Step Brother's

Chapter Two

Janin

Nakaupo ako ngayon sa corner ng kama ko at tini-titigan ang aking sarili sa salamin. Inaayos-ayos ko ang kuwelyo ng aking unipormi at tumayo na. Tiningnan ko naman ang palda ko mula sa salamin at inayos rin ito para presentable ako.

Ibinalik ko na ang salamin sa kanyang position ng kinuha ko ito kanina.  Kinuha ko ang aking sapatos at sinuot ito.  Ng matapos ko na ang lahat, tumingin ako ulit sa salamin. Okay na..

Binit-bit ko ang aking shoulder bag at nilagay sa aking balikat.. Naglakad ako patungong pinto ko at lalabas na. Ng may biglang

"Aray!" medyong sigaw ko ng makaramdam akong binatukan ako.

"Hala sorry, sorry. Di ko sinasadya" Nagpanic ito at agad nman ito humingi ng paumanhin "Kakatok sana ako, kaso naunahan mokong pinagbuksan. Okay kalang?" paliwanag nito at nag aalalang tumingin saakin.

"O-Okay lang ako gab, nagulat lang ako sayo ng binatukan mo. Salamat sa concern" sabi ko sakanya at ngumiti para ipakita na okay lang ako

"Nag hihintay na saatin ang almusal" agad naman ito sinabi at niyaya naakong bumaba na. Tumango ako at sinundan siya sapaglakad

First day ko ngayon sa skuwelahan. At sa skuwelahan, doon sila nag aaral tatlo. At sasabay ako sakanila

Ng maka abot na kami sa dining area ay agad naman namin nasalubong sila marco at franco. Agad naman akong nailang, ng tingnan niya ko sa mata na napakalamig. Si franco, malamig ket kailan

"Good morning , Janin" biglang sabi ni marco sakin. "How's your sleep? Is it well?" ngiti nitong tanong saakin.. Napaka kind naman niya..

"Good morning" maikling tugon ko sakanya, nailang kasi ako. Di parin nawawala sa isip ko ang sinabi ni franco saakin ng gabing iyon. Tatlong araw narin ang nakalipas ng lumipat nakami dtu.

Tumawa ng mahina si marco at binaling ang tingin kay franco. "Hey bro, why you always not in the mood?" hindi ito pinansin ni franco at nagpapatuloy lang itong naglalakad patungo sa Lamesa at umupo.

Habang kaming tatlo ay nanatiling nasa position namin, habang nasa mata namin si franco, tahimik lang ng sinira ko

"Ganyan ba siya palagi? Walang imosiyon.." tulala kong tanong sa kanilang dalawa. Nakita ko naman sa right side kong si marco ay tumawa ng mahina ganun din si Gab. Hinarap ko silang dalawa na nakakunot ang aking noo "Bat kayo tumatawa?" tanong ko sakanila

"Hindi kami tumawa" sabi ni Gab

"Eh ano–" he cut my words

"Hindi ganyan si Franco, He's too kind and talkative and also.. Loving guy" kumunot pa ng husto ang aking noo ng banggitin niya ang huling linya niya. Kind? Talkative? Loving?, napangiti si marco at hinawakan ako sa dalawang balikat ko.. "Don't overthink it. He seems like no emotion but doesn't mean there's no reason. He is frustration, janin" napahawak ako sa mga balikat kong hinahawakan ni marco na dininiin nito sa pag sabing 'he is frustration' 

Kaya pala parang walang imosiyon si franco, pagkabigo? Nabigo basiya dahil sa mama niyang namatay? Now i understand..  He hate's me.

"Let's go guy's, our breakfast is ready." Nag salita si Gab at nag lakad na kami

"Oh! most importantly. You've better to keep distance with franco. Hindi niya kasi matanggap ang katutuhanan."  H-Ha? Alin ang katutuhanan? Katutuhanang magkapatid kami at may step mom nasiya? Un ba?

Tuluyan kaming kumakain, at di ko namang maiwasan na pasimpleng tingnan si franco. Di ko alam bakit. ang lamig ng mga titig niya. Sabi ni marco kanina talkative, loving, at kind daw? Pero nakikita ko sa mga mata niya walang iba kundi lamig. Nagtataka ako meron palang ganyang lalaking malamig ang titig. Akala ko sa mga Binabasa ko lang iyon makikita.