Sır Perdelerim

bölüm 2.

Bir sağa bir sola gezinen tuseyi aynada görebiliyorum. Selin mi desem? Okulda,dısarda,cevremde melihte dahil çoğu  kişi bana selin der ama hiç bir zaman annemin babamın , babannemin ve diger ailemin ağzından özgede dahil selin ismini duymadım aslında tuseyi daha cok severim ama alışmış olsam ki Selin denilince bakarım Tuse denilincede bakarım ama Selin Tuse denildiginde bakmam. Tam bir reflex hal gibi.

*Özgeyle yaklaşık 8-9 dakika telefonla konuştuktan sonra bogazımın kurudugunu anladım,mutfaktaki adını bile hatırlamadıgım ama o zamanlarda cok sevdigim arkadaşımın bana aldıgı üzerinde eski çizgi filmlerinde olan hep saf kalpli öndeki iki dişi oldugundan daha cok öne çıkmış büyük gözlü ve kahverengi renkteki olan ailesiyle sırıtık pozlar o adını bilmedigim sevimli hayvanlı olan bardaga su doldurup yerime gidecekken icerden gelen sesle irkildim.

İcerden gelen bir kızın cıglık sesine benziyordu seslerin ani olarak gelmesi ayaklarımı oldugum yerden 1 cm yukarı kaldırmama yetiyor,kalp atışlarımın hızının cok fazla arttıgını hissediyordum.Neyseki korktugum an cok uzun sürmedi içeri girip leptopa bakmam filmin yarım kaldıgı yerden devam ettigini görüp,''oh'' diye ic cekmem,2. gördügüm seyde yanmış olan lambalardı. Bir yandan Allaha şükür ediyor,bir yandanda zaten kormadıgımı kendi kendime inandırmaya calısıyordum.Koltuga gecip filmi izlemeye devam ettim,her korku filminden korkup bundan hiç bir zaman -ilk izledigimde bile- korkmamam banada garip geliyordu.Ama ondan daha çok garip gelen herkezin elektiriklerinin olup bizim evin olmaması..Daha fazla olumsuz düşünmek istemedigim için evin elektiriklerinde bir sorun oldugunu düşündüm.Teyzemde gelmemişti hiç şaşırmadım.oysa annem beni ona emanet etmişti.Gerci emanet etmesine pek gerekte yoktu ben kendi kendime bakabilirdim.Bunu bu yaşlarda söylüyorum 12 yaşındayken aynı şeyi söyleyemezdim.Daha düz mantıkla bakarsak o zamanlarda da teyzeme ihtiyacım yoktu zaten teyzemde yoktu. Var olan tek şey babannemdi.Benim teyzeme kızgınlıgım babannem olmasaydı oda olmuyucaktı.Ben belki yetimhanelerde,belkide daha farklı ortamlarda büyüycektim.bugünlere gelemiyicektim.

* O aksam filmi yarıda bırkıp uyumaya karar verdim.Sabah kalktıgımda yine güne enerjik başladım.Önce yukarı cıkıp ,odamdan giyiceklerimi alıp,hazırladım sonra ılık bir duşa girdim geceden kalma korkum,heycanım hatta izledigim filmi bile unutmuş en sevdigim müzigin melodisini ıslık calarak cıkarmaya calıstım daha sonra da  bugünkü yapıcagım planları tekrar düşündüm.Bugün önce Özgelere gidip ordanda en son 2 yıl önce gördügümüz o zamanlarda okulda arka dörtlü olarak tanınan grubumdan Afra ve İpekle buluşucaktık.Afra ; ne fazla büyük bir burna sahip nede sivilceli bir yüze,cok çekici olmayan fakat insanların yüzüne baktıgında,karsı tarafa pozitif yük aktarıcak kadar sevimliydi.yüzü;gözleri,burnu ve agzıyla sempatik, ayrıca da her kızın istiyicegi gibide güzel bir fizigi vardı.İpekse on beş yaşlarında alnında küçük sivilceler vardı,halada var. O zamanlarr;zayıf,kısa boylu,gecimsiz,ürkek ve fazla konusmaktan hoşlanmayan bir kızdı.Şimdilerde tam tersi kilosu gayet yerinde,konuşkan,ve insanlarla iyi iletişim kuran bir kız.

*Aynanın önünde kısa bir süre kaldıktan sonra sonra tek kalan sey saclarımdı,onlarıda düzleştirip evden cıkıcaktım.Düzleştiriciyi elime aldıgımda ısıgın yanmadıgını gördüm yine elektiriklerin kesildigini bu sayede anladım,elimle bir kez daha lambayı yokladıktan ve emin olduktan sonra ,saclarımı dagıınık topuz yaparak evden cıkmaya hazır hale geldim.Ayakkabılarımı giyerken aksama kadar gelmesi için dualar ederek evden cıktım.