အပိုင်း(၃)

107 15 8
                                    

" ဟာ ချီးပဲ ၊ ဥက္ကာထွန်းကတော့ "

ဥက္ကာထွန်း ဆိုတဲ့ ကောင်က ငယ်ငယ်လေးထဲက ကျွန်တော့်ပါးကို နမ်းသည်မှာ အကျင့်တစ်ခုလိုဖြစ်နေပါပြီ

သူစိတ်ညစ်ရင် ဖြစ်ဖြစ် ၊ အပျော်လွန်တဲ့အခါဖြစ်ဖြစ် နမ်းပါသည်

သို့သော

သူငယ်ချင်းစိတ်ဓါတ်ဖြစ်သာ နမ်းချင်ဖြစ်သည်

" မင်း ၊ ဘာလို့ ရှိန်းအောင်ကို နမ်းတာလဲ "

ဒေါသအိုး စွယ်မောင်က တော့ ကျွန်တော့်ပါးကို ရှိန်းအောင် နမ်းတာ မကြိုက်ပေ သူငယ်ငယ်ကဆို ကျွန်တော့်ပါးကို နမ်းရင် ဥက္ကာထွန်း ကို ဆွဲထိုးနေကြပေ

" ကဲ ၊ စွယ်မောင် စိတ်လျော့ "

ဘုန်းသူက ဝင်တားလိုက်တာကြောင့် စွယ်မောင်လည်း စိတ်လျော့သွားခဲ့သည်

" ဒီနေ့ ငါနိုင်လာတယ် ၊ မုန့်လိုက်ကျွေးမယ် "

ဥက္ကာထွန်းစကားကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ကြောင်သွား၏

" ဟေ့ကောင် ဒီနေ့ ပြိုင်ပွဲရှိတာလား ၊ ငါတို့ကို လည်း ဘာမှမပြောဘူး "

ကျွန်တော်မှ ထိုသို့ ပြောလိုက်သည်

ထိုအခါ စွယ်မောင်မှ

" ဟုတ်ပြီလေ ၊ မင်း နိုင်လို့ ရှိန်းအောင် ပါးကို နမ်းတာ ငါခွင့်လွှတ်ပါတယ် "

" အောင်မလေး ၊ မသိရင် ရှိန်းအောင် အဖေကျနေတာပဲ "

လှသူဇာက ထိုသို့ ဝင်ပြောတာကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ရီလိုက်မိသည်

ကျွန်တော်တို့ ရီနေစဉ် စွယ်မောင်မှ

" ငါတို့ကို ဘယ်မှာလိုက်ကျွေးမှာလဲ "

" စွယ်မောင် မင်း အိမ်မှာ ပဲ စုစားကြမယ်လေ၊ ကြက်ကြော်နဲ့ ဘီယာပေါ့ "

ကျွန်တော်ထိုသို့ ပြောတာကို ကျန်တဲ့သူတွေက သဘောတူသောလည်း စွယ်မောင်မှ သဘောမကျ ၊ ကိစ္စမရှိပါ အချိန်တန်ရင် အဆင်ပြေသွားမည်ကို သိနေပြီးသားမို့

ဒါကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ဘာမှမပြောတော့ပဲ၊ ကျောင်းပြင်ပသို့ ထွက်လာခဲ့တော့သည်

အချစ်ဦးလည်းမဟုတ် ၊ ရည်စားဦး လည်းမဟုတ် Where stories live. Discover now