Love In Charge

Chapter 1

Ryne's POV

Ano nga ba ang mangyayari sa akin? Sa aming mga Ropset? Pagkatapos ng sunod-sunod na trahedyang nangyari.

Hindi ko alam kung saan kami magsisimula. Hindi namin alam kung ano ang dapat gawin. Our safety is forever gone. We cannot hide anymore and the only choice is to face it.

Nagising nalang ako kinabukasan na alam na ng lahat ang totoo naming pagkatao. It was hard for me to adjust in my state. Dahil sa operasyong ginawa sa akin, may mga alaalang hindi ko maalala nung paggising ko. I can't remember the reason why I was confined. I can't remember this specific man that they called as "Jhurel". But I can remember my new friends. My memories with them. My big fight with Caryle and Andy. My encounter with Mark. But why can't I remember those memories that they keep on mentioning in front of me.

Who is this man? Why can't I remember him? Who is he in my life?

"Gen!! Thinking something?" Tanong ng kapatid kong lalaki.

Hindi ko namalayan na matagal na pala akong nakatitig sa labas ng aming bahay. 6 months have passed and I can't still remember that guy.

"Nahhh!! Just breathing some fresh air" sagot ko sa kanya. "How about you? Got some problem?" I asked.

"*Sigh* We fought again" sabi niya. Hayy!! Kahit kailan hindi talaga nawalan ng pag-aawayan itong mga kapatid ko. "Why is she so stubborn? Like, I just sit on the sofa and she started kicking me off. Am I wrong on choosing that spot?" Parang batang tanong nito.

Napailing nalang ako sa itinuturan ni Geo. "You have to bare that in your whole life, bro. You cant change the fact that she is your sister" sabi ko sa kanya.

"Argh!! I should have stayed in the States" pagmamaktol nito.

"Ahhh.. so you regretted staying here? With your family,huh?" Biglang pagsulpot ni Caryle.

"God damn it! Another war is waving" pabulong na sabi ni Geo na mahinang ikinatawa ko.

"Come here, you asshole" sabi ni Caryle na naging hudyat upang tumakbo si Geo papasok ng bahay. At agad naman itong sinundan ni Caryle.

Jesus Christ!! When will that two children grow up? Its annoying but somehow fun. Minsan iniisip ko rin kung saan sila nagmana. Hahahahaha!!

Tatayo na sana ako ng biglang sumakit ang aking ulo. Napahawak ako ng mahigpit sa aking upuan at bahagyang sinasabunutan ang aking sarili.

'W-what's happening?'

Maya-maya lang ay kumalma na ang sakit ng aking ulo. At naramdaman ko na para nitong inubos ang lahat ng aking enerhiya.

Naabutan ako ni Geo na nanghihina kaya nagpanic ito.

"Gen!! Are you okay? What happened?" Nag-aalalang tanong niya.

"I-I'm fine. Can you just bring me to my room? I-I'm tired" sabi ko na agad naman niyang sinunod. Binuhat niya ako at ipinasok sa loob ng bahay.

Dahil sa nangyari, hindi ko mapigilang mapapikit habang binubuhat ako ng aking kapatid. Naramdaman ko nalang na inihiga niya na ako sa kama.

"Are you sure, you're okay?" Tanong nito ulit. Sa pagkakataong ito iminulat ko ang aking mga mata at tinitigan ang nag-aalala kong kapatid.

I smiled at him and said, "Don't worry.. I'm stronger than what you have thought. I have survived 3 brain operations, right? Look at me, I'm still alive and kicking. Hahahahaha".  Tumawa ako pero nahalata ko na masyadong seryoso ang aking kausap. "Don't worry, okay? I just want to have some rest. Will that be okay?" Tanong ko sa kanya na ikinatango niya bilang tugon sa aking katanungan.