრობ?
-ევაზე...
-აუ რა ხარ, ბრატ!
-უბრალოდ კვლავ შეყვარებული ვარ მასზე. რა ყოფილა გული...ერთ წამში მუშაობს, მაგრამ ერთ წამშივე ჩერდება.
-ოე, შექსპირ! გეყო რა ტირილი. ქართველ კაცს ეგ არ გეკადრება! და მითხარი, როდემდე უნდა იყო მიჯნურ-მი*მული?-ანდრია ნელ-ნელა უწევდა ხმას.
-შენ რა ახლა ხმას აუწიე?
-ნუ...
-მემგონი შენც გიყვარდა ვიღაც გოგო, მაგრამ...-შეაპარა ბექამ.
-არ გააგრძელო! არ გაბედო, თორემ მთაწმინდაზე დაგმარხავ!
-და მემგონი შენც კატასავით კნაოდი.
-ეჰჰ, ჩემი 50 ლარი. -თავი ჩათუნა ანდრიამ.
-დაკარგე?
-აბა რა ვქენი. შენს გასვენებაზე, ხომ უნდა დავდო.-აწია თავი და ეშმაკურად გაუღიმა.

შესაძლოა ანდრია აქ ძალიან პოზიტური შთაბეჭდილება დატოვა, მაგრამ არ არსებობს ადამიანი რომელსაც ორი ნიღაბი არ აქვს

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

შესაძლოა ანდრია აქ ძალიან პოზიტური შთაბეჭდილება დატოვა, მაგრამ არ არსებობს ადამიანი რომელსაც ორი ნიღაბი არ აქვს. ბექამ მისი ორ სახეობაზე ყველაფერი იცის...რადგან რაც არ უნდა მოწყენილი იყო...ღიმილი გადასდე სხვა. ანდრია ხანდახან ამბობს "ჩემი ერთი ღიმილი, კოვიდზე მეტად გადამდებია"

ჩვენ შორის...Where stories live. Discover now