VIRTUAL FRIEND - SOPE

Bölüm-9

Arabada sessiz geçen birkaç dakika boyunca camdan olan biteni düşündüm. Radyoda çalan hafif bir şarkı ve direksiyonda ritim tutan Hoseok... Tüm kafamı karıştıran herşey ondaydı. Neden böyle davrandığı? Ne yapmaya çalıştığı? Hatta başından beri niye bu kadar ters olduğu?

Bunu daha önce hiç düşünmemiştim ama parti fark etmemi sağlamıştı. Hoseok ters biri değildi ya da gıcık. Sadece bana karşı aşırı soğuktu ve bu durum her seferinde gerginlik sağlıyordu. Beni sevmediğini düşünüyordum ama çevremden de hiç ayrılmıyordu.

Kafamı camdan çevirip ona odaklandım. Eliyle tuttuğu ritimi mırıldanmarıyla devam ettiriyordu. Keyifli görünüyordu bir o kadarda düşünceli. Kaşlarımı çatıp mimiklerini incelemeye devam ettim. Yakışıklı bir adamdı, cidden. Çekici bir yanı vardı en başında ve de gizemli. Bunu bilerek mi yapıyordu yoksa huyu mu buydu anlamıyordum.

Gözlerim direksiyonu sarmalayan parmaklarına gitti. Minik bir yutkunma yaşadım istem dışı. Hoştu... Hoş bir adamdı. Yutkunmam onun dikkatini çekmiş olmalı ki sessiz ortamı bozdu ve bana baktı.

"Birşey mi oldu?"

"Hiç... Sadece anlam vermeye çalışıyorum."

"Neye?"

Cidden anlamıyor muydu yoksa rol mu yapıyordu? Birkaç saat önce ki olayı göz ardı etmesi imkansızdı. Onu çözmeye çalışırmışçasına gözlerinin içine baktım. Birkaç saniyelik kesişmeden sonra gözlerini yola geri döndürdü , ben ise ona bakmaya devam ettim.

"Bazen beni korkutuyorsun."

Ağzımdan çıkan kelimeler ile tek kaşını kaldırdı. Bu sefer anlamadığı belli oluyordu.

"Korkutuyor muyum? Nasıl?"

"Birkaç saat önce olan olayları hatırlamıyor musun? Lavaboda bana hesap soruşun? Üstüme yürüyüşün hatta... Hatta beni kıstırman? Beni hiç tanımadığın halde ettiğin o iğrenç laflar... Amacın ne? Buna anlam veremiyorum."

Hızla konuşmamdan sonra nefes nefese cevabını bekledim. Usulca arabayı kenara çekti ve durdurdu. Derin bir nefes ile sırtına koltuğa yasladı ve kafasını arkaya eğdi. Sanki zor bir karar veriyormuş gibiydi. Aklıyla çelişiyor hatta acı çekiyordu. Koltuğuna sinmiş konuşmasını beklerken kafasını bana çevirdi. Pembe dudaklarını ufak çaplı ıssırdı ve gözlerimin içine baktı.

"Özür dilerim..."

Asla beklemediğim cümle ile kaşlarımı çattım, o ise güç dolu sözlerine devam etti.

"Cidden Yoongi... Özür dilemek bir işe yaramaz ama sadece özür diliyebiliyorum. Kullandığım cümleler ve seni sıkıştırmam. Bunlar çok... Çok anlamsızdı. Sadece o anlık hislerimle hareket ettim. Bilerek olmadı. Beni affetmek zorunda değilsin. Yüksek ihtimalle bir daha görüşmeyiz bile ama umarım beni affedersin."

Kenetlenen gözlerimizi utançla ayırdım. Açıklama yok , sebep yok. Sadece özür var. Suçlu olduğunu hissetmesine sevinsemde bir cevap bekliyordum. Ve o cevabı alamadım. Onun içinde anlamsız olan bu sorgulama hangi hisle gerçekleşmişti?

Birşey söylemek istemedim ve sustum. Hoseok dikkatle beni süzdükten sonra birşey söylemiyeceğimi anlayıp arabayı tekrar çalıştırdı. Daha fazla konuşma geçmedi aramızda , sadece 2-3 defa saliselik kesişmeler gerçekleşti.

Geri kalan yol boyunca neden Hoseok ile aramızda karışık bir ilişki olduğunu düşündüm. Başka bir erkek beni öyle sıkıştırsa yumruğu gözüne geçirmiştim ama ona izin verdim. İçten içe duygularını göstermesine, beni sorgulamasına izin verdim. Belki bir cevap alırım diye arabaya bindim. Ama bu sadece bir bahaneydi. Onunla olan ilişkim yıllar önce sanalda başlamıştı ve aklım onunla hâlâ gerçekte beraber olduğumuzu kabul edemiyordu.

Onun bazı dertlerini, sevdiklerini , sevmediklerini hatta nelerden zevk alıp almadığını biliyordum. O ise bana karşı hiçbir şey bilmiyordu. Ben onu tanıdığım için yakınken o neden bana böyle yakındı?

Evime yaklaştığımızda yavaşça kemerimi çıkardım ve ona döndüm.

"Teşekkür ederim."

"Önemli değil."

2 kelimelik konuşmamızdan sonra arabadan indim ve aklımda ki şeyle eve hızlıca ilerledim.

BOL BOL YOONGİ'NİN İÇ DİYALOGU OLAN BİR BÖLÜM OLDU. VOTE VE YORUM ATMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN<3333