The Protector 5 : Δεσμοί Αίματος

Εισαγωγή

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

Τα ακόλουθα αποτελούν μη πνευματική ιδιοκτησία μου και ανήκουν καθαρά στους δημιουργούς τους :
Α) Εικόνες
Β) τραγούδια +μουσική +στιχοι
Γ) Φωτογραφίες

Το παρόν έργο που είναι γραμμένο από εμένα , αποτελεί καθαρά δική μου πνευματική ιδιοκτησία. Εχει καταχωρηθεί και κατοχυρωθεί νομικά.Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αντιγραφή και κάθε είδους υποκλοπη του κειμένου χωρίς την δική μου γραπτή άδεια

🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜

Πάντοτε έτρεφα μια τεράστια αποστροφή για κάθε παπάρα, αερολόγο του κώλου που προσπαθούσε να με προσεγγίσει.
Δεν χρειαζόταν καν να τους μάθω για να καταλάβω τόσο τις προθέσεις όσο και το ποιόν τους. Βρωμουσαν σαπιλα από χιλιόμετρα. Εκείνη την έντονη μυρωδιά ενός χαλασμένου ζυμαρικου. Ναι... Τους παρομοιαζα πάντα με ένα μουχλιασμενο μακαρόνι... Μια φορά τη πάτησα να αφήσω έξω τη κατσαρόλα και έκτοτε όλοι εκείνοι οι μαλακες με τις τεράστιες φανφάρες, απέκτησαν εκτός από εικόνα και μυρωδιά...

Από παιδί μου έλεγαν πως είμαι διαφορετική αλλά δε ξέρω τι διαφορετικό έχω... Εγώ θα με θεωρούσα ίσως λιγάκι πιο επιλεκτική. Αλλά από την άλλη όταν καίγεσαι από το χυλό φυσάς και το γιαούρτι. Σωστά;

Άφησα τόσο πολύ τον εαυτό μου εκτεθειμένο που όταν το αντιλήφθηκα ήταν αργά... Το κορμί μου απέκτησε μυρωδιά και με μάρκαρε όπως ο λύκος το θήραμα...

Καλά μου τα έλεγε ο πατέρας μου τότε...
Δεξί κροσε και παρ'τον κάτω!
Και εγώ τι έκανα;
Σκατα στα μούτρα μου έκανα...

Πως μπλέχτηκα έτσι θεέ μου...
Αλλά δε φταίει κανένας άλλος...
Εγώ φταίω! Εγώ και μόνο εγώ!

Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι αν πράγματι έχω όλη την ευθύνη ή όχι.
Μα πως διάολο ένας άνθρωπος μπορεί να παίζει τόσο βρώμικα;
Πήρε τη ζωή μου και σαν μια μπίλια τη πέταξε στη ρουλέτα και εγώ περίμενα...
Μόνο που η δική μου ρουλέτα δεν είχε αριθμούς. Δεν είχε μαύρο και κόκκινο...
Η δική μου ρουλέτα είχε κενά.
Και ανάθεμα με, ήξερα πως όπου κι αν έπεφτε η μπίλια η κατάληξη θα ήταν η ίδια...

Με ενοχλούν όλα... Ακόμα και αυτός ο θόρυβος του αεροπλάνου με ενοχλεί. Πειράζει τη ψυχή μου η βοη του...
Οι φίλοι μου με φώναζαν γεροπαραξενη ώρες ώρες και ίσως είχαν δίκιο τελικά...
Φίλοι... Όχι φίλες. Ποτέ δεν είχα από αυτές... Οι γυναίκες πάντοτε με κοιτούσαν με μισό μάτι και εγώ φυσικά, δεν τις κοιτούσα καθόλου! Ούτε το μισό μου βλέμμα δεν άξιζε...

"Δεσποινίς, το αεροπλάνο σε λιγάκι ξεκινάει. Δέστε τη ζώνη σας παρακαλώ..."

Ξεκινάει....
Το αεροπλάνο ξεκινάει και εγώ έχω μείνει στάσιμη...
Έτσι μου έρχεται να βγω και αντί να πετάξω να βουτήξω απλά στη θάλασσα που απλώνεται γύρω μας...

Μπράβο σου Λίζι...
Συγχαρητήρια...
Ωραίο δεξί κροσε κορίτσι μου....
Βγάλε τώρα το σκασμο, πνίξε τη ζωή σου και συνέχισε....

❤️❤️❤️