Ξαφνικά γίναμε άνεμος

Παιδική Ηλικία

Η αλήθεια είναι ότι η Ηρώ είχε αλλάξει ήταν ένα κορίτσι από πάντα σχεδόν ντροπαλό, κλειστό. Και τις περισσότερες φορές με φόβο για το μέλλον που μαλλον αυτό δεν το έχει αλλάξει ακόμα.

Τα παιδικά τής χρόνια ήταν ήρεμα ήσυχα δεν την ενδιαφέρει και κάτι πάρα από τα βλέμματα στα διάλυματα του σχολείου. Είχε μόνο μια φίλη που μπορούσε να την ακούσει μα όταν οι πόρτες έκλιναν, όταν το φως έσβηνε αυτός ο άνθρωπος που ήταν πάντα εκεί ήταν η ίδια.

Πάντα σαν κάτι να την από σχολούσε αυτό το βλέμμα της χανόσουν με μια ματιά της. Ένιωθες ότι κάτι θέλει να σου πει αλλά σιωπηλή στις σκιές τις. Ναι μπορεί να την απασχολούσαν πολλά στο μυαλό της είχε συνηθίσει να είναι κλειστή.

Εστι λοιπόν στο σχολείο είχε κάποια θέματα δυσλεξία που την δυσκόλευαν στην γραφή τις. Οι γονείς της εντούτοις την σχολικής περίοδο από την αρχή ήθελαν. Να την γράφουν σε ένα φροντιστήριο και καθώς η μικρή Ηρώ περπατούσε χέρι με χέρι με την μητέρα της. Λίγο γκρινιάρα που την ξύπνησε η μητέρα της πρωί πρωί. Βλέπουν δίπλα τους το φροντιστήριο.

Και από όσοι να ξέρουν θα λέγαν <<και τώρα ξεκινάει η ιστορία μας>>. Εγώ όμως δεν θα συμφωνήσω και στο έπακρο.Αλλα <<ας ξεπέρασουμε εν μέρι αυτό το σχόλιο >>.

Μπαίνοντας μέσα στο φροντιστήριο η Ηρώ κοιτάζει το κτίριο και αναρτώνταν. Τι κάνει εδώ μικρό φροντιστήριο φωτεινά χρώματα και ένας διάδρομος μικρός να οδηγεί προς το μπάνιο. Ο διευθυντής ήταν ο κύριος Νίκος που από την πρώτη στιγμή με συμπάθησε τι κάνει το κορίτσι μας είπε. Πολύ καλός άνθρωπος από την αρχή χαμογελαστός και έτοιμος να σε
Καλοσωρισει.

Και εστι κλείσαν για το πρώτο δοκιμαστικό μάθημα. Από το πρώτο μαθήμα κι ολας τα πραγματικά ήταν ισιχα κυλούσαν ομαλά θα λεγα. Μετά από 1 εβδομάδα λοιπόν αφού μετά στην τάξη ήταν το μοναδικό κορίτσι για τα απογευματινά που μπορούσε. Χτυπάει η πόρτα ξαφτηκα εκεί που διαβάζει νιώθει ένα κόμπο στο στομάχι της. ποιος να είναι άραγε αναρωτήθηκε. Και μπαίνει ξαφνικά παγώνουμε τα βλέμμα μέσα στο πλήθος. Μέσα σε αυτήν την τάξη που το μόνο είχε να προσφέρει. Ήταν μελέτη και καλή γνώση σε μαθητές. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που ένιωσε εστι σαν να έβλεπε το μέλλον τις μέσα από μια γυάλινη σφαίρα σαν να γνώριζε ότι αυτός ήρθε για να μείνει.

_Κυρία Ηρώ να σε γνωρίσω ο Τάσος Τάσο η Ηρώ

_Τάσος χάρηκα

_Ηρώ και εγώ

Βγαίνοντας για το διάλυμα διακατέχετε από σκέψεις. Αλλά περισσότερο αναρωτιόταν γιατί να νιώθει τόσο περίεργα τι σύνθημα ήταν αυτό και τι αυτός είναι μονημος.

Και δηλαδή αυτό θα συνέβαινε κάθε φώρα που θα τον βλέπω?!! Είπε μέσα τις δεν είχε το θάρρος να τα πεί σε κανέναν μόνη της. Μέσα στα βαθειά τις σκοτάδια μέσα. Σε αυτό το συρματόπλεγμα που από εκείνη την στιγμή την είχε περικυκλώσει.