soobin
wooyoung
müsait misin canimwooyoung
müsaitimmm
ne oldusoobin
şey soracağım sana
yeonjun biraz garip davranıyor
sorsam eminim bir şey olmadığını söyler
belki bana anlatmak yerine sana anlatmıştır
benden sakladığı bir şey var mıwooyoung
bildiğim kadarıyla yok
bana da bir şey anlatmadı
eğer gerçekten garip davrandığını düşünüyorsan
onunla konuş bence
belki anlatırsoobin
benden çok uzaklaştı wooyoung
anlatacağını sanmıyorum
kendini derse verdi
beraber yaptığımız şeyler o kadar azaldı kiwooyoung
ilginç
ben de farkındayım bir anda böyle olduğunun ama
nedenini hiç bilmiyorum
bir ara konuşayımsoobin
umarım önemli bir şey yoktur
ben de konuşmayı deneyeceğim
teşekkür ederim wooyoung ahwooyoung
ay bir şey yapmadım
ama önemli değil
benim de içime kurt düşürdün zaten
öğrenmeden bırakmam artık peşinisoobin
udmskdlaodpwğw
sherlock ve watson olduk seninle
harikawooyoung
sherlock olan benim
haberin olsunsoobin
davayı açan benim wooyoung
sherlock da benim
kendine gelwooyoung
tamam kabul
watson olurumsoobin
aferin
şimdi ben yeonjunun yanına gidiyorum
odasında yine
baskın yapayım
bir şeyler öğrenirsem anlatırım sana da
görüşürüzsoobin çevrim dışı
wooyoung
görüşürüz_
soobin elindeki kahveleri dökmemeye çalışarak yeonjun'un kapısının önüne geldiğinde dirseği ile kapıyı tıklattı. bir eliyle tepsiyi tutup diğeriyle kapıyı alabilirdi ama soobin biraz sakar biriydi ve kahveleri dökmek istemediği için böyle yapmıştı.
çok geçmeden kapı açıldığında pembe saçları dağılmış ve gözleri kızarmış bir yeonjun görmeyi beklemiyordu karşısında. soobin'in az önce gülümseyen yüzü yeonjun'un bu halini görünce soldu.
"yeonjun, iyi misin sen? neyin var?" yeonjun bir şey demeden odaya geçtiğinde elindeki tepsiyi çalışma masasının üstüne koydu. yeonjun bayık gözlerle soobin'e bakarken ona, olan biteni nasıl diyeceğini düşünüyordu. senin yüzünden acı çekiyorum diyemezdi. soobin'in inanacağı bir yalana ihtiyacı vardı.
"yeonjun, konuşacak mısın artık? " soobin sessizce ayakta dikilen yeonjun'u kolundan tutarak yatağına oturttu ve kendi de yanındaki yerini aldı. büyük bir dikkatle yeonjun'un dudaklarından çıkacakları beklerken yeonjun yutkundu.
"annem aradı az önce, köpeğimiz ölmüş. ona üzüldüm biraz." soobin, yeonjun'un söyledikleri yutkunmuş, zorlukla dudaklarını aralayıp "üzgünüm." diye mırıldanmıştı.
"dışarı çıkmak ister misin, biraz hava alır-" soobin'in sözü yeonjun'un kafasını omzuna koymasıyla yarım kaldığında yeonjun kollarını soobin'in beline dolamıştı bile. "evde kalmak istiyorum, lütfen biraz böyle kalalım." soobin bir şey demeden kollarını yeonjun'a doladığında yeonjun burnunu çekmişti. şu halleri onu fazlasıyla mutlu ediyordu. yalan söylediği için üzgün olsa da soobin'e, onu sevdiğini ve sevgilisi yüzünden üzgün olduğunu söyleyemezdi. hoş, onun sevgilisi varken bile bu kadar yakın olmaları onu huzursuz ediyordu ama ilk defa bencil olmayı seçmişti yeonjun.
soobin'i sevdiğini kabullendiğinde ilk yaptığı şey kendini derslere vermek ve ev arkadaşıyla arasına mesafe koymak olmuştu. belki soobin'e açılsa bir ilişkiye başlayabilirlerdi fakat yeonjun kafasında soobin'in onu reddettiği onlarca senaryo kurduğu için böyle bir şeyi hiçbir zaman yapamamıştı. ve ondan uzaklaştığından beri ilk defa bu kadar yakınlaşmışlardı.
"yeonjun." soobin kısık sesiyle pembe saçlıya seslendiğinde yeonjun'un gözleri neredeyse kapanacaktı. "efendim?" diye mırıldandığında yeonjun, soobin bir elini yeonjun'un saçlarına çıkardı ve onları okşamaya başladı.
"istersen uyuyalım, sana da iyi gelebilir." yeonjun hafif ıslanmış kirpiklerini kırpıştırarak soobin'e bakmaya başladı. "beraber mi uyuyacağız?" soobin, kolları arasındaki arkadaşını başını sallayarak onayladı.
o gün, uzun zamandan sonra ilk defa beraber uyudular. soobin'in eli yeonjun'un belinde, yeonjun'un kafası ise soobin'in göğsünün üzerindeydi. pembe saçlı, sevdiği çocuğun kalp atışlarını dinleyerek huzurlu bir uyku çekti. yarın, soobin'i sevgilisinin yanında görecek olmasını umursamadan büyük bir mutlulukla daldı uykuya.
***
kahır doldum yazarken... umarım beğenmişsinizdir... yorumlarını bekliyorum, diğer bölümde görüşmek üzere😚😚