Pimula

93 4 0
                                    

"I'll be there. Don't stress yourself." Zoe laughed so hard from the other line. A person who's always been health addicted.

"I'm not stressed. I'm just... irritated. The sales falls for about 0.2%!" reklamo ko tsaka tiniklop ang laptop na ginagamit ko for monitoring Monthly Sales Report (MSR). "There's a need for another strategy. Maybe have another corporate lawyer for this? Maybe find another... The much better. " dugtong ko pa.

Once a person seems nonfunctional, he/she must be replaced by a better one. Kung sana ay masisipag sila sa training pwede ko pa tanggapin! Micro inputs can have macro outputs. Sa negative man yun o positive. The benefits of it will not just for me but for all. They must do some efforts too.

"Corporate lawyer? Come on Akei. You're kidding! Sayo lang ata hindi nagtatagal ang lawyer o baka sadya talagang hindi ka makahanap ng talagang papasa sayo because you're hoping or just waiting for someone" mas lalo siyang natawa. I know she'll think something nonsense about it. They are right hindi kaya ng doctor gamutin ang sarili nilang sakit.

Zoe is so real. Iilan lamang ang nakilala kong natural na tao and she's definitely one of it. I learned all the way to not trust others. Sa kanya lang saka sa ninong ko na dati pa ay tinutulungan ako kapag nangangailangan ako ng tulong.

I'm dumbfounded thinking about my past. Naalala ko naman ang pangloloko sa akin. His name is Odi, my ex. I trusted him so much. Attraction? That's definitely bullshit! Naging contented ako kaya yun ang naging pagkakamali ko.

I waited him in a well known restaurant that time. Hoping for a good conversation. I wore a special dress just to be ready on that fucking day. I really looked so stupid that day realizing it today. Masyadong tanga sa lalakeng dalawa ang pagkatao.

I stand up seeing him going near towards where I am. Kumunot ang noo nito nung makita niya na nakangiti ako kaya pinawi ko agad iyon. What' s wrong? May nagawa ba ako? As what I remembered, wala! Siya nga itong minsan magparamdam sa akin even he's my boyfriend. Text or call? Wala.

Kasabay ng pag upo niya ay umupo rin ako. I moved so safe. Para bang dismayado siya sa kung saan. I don't know. I don't have any clue with it. Mag iingat ba ako sa sasabihin ko? Akmang tatawag na ako ng waiter para sa kakainin namin pero sinenyasan niya akong hindi na. I confusedly face him.

"What's wrong?" I asked him. Alam ko kasi na meron.

"All of it are wrong" matigas na sabi nito. I was so stunned.

"What do you mean?"

"Ayoko na. This is just so wrong. Isang kamalian ang maging tayo Akei. We must finish this. I'm breaking up with you" sabi nito na ikinalaglag ng basong hawak ko. Did I hear it wrongly?

"What?! Why?! May nagawa ba ako? Tell me. Naguguluhan ako. Hindi ko maintindihan" sunod sunod na sabi ko. What's with the sudden?

"In what part of it? Ano bang hindi mo maintindihan? Sabi ko we must finish this! Gusto ko ng makipaghiwalay sayo. Gustong gusto" diin na sabi nito. Napasinghal ako. Ba't ganun? How can he say that directly to me? Ganito ba ang break up? Walang preno ang nakikipagbreak?

"Bakit?"

"Hindi na kailangan ng dahilan. I just want us to be apart. Ayoko na sayo" sabi nito tsaka agad na iniwan ako dun. What the heck! That's it? Ganun kadali? Hindi man lamang niya inisip ang mga panahong kami?

My tears directly flow on my face. Hindi ko akalain na ganun ganun na lamang niya ako iiwan dito. He's unbelievable. Halos lahat ng nangyayari sa akin ngayon ay hindi kapanipaniwala. Then he's now being one of it.

He's breaking up with me? Damn! I can't believe this. Is it because I have nothing now? Hindi ko akalain na kahit siya ay iiwan ako. Siya na lamang ang natitirang kinakapitan ko pero bakit ganun na lamang niya ako kadaling bitiwan.

Just The Way I  See You (Voyage of us Series #2)Where stories live. Discover now