Yaralar - bakudeku

4

Ağlayarak yazıyorum falan
________

"N-ne?"

"Senin.. senin yüzünden.. Kacchan.. b-bana söylediğin.. bana söylediğin kırıcı sözleri, kafama takmadığımımı sanıyorsun.. geceleri uyuyamıyorum... Durup dururken kriz geçiriyorum.. Beni bu dünyada seven kimse yok Kacchan.. ben kahraman olmak istiyorum çünkü, çünkü düşünüyorum ki eğer kahraman olursam birilerini kurtardığımda yaşamak için bir sebebim olacak.. ama sen benim bunu istememle bile dalga geçiyorsun Kacchan... Ben.. ölmek istedim ama.. ama gelecekte birilerinin hayatını kurtarırsam.. bunca yıl yaşamamın sonunda güzel bir yanı olur diye.. ölmedim.. Kacchan.. bu ilaçları yaşayabilmek için kullanıyorum.. gelecekte.. gelecekte bir yaşama sebebim olsun diye.. şuan yaşamam gerek.."

Bakugou içine dolan berbat hisle kafasını eğmişti.. şuan özür dilemesi mi gerekiyordu.. Bakugou ciddi bir şekilde kimseden özür dilememişti ki..

Deku gözyaşlarını tutamamıştı... (Yazr: benim gibi)
Bakugou birşeyler söylemek istiyordu ama ağızından çıkmıyordu sanki kelimeler.

Bakugou Deku'nun yanına gidip yavaşça ona sarılmıştı.

"Deku.. ben.. öz-"

"K-kacchan *hıck* lütfen.. lütfen *hıck* düşünmüyorken düşünüyor gibi yapma "

Bakugou duraksamıştı, hayır Bakugou Deku'yu düşünüyordu. En azından şuan.. şuan aklındaki tek şey Deku'nun gözyaşlarıydı.. kendisi yüzünden dökülen göz yaşlarına lanet etti.. Çenesinden tutup gözyaşlarını silmişti Deku'nun. Çilleri ne kadar da tatlıydı.. Bakugou bunu hiç fark etmemiş miydi? Tekrar sarılmıştı önünde zar zor ayakta duran minik bedene. Kafasını saçına gömmüş ve kokusunu içine çekmişti.. ne güzel kokusu vardı öyle.. Bakugou bunu hiç fark etmemiş miydi?

Bakugou yanaklarında hissettiği ıslaklık ile ağladığını fark etmişti.. bir dakika? Bakugou? Katsuki Bakugou? Ağlıyor muydu? Hemde canını yakmaktan zevk aldığı bu çocuk için.. Onun canı yandığı için ağlıyor muydu gerçekten?

Deku bu anın bir daha gerçekleşmeyeceğini biliyordu.. Bakugou'nun tekrardan eskisine döneceğini.. Şuan sadece vicdanını rahatlatmak için kendisine sarıldığını.. hepsini biliyordu Deku.. kalbi acıyordu ama olsundu.. Kacchan'ına sarılmış, kokusunu içine çekmişti.. daha ne isterdi ki?

_______

Bakugou Deku uyuyakaldığı için onu yatağına götürmüştü. Odasında ne kadarda çok All Might posteri vardı öyle? Galiba bu çocuk gerçekten kahramanları seviyordu ha?

Bakugou tam kapıdan çıkmıştı ki Deku'nun annesiyle karşılaştı.

"Neden burdasın Bakugou?"

"Deku'yu getirdim. Yaraları vardı."

"Onu önemsiyor musun?"

Bakugou duraksamıştı. Hiçbir zaman Deku'yu önemsemezdi.. ya da bunca yıl öyle düşünmüştü..

"Onu.. onu düşünmenin nasıl bir şey olduğunu unuttum Bakugou.."

Bakugou tekrar durksadı..

"İçimde ona karşı olan sevgi yok gibi sanki.. Sanki.. suçlu hissediyorum.. onu doğurduğum için.."

Bakugou'nun içine bir anda hiç anlam veremediği bir sinir dolmuştu.

"Sen.. ÇOK KÖTÜ BİR ANNESİN! SEN ANNE BİLE DEĞİLSİN.. ANNELER ÇOCUKLARINA BÖYLE DAVRANMAZ! "

Bunun karşısında kadın yalnızca burukça gülümsedi. Biliyordu oda yaşamayı hak etmiyordu, Deku'yu o günden beri sevmediği için.. bir türlü içi ısınamadığı için Deku'ya..

Bakugou evine doğru yürümeye başlamıştı. İçinde kötü bir his vardı. Kadın ise kendi evine girmişti. Onun ise içinde iyi bir his vardı.. yapacağı şeyden korkmuyordu..

#######

Deku gözlerini odasında açmıştı. Hava kararmıştı. Saat kaçtı 11-12? Ayağa kalktı yavaşça. Bugün olanları düşündü.. Bakugou'yu.. ilaçlarını içmek için ayağa kalktı. Sonrada belki uyurdu, yani uyuyabilirse..

Merdivenlerden yavaşça inip koridordan döndü. Mutfağa girdiğinde görmeyi beklediği şey bu değildi. Bir anda beynine bir ok saplanmış gibi oldu Deku.. birkaç saniye nefes bile alamadı..

"A-ANNEE!!"

Koşarak annesinin yanına gitti Deku. Annesi.. kendisini teslim etmişti boynundaki kalın halata. Deku bir süre uğraştıktan sonra çözebilmişti kalın halatı. Annesinin bedenine sarılmıştı Deku. Yalnızca ağlıyordu.. annesi onu sevmiyordu ama.. ama bu dünyadaki tek ailesi oydu..

"Anne.. anne.. lütfen uyan.. söz veriyorum uslu bir çocuk olacağım.. söz veriyorum seni çok seveceğim.. söz veriyorum kahraman olacağım anne.. uyan.. ANNEEE!!"

Deku yerden kalkıp koşarak ev telefonunun yanına gitti. Ambulansı aradı. Umarım çok geç değildir diye düşünüyordu. Annesine sarıldı Deku.. bu dünyadaki tek ailesi oydu.. evet Deku'yu sevmemişti ama .. ama yine de yaşıyor olduğunu bilmek Deku'yu rahatlatıyordu.. şimdi.. şimdi kimsesi kalmamıştı minik Deku'nun.

Deku gözyaşlarının ardı arkası kesilmezken yerdeki kağıt parçasını anca fark edebilmişti. Gözlerini silip okumak için eline aldı.

"Deku..
Özür dilerim..
Seni sevemedim.. hiç hiç sevmedim seni Deku. Sırf senin özgünlüğün olmadığı için baban bizi terk etti Deku.. zamanla severim diye düşündüm. Varlığını kabullenerim dedim Deku.. ama seni sevmiyorum.. özür dilerim.. ikimizde yaşamayı hak etmedik Deku.. ben hak etmediğim yaşamı terk ediyorum.. sende değeri olmayan yaşamını sürdürebilirsin umarım..
~annen"

Deku artık gözyaşlarının ne kadar hızlı aktığını bile hissetmiyordu. Son kez annesine sarılmıştı. Annesine..

Sonrası?
Sonrası Deku için karanlıktı.

Ambulansın gelişi üzerine Bakugou'nun annesinin ve Bakugou'nun eve gelmesi. Annesinin götürülmesi. Acıklı siren sesleri. Bakugou'nun annesinin Deku'ya sarılışı.. Polislerin Deku'dan ifdesini almaları. Hastaneye gitmesine izin vermemeleri.. Geçirdiği krizler...

Hepsi kabus gibiydi.. yarım yamalak hatırlıyordu ve hatırladığı kadarı çok ürkütücüydü. Annesinin hastaneye kaldırılması üzerine Bakugou'nun annesi Deku'yu yanına almıştı. Deku ilaçlarını içmediği için gece boyu krizler geçirmişti. Sonunda Bakugou Deku'yu sakinleştirmiş, ve Deku ile Bakugou birlikte uyumuştu. Bakugou'nun annesi ise tüm gece hastaneye giden eşinden haber beklemişti..

________

Kısa oldu.. kusura bakmayın.
Çok yorgunum yazım hatası varsada kusura bakmayın.
Pek duygusal olmadı galiba bilmiyorum. Neyse.

Düşünceleriniz;