Kalemin Ucundaki Hayat | BTS

1. Bölüm: 'Mükemmel Bir Başlangıç (!)'

Hikayenin Yayınlanma Tarihi: 22/08/2023

~DANBİ

Kendimi keşfetmeye başladığımdan beri her an kulaklarıma ilişen bir kalemin kağıt ile buluşma sesi oluyordu. Aslında bu sesin beni rahatsız etmesi gerekiyorken bu ses beni hayatta tutan tek şeymiş gibi hissettiriyordu.

Büyümeye başladığımdaysa, bu sesi duymadığım her an huzursuz hissetmeye başladım ve sonunda da bu sesin ne olduğunu bulabildim.

Benim hayatım kalemin ucundaki hayattı. Benim hayatım, bir kitabın konusuydu. Evet evet, ellerimizden düşürmediğimiz, çeşit çeşit dünyalara kapı açan kitaplardan birisiydi hayatım. Henüz yazarım dışında kimsenin okumadığına emin olduğum bir kitap olduğuna eminim ve galiba hala devam etmekte olan bir kitap.

'Meris?'

'Efendim?'

Yazarımın sesi kulaklarımı doldurduğunda gülümseyerek gökyüzüne doğru baktım. Sahte bir gökyüzü mü, yoksa gerçek bir gökyüzü mü? Bilmiyorum. Sahte bir hayatın mı, yoksa gerçek bir hayatın içinde miyim? Bilmiyorum. Bildiğim tek şey yaşadığım her şeyin gerçek olduğu hissiyatını hissetmiş olmam. Acı çekebiliyorum, sağ olsun yazar beni acı çektirmek için bu dünyaya getirmiş gibi ama neyse halledeceğiz. Gülebiliyorum, ağlayabiliyorum, birinin dokunuşunu hissedebiliyorum, kendi dünyamdaki olayları görüyorum. Her şey çok gerçek gibi ama her şey gerçekten var olan bir şey mi? İşte bunu bilmiyorum.

'En son ne zaman aşık oldun?'

Yazar benim düşüncelerimi duymuyor, o sadece yazdığı kadarıyla beni biliyor. Ben kendimi ondan daha iyi biliyorum. Lakin kendimi biliyor olmam yazarın beni yönlendirmesine engel olamıyor, çünkü bir şey varsa eğer yazar ne yazmışsa onu uyguluyorum. Bazen hareket bile edemiyorum, çünkü durmam gerektiğini söylüyor ama hiçbir zaman bana düşünmemem gerektiğini söylemiyor. Bence, benim düşünebileceğim gerçeğini bilmiyor.

'Bu garip bir soru değil mi Danbi?'

'Öyle mi oldu? Merak ettim. Çünkü beni hiç aşık ettirmedin'

Aşk ne bilmiyorum. Sadece kitaplarda, filmlerde, dizilerde ve annem ile babamda gördüğüm kadarıyla aşkı biliyorum ben.

'Aşık oldum mu? Evet oldum. Herkes aşkı hayatında tatmıştır, ben aşkın hep acı tarafını tattım. Hiç mutlu tarafını tadamadım ama yine olsa, yine aynı şeyleri yaşamaya hazırım. Sonucu değişmese bile'

Aşk acı verici bir şey mi yani? Acaba, kendi kaderini benim kaderime de ilikler mi?

'Peki şu an?'

'Birisi var şu an, farklı birisi. Uzun zamandır kendimi bulabildiğim birisi ama bilmiyorum, nasıl olacak, nasıl ilerleyecek bir fikrim yok. Yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum, yine aynı şeyleri yaşar mıyım? Bilmiyorum ama zaman her şeyin ilacıdır.'

Elimi kalbimin üzerine koyarak kısa bir anlığına duraksadım. Aşk can yakıcı bir şeyse, ben istemiyorum. Canım yansın istemiyorum, ben mutlu olmak istiyorum.

'Peki, ben aşık olacak mıyım?'

'Olmak istiyor musun?'

Olmak istiyor muyum? Güzel bir soru. Cidden aşık olmak istiyor muyum? İstiyorum galiba ama acı çekmek istemiyorum.

'Evet ama acı çekmekten korkuyorum'

'Acı çekmezsen aşkı hissedemezsin ki'

Meris'in söylediği bu şey tüm düşüncelerimi alt üst etmişti. Yaşadıklarını bana da yaşatacaktı ama ben yaşamak istemiyorum. Bunun bir çıkış yolu yok mu? Yok dimi? Ne yapacağım, nasıl kaçacağım aşktan?