Zawgyi
ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ေႏြဦးသည္ ေလေအးေအးေလးမ်ားျဖင့္ ျဖဴးျဖဴးေလး တိုက္ခိုက္ေနသည္။ ေကာင္းကင္ႀကီးကလည္း သာယာလို႔။ ေလယာဥ္ကြင္းက ထြက္လာသည့္ အရပ္၆ေပေက်ာ္ေကာင္ေလးကလည္း ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္ျဖင့္။ ေနကာမ်က္မွန္ျဖင့္ ဖံုးထားေသာ သူ႔၏ မ်က္လံုးကို မျမင္နိုင္ေသာ္လည္း တင္းတင္းေစ့ထားသည့္ နႈတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္ ျမင္သူတိုင္း မလွည့္ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္က်သည္။အနက္ေရာင္တီရွပ္ကို အေပၚတြင္ ဂ်င္းသားလက္ရွည္အနက္ျဖင့္ ထပ္ကာ ၀တ္ထားၿပီး pantအနက္ျဖင့္ နက္ေစြးေနသူမွာ ဘဟ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။
သူ႔အတြင္းေရးမႈး Joshက သူ႔အိတ္ေတြကို သယ္လာေပးၿပီး သူနားကေန ေလ်ွာက္လာသည္။ Josh ကလည္း အဂၤလိပ္သားပီပီ အရပ္က ခပ္ျမင့္ျမင့္။ ျမန္မာ စကားကို သူက သင္ခိုင္းသည့္မို႔ ေျပာတတ္သည္။ သူျမန္မာစကားကို ခ်စ္ပါသည္။ သူမုန္းသည့္ အေဖက ျမန္မာေပမဲ့ သူ႔နွလံုးသားပိုင္ရွင္ေလးက ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ေလ။
Alaxေလယာဥ္ကြင္းအျပင္ကို ထြက္ေတာ့ သူ႔ကို ၀တ္စံုမဲမ်ားျဖင့္ ရပ္ေစာင့္ေနသည့္လူ ၂၀ေက်ာ္။
"Boss!!!"
သူ႔ကိုေတြ႕သည္နွင့္ နႈတ္ဆက္သည့္ အသံက ၾသထြက္လ်က္။ လူေတြကလည္း ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နွင့္ မသိလ်ွင္ သူက မာဖီးယားေခါင္းေဆာင္လိုလို။အင္း..........တကယ္လည္း သူက မာဖီးယားေခါင္းေဆာင္ပဲဟာ။
Alaxလည္း ျပန္ဖို႔ လက္ဟန္ျပလိုက္ပီး တစ္ေယာက္က သူ႔ကို ကားတံခါးဖြင့္ေပးေတာ့ သူလည္း၀င္ထိုင္သည္။သူ႔အတြင္းေရးမႈကလည္း သူ႔အထုတ္ေတြြကို ကားေနာက္ခန္းထားခိုင္းလိုက္ပီး ကားခန္းေရွ႕မွာ ထိုင္လိုက္သည္။
"boss၊ စံအိမ္ကိုပဲ သြားမလား၊ အဖိုးအဖြားတို႔အိမ္သြားမလား"
"စံအိမ္ကိုပဲ ေမာင္း"
Josh လည္း အခ်က္ျပလိုက္ၿပီး ကားဟာ တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေ႐ြ႕လ်ားေနေတာ့သည္။Alaxကားျပတင္းေပါက္ကေန ျမင္ကြင္းေတြကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ တိုက္ႀကီးမိုးေမ်ွာ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ္လည္း လန္ဒန္ေလာက္ မတိုးတက္။ လမ္းေပၚမွာ လူေတြကလည္း ရႈပ္ဆက္ခတ္လို႔။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ေဘဘီေလးက ဒီနိုင္ငံကို ခ်စ္ေတာ့ သူလည္း လိုက္ခ်စ္ရမည္ေလ...။
YOU ARE READING
Umbrella☂️
Romansaထီးဆိုတာ.. ေနပူတဲ့ အခါ အရိပ္ေပးနိုင္သလို မိုး႐ြာတဲ့ အခါ မိုးမစိုေအာင္ ကာကြယ္ေပးတဲ့ အရာ၀တၳဳတစ္ခုသက္သက္ပဲလား......။
