getaway car •taennie

a

küçüklüğüm bir çiftlikte geçtiği için kendimden önce ait olduğum topluluğu düşünmek, artık karakterimin bir parçası haline gelmişti. çoğu zaman ailesinin sözünden çıkmayan bir evlat olmuştum. fakat bu işe atılırken hiçbiri arkamda durmamıştı. yine de şu an aramız gayet iyi ve ben hala ailesine bağlı bir evladım. o yüzden arabayı havaalanına sürerken, jennie'nin ailesinden ayrı kalacağını düşünmeden edememiştim.

"nereye gideceksin?"

"bilmem, muhtemelen gideceğim yeri tekerleme söyleyerek karar vereceğim."

dikiz aynasından ona baktığımda yüzünde huzurlu bir gülümseme görmüştüm. fakat gözleri, gerçekleri saklayamıyordu. jennie üzgündü. jennie çok üzgündü.

"gitmek zorunda mısın?"

"zorunluluk mu? ben zaten ondan kaçıyorum taehyung."

"nasıl yani?"

ondan cevap beklerken gözlerini kaçırdığını görmüştüm. kafası karışmış gibiydi. üzerindeki gelinliğe bakıp derin bir iç çekti.

"ne yaptığımı ben de bilmiyorum ki!"

"peki, pişman mısın?"

"hayır."

"peki, kaçmak bütün pişmanlıklarını alıp götürdü mü?"

"öyle de diyebiliriz."

"o halde, ne yaptığını biliyorsun jennie."

"mantıklı. fakat doğru şeyi mi yapıyorum?"

ne cevap vereceğimi bilememiştim. böyle bir durumda kaçmak, sadece onu değil birçok kişiyi etkilerdi. neden son ana kadar beklemişti ki? ayrıca ailesini de terk edecekti. bu kadar ileriye gitmesine gerek var mıydı?

"neyden kaçtığına bağlı."

"zorunluluklardan kaçtığımı söylemiştim ya!"

"ne zorunluluğu?"

"nişanlımla evlenmek zorundaymışım."

"evlenmek bir zorunluluk değildir jennie."

"ama ben bir katil olduğum için en azından bu kadarını ona borçluymuşum."

şaşkınlıkla ona baktım. duyduğum kelimeleri idrak etmem biraz zamanımı almıştı. çünkü arabama aldığım kişinin, kim olduğunu daha yeni öğreniyordum.

yeni okuyucular gelmiş hg aşklar