පහන් තරුව...

පහන් තරුව ....31

පහන් තරුව....31

"කමි ඉන්...."

මන් වාඩිවෙලා ඉන්න පුටුවෙ හරි බරි ගැහෙන ගමන් කියල් ආපහු තේක අතට ගත්තා....

" එක්ස්කියුස්මී සර්....."

දොර ඇරගෙන තරූශ කැබින් එක ඇතුලට එන ගමන් කතා කරද්දි මගෙ හිත එක පාරටම ගැස්සිලා ගියා...

" ඔව් කියන්න තරූශ ...."

මන් එයා දිහා බලන් ගමන් කිව්වෙ තරූශගෙ මූනෙ මතුවෙලා තිබ්බ ඒ අමුතු පෙනුමට හේතුව මොකක් වෙන්න ඇද්ද කියල හිතෙන් හිත හිත ...

" සර්... මැඩම් කෙනෙක් තව මනුස්සයෙක් එක්ක ඇවිල්ල කියනව එයා සර්ගෙ අම්මලු... සර්ව මීට් වෙන්න ඕනි කියල..."

තරූශ දෙගිඩියාව පිරුනු කට හඩකින් කියද්දි මට දැනුනෙ නිකන් මගෙ ඉස්සරහ එක පාරටම බෝම්බයක් පිපිරුව වගේ...

'... අම්ම.... මගෙ අම්ම.... මගෙ ජීවිතයට එහෙම කෙනෙක් නෑනෙ... කවදාවත් ඉදලත් නෑ....
මොකද මගෙ අම්ම කියල මාව මේ ලෝකෙට බිහි කරපු එක්කෙනා මාවයි මගෙ තාත්තව දාල යන්න ගිහිල්ල තිබ්බෙ මට වයස මාස පහක් වත් වෙන්න කලින් ... ඇත්තටම මගෙ ජීවිතය අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම් වෙලා ඉදියෙ මගෙ තාත්ත....

මට අම්ම ගැන තිබ්බ එකම මතකය උනේ කාලෙන් කාලෙට අපේ ගෙදරට ඇවිල්ල තාත්තත් එක්ක රන්ඩු කර කර සල්ලි ඉල්ලගෙන ගිය ගෑනු කෙනෙක්ගෙ රූපයක් විතරයි...

අනින් හැම ලමෙක්ම ජීව්තයෙ වැටෙන හැම මොහොතකම මොකක්දෝ නොදන්න හේතුවක් නිසා අම්ම කියන වචනය කියද්දි මගෙ ජීවිතයෙ කවදාවත් මන් එහෙම නොකිව්වෙ ඇයි කියල වෙලාවකට මන් මගෙන්ම අහපු ප්‍රශ්නයක්..

අඩුම තරමින් අම්ම කියල කෙනෙක් ඉන්නවද කියලවත් නොදන්න තරමටම මගෙ මතකෙ  අම්ම කියල වචනය කියවෙලා තිබ්බෙ නෑ...
මුලින් මුලින් අම්ම අපේ ගෙදරට ඇවිල්ල රන්ඩු කරද්දි මන් කරේ එයා තාත්ත එක්ක රන්ඩු කරල තාත්තගෙන් සල්ලි ඉල්ලන් යනව බලන් ඉදපු එක
... දවසක් මන් එහෙම බලන් ඉද්දි තමයි තාත්ත මට කිව්වෙ ඒ ඔයාගෙ අම්මා පුතේ යන්නෙ කියල...
එදා ඉදන් අම්ම කියල මගෙ හිතේ ඉතුරුවෙලා තිබ්බ ඒ චායාවත් නැති වෙලා  ගියා කියල මට දැනුන..
ටිකෙන් ටික ඒ රූපය මගෙ ඉස්සරහට එනකොට මොකක්දෝ කියාගන්න බැරි හේතු ගානක් මගෙ හිතට ඇවිල්ල මගෙ හිත කේන්තියෙන් පිරිල යනව කියල විතරයි මට දැනුනෙ....