Sır Perdelerim

Bölüm 1.

En sevdiğim hobilerimin arasında evde tek başıma korku fimi izlemek olur diyebilirim. Yine o akşam en sevdiğim ve defalarca izlediğim Wrong Turn serisini tekrar tekrar izlesemde olurdu. Her izlediğimde yüreğim ağzıma gelicekmiş gibi olur , irkilir ve ürkerdim. Filimin sonunda neler olacağını bildiğim halde ; olayları unutup en baştan izlememde ayrı bir güzeldir. Film korku ve gerilim türünden ve genelde böyle filmleri Özge 'den daha iyi bildiğim söylenemezdi ama az çokta olsa bu Wrong Turn' u hiç usanmayıp defalarca izlemem benim için oldukça yeterli. 

*

Her zaman ki gibi koltuğuma geçip ,dizlerime leptopu alıp, filmi izlemeye başladığımda teyzemin arayabileceğini düşünerek ,rahatsız edilmek istemediğim için telefonu kapatıp , daha sonra da Özge, Melih ve Nermin ablamın beni arayacaklarını düşünerek pişman olup açtığım çok olmuştur.Film başladığında ; gök gürültüsü ve şimşek eşliğinde izleyeceğim için her zaman ki gibi daha da heyecanlanmıştım. Ne olursa olsun her 19 yaşında ki bir genç kızın da hissedeceği gibi benim de içimde bir ürperti olmuştu. Böyle zamanlarda hep anneme sarılır, ben korktuğum için onun da korktuğunu düşünür '' Korkma anne , uyursak geçer. '' dediğim günler gözümün önüne geldiğinde gözlerimin yandığını ve yanaklarımın nemlendiğini hissettim. Yine dayanamamıştım. Aradan yaklaşık 8 yıl geçmişti. Bazı zamanlarda böyle aklıma gelir, gözyaşlarımı tutamazdım. 2-3 dakikaya tekrar toparlanıp işime devam ederdim. 

*

Yağmur hızlanmıştı, evimizin iki katlı olması beni daha da ürpertiyordu. Daha fazla korkmadan filmi kapatmaya karar verdim. İlk defa bu filmden korkuyordum. Tam kapatıcaktım ki evimizdeki ışıklarla beraber yüzüme vuran ışıkta birden kapandı. Bu olayın ani olması beni iyice korkutmuştu. Elektriklerin kesilmesine alışıktım, oturduğumuz semtte nerdeyse ayda 2-3 kere elektrikler giderdi. Ama son kesildiği zamanlarda yanımda babaannem vardı. Telefonum ortada ki duran siyah deri masanın üzerindeydi. Işığı yanıp sönesiye kadar orda olduğundan haberdar bile değildim. Hemen yattığım yerden sehpaya var gücümle uzanmaya çalıştım. Ama kafamda hissettiğim acıyla gözlerimi açtığımda kendimi yerde buldum. Parkelerin kafamı bu kadar acıtacağını sanmazdım. Kendi kendime gülerek düştüğüm yerden doğruldum ve telefonu elime aldım. Arayan Özgeydi. Telefonumun sessizde kaldığını anlamış olucak ki açar açmaz azarlamaya başladı. 

- Ya sana kaç defa söyledim telefonunu sessize alma diye.

-Film izliyodum kapalı olmadığına dua et. 

- Yok bi de kapalı olsaydı!

- Her neyse he noldu ?

-Ders notları sende varsa versene , okulun ilk açılacağı gün performans gidicekmiş.

-Evet ben de var ama elektrikler kesildi wi-fi yok yani. Nasıl atabilirim yarın atarım.

-Elektrikleriniz mi yok? Şarterlerde mi sorun var? Bizim kesilmedi.

-Cidden mi ? 

     Onunla konuşurken bir yandan da camın önüne gitttiğimde sokaktaki evlerin elektriklerinin olduğunu gördüm.Bu duruma karşı daha da korkmuştum ama bunu Özgeye söylemedim. Çünkü büyük ihtimalle benimle dalga geçicekti. 

-Evet.

-Neyse zaten birazdan gelir. Ders notlarını yarın alırsın. İyi geceler, öptüm.

-Bende canım, bb.