Luminous Eyes

🍄කෙටි කතාවක්🍄

කොහෙන් කොහොම පටන් ගන්නද කියලා හිතා ගන්න බැරි උනත් අතීතයේ ඒ දවස කොහෙත්ම අමතක වෙන්නේ නෑ.එයාගේ නපුරු ඇස් දැකපු පළවෙනි දවස.පුදුම නපුරුකමක් තිබ්බේ ඒ ඇස්වල😏😏😏

...................................................

1 year before...

එදා හොදටම වහිනවා.මගේ කසිකබල් කුඩේ ඉහළගෙන මං ආවේ හරිම අමාරුවෙන්. හුළඟ හමන හමන පැත්තට මගෙ කුඩේ නටනවා. මං හොදටම තෙමිලා. කුණාටුවක් නොවුනත් ඒ තරමට හුළඟ එක්ක තද වැස්ස හින්දා පාරේ හරි ට්‍රැෆික්. ඉක්මනට ගෙදර යන්න ඕනෙ හින්දා මඟ කොහෙවත් නවතින්නෙ නැතුව වැස්ස මැදින් ගෙදර යන්න මං තීරණය කළා. වාහන අතරින් හරි අමාරුවෙන් එනකොට මගේ කබල් කුඩේ ලස්සන දිලිසෙන නිල් පාට කාර් එකක ශටර් එක හූරගෙන වටයක් කැරකුනා.මං ඉවරයි. ඔව්. ඒ නපුරා වාහනෙන් බැහැල ඇවිල්ලා තෙමි තෙමි මට බනින්න ගත්තා.
☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔

එයා කොච්චර බැන්නාද කියලා මට ගානක් උනේම නෑ.සීතලට වෙව්ල වෙව්ල එයාගේ ඇස් දිහාම බලන් උන්නා. ඉටි රූපයක් තරම් ලස්සනයි එයා. සුදුම සුදු මූණ දිගේ වැහි බිංදු රූරන් එද්දි තවත් හැඩයි. බළල් ඇස් වගේ තියුණු ඒ ඇස් හරි නපුරු පාටයි. කෙළින් බලන්නත් බයයි වගේ.

මං පියවි සිහියට ආවෙ එයා මගෙ අතින් කුඩේ උදුරලා අරන් විසි කරද්දි.දෙයියනේ මගේ කුඩේ.මට කියවුනේ එච්චරයි.එයා ආයෙමත් මට බනිනවා.

"තමුසෙ දන්නවද මං දැන් මේ එන්නේ මගේ කාර් 1 රෙපයාර් කරලා.කොහෙදෝ යන පිස්සෙක් මගෙ කා එක කෑවා. මං ඒක හදා ගත්තා විතරයි තමුසේ ආයෙ කෑවා. සිහියක් නැද්ද පාරේ යද්දි??"

ඒ පාර නම් මගේ ඇස් වලින් කදුලු බේරුනා. ඒත් එයා නම් මගේ කදුලු දැක්කේ නෑ. කබල් උනත් ඔලුව තෙමා ගන්නෙ නැතුව එන්න තිබ්බ මගේ කුඩේ හුළඟත් එක්ක දුරට ගහගෙන ගිහින් මාව හොදටම තෙමිලා. ඔලුවෙන් පහළට මූණ දිගේ වතුර එක්ක කදුලුත් එකතු වෙලා බිමට වැටුණා.

"අනේ මට සමාවෙන්න.මං හිතලා කළේ නෑ...."මට කියා ගන්න පුළුවන් උනේ එච්චරයි. එයා මට තවත් බනින්න වචන හොයනවා. ඒත් මට තවත් එතන ඉන්න බෑ. ඒ හින්දම මං එතනින් ඉක්මනට දුවගෙන ආවා.