ჩვენ შორის...

《11》

••••••••
ზოგიერთი ქალი რადიოს გავს რომც დაშალო მაინც ილაპარაკებს...ასევე ის ორჯერ არ იმეორებს
••••••••
-ქალები ერთმანეთისგან განსხვავდებით, კაცები კი ყველა ერთნაირები ხართ!
ბექა აღარ შეწინააღმდეგებია, რადგან უკვე ჩადიოდნენ.
როდესაც მეტროდან ამოდიოდნენ უცხოელები გზას გამვლელებს ეკითხებოდნენ.
- hello.-მიესალმა ბექა.
-hm...i looking for...-ბექამ თურქული აქცენტი იგრძნო და თურქულად გამოელაპარაკა.
-რაო?
-ქალაქის ცენტი აიტერესებთ.
ბექამ რაღაც წარმოთქვა თურქულად ისინი მაშინვე მიხვდნენ და მადლობა გადაუხადეს. ქალს ჩადრი ეხურა.
-როგორი ლამაზია...-ჩაილაპარაკა სოფიამ.
-pardon?-ჰკითხა ქალმა.
-Gürcü kadınlar için çarşaflı kadınlar çok güzel /ქართველი ქალებისთვის ჩადრიანი ქალები ძალიან ლამაზები არიან/
-aha.
-Adiniz nedir?/შენი სახელი?/
-Ben Beka, ve sofia./მე ბექა, და სოფია/
-türkçeyi nerden biliyorsun?/თურქული საიდან იცი?/
-öğrendim/ვისწავლე/
-guruşurus.
როდესაც მეტროდან ამოვიდნენ...გზა გადაკვეთეს და მალე ლისის ტბაზე იყვნენ.
სასტუმროში შევიდნენ თუ არა სოფიამ თქვა.
-მადლობა, რომ აქამდე მომიყვანე.
-არაფრის.
-კარგი დრო გავატარე.
-სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა.-ხელი ჩამოართვა ბექამ.
-ჩემთვისაც.
-კარგიიი....მაშინ მე წავალ.
-კარგი...-ბექა ზურგით შებრუნდა და ცოტა ხანში სოფიამ დაუძახა.-შეიძლება შენი ტელეფონის ნომერი მომცე?
"ჯანდაბა ამისთვის მზად არ ვარ"-ბექას სახე წაეშალა, მაგრამ მაინც შებრუნდა და ტელეფონში მისი ნომერი ჩაუწერა.
-სოფია?-იკითხა იამ და ბექამ და სოფიამ ერთდროულად გახედეს.-მმმ...ეს ბიჭი ვინ არის?
-კარგი ჯობია წავიდე.-ბექა წუთ ნახევარში გაქრა.