Ashton her matematik dersinde olduğu gibi rutin bir can sıkıntısıyla kağıdındaki problemi çözmeye çalışıyordu. Beyni adeta patlamak üzereydi ve onu matematiğin gazabından kurtarabilecek hiçbir şeyin olmadığını hissediyordu. Okuldan kaçabilme lüksüne sahip olsa bile devamsızlığının okuldan atılmasına sebep olacak raddeye gelmesi, okuldan kaçmayı aklının ucundan dahi geçirememesine neden oluyordu.
Problemi çözmeyi bıraktı. Daha fazla kafa yorabileceğini düşünmüyordu.
Derin bir nefes aldı. Öylece durarak zamanın geçmeyeceğinin bilincindeydi. Bir anda Ashton'ın zihninde vakit geçirmek adına, dahice olmasa da bir süreliğine oyalayabilecek bir fikir belirdi. Tükenmez kalemin siyah mürekkebi sayfanın üzerinde dağılırken kelimelerin kağıdın üzerindeki yerini alması uzun sürmedi.
"Saçların marul gibi." Kağıdı buruşturup en öndeki sırada oturan kızın kafasına attı. Kız kafasını ovuşturup, sinirle onun olduğu tarafa döndüğünde, Ashton'ın kıkırdaması ve gözleriyle yere düşen kağıt topunu işaret etmesinin sonucunda öfkesinin bedenini ele geçirmesine izin verdi. Uzun parmaklarıyla kavradığı kağıdı okuduğunda ise öfkesi iki kat artmış üstelik yanakları kızarmıştı.
Cevap vermek için hızlı bir şekilde kağıdına bir şeyler karalayıp ona doğru fırlattı. Ashton parmakları arasındaki yerini alan buruşuk kağıdı önce açtı sonrasında ise okudu.
"Kız gibi gülüyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
classmates // ashton irwin
Fanfiction"bu mesajlaşma yolunun ne kadar ilkel olduğundan söz etmiyorum bile :-(" "siktir et ve bir kağıt topu daha yolla." @ashftdrums fanfiction #11 29.05.2015
