Uni
“မောင် ငါတို့ လက်ထပ်ကြမယ်လေ”
“ကျန့် မောင် ပြောစရာရှိတယ်”
မောင်ပြောလာမယ့်စကားများကို
ရင်ခုန်စွာနဲ့...မောင့်အား ပြုံးပြီးကြည့်နေမိတယ်“ေမာင်တို့ လမ်းခွဲကြမယ်”
ရင်ထဲကစို့နစ်မှု့ကြောင့်.....
မျက်ရည်မကျအောင် ထိန်းလျက်....“မောင် ... ငါမှာကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ”
“ဖျက်ချလိုက်”
ရက်စက်လိုက်တာမောင်ရယ်...
ရှစ်နှစ်တာ ချစ်သူသက်တမ်းက ဒီနေရာမှာတင်
အဆုံးသတ်ပြီတဲ့လား.....ထွက်သွားတဲ့ကျောပြင်လေးကိုငေးလျက်...
ပူနွေးနွေး မျက်ရည်စက်များကို....
မသုတ်မိပါ....“ကလေးလေး မင်းဒယ်ဒီက မင်းကို မလိုချင်ဘူးတဲ့
ပါးပါး ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ”ပြားရှပ်ရှပ် ဗိုက်ကလေးကိုပွတ်ကာ.....
“ပါးပါးဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ ပါးပါးတို့ တူတူထွက်သွားကြတာပေါ့”
_______________
“မင်းကလဲ ဟုတ်မှလဲလုပ်အုံး ကျန့်ကျန့်အကြောင်းမင်းအသိဆုံးဖဲနော”
“အေ့ပါကွာ ယွီပင်းရာ ခုကကျန့်ကို surprise လုပ်ပေးချင်လို့ပါ အက်နေ့မှာ တခါတည်းငါလက်ထပ်ခွင့်တောင်းမှာ”
“အေ့ပါ .... အဆင်ပြေပါစေကွာ”
လူတိုင်းကတော့အတွေးကိုယ်စီဖြင့်.....
ရှေးဖြစ်လာမယ့်အရာတွေကိုသာ
သိနေခဲ့ကြမယ်ဆိုရင်...
နောင်တဆိုတာ ရှိလာမှာမဟုတ်ပါဘူး....ရိပေါ်ခြံထဲစဝင်ကတည်းက
တိတ်ဆိတ်နေမှု့ကြောင့်.....စိတ်အတွင်းပူပန်းမှု့ကကြီးစိုးလျက်...
အရင်က ရိပေါ်ပြန်လာရင်
ထွက်ကြိုနေကြအသက်ကလေးက...
ခုတော့ ဘယ်ဆီများ ရောက်နေသလဲကွာ...အခန်းတံခါးလေးကို ဖြေးညင်းစွာဖွင့်ပြီးနောက်
မြင်လိုက်ရသည်က....ရိပေါ်အား အကြောက်တရားများ
တိုးဝင်လာစေသည်။ကုတင်အောက်ခြေရင်းမှာ
လက်ကောက်ဝတ်အားဖြတ်လျက်....
သေဆုံးနေသူ အသက်ကလေးအား
ပွေ့ဖတ်ကာ....