BEN KİMİM?

SEN KİMSİN?

Herkes hayatının belli başlı dönemlerinde biri ya da birileri olmak için çabalar, bu kimi zaman annen, teyzen, ablan hatta hiç tanımadığın biri bile olabilir ama sonuç aynıdır. Hep biri olmaya çalışırsın peki biri olmaya çalışmadan önce sen kimsin ?

Ben derin ismim gibi her şeyi çok derin yaşayan kendi boşluğuna düşmüş bir kızım. Kimine göre sıradan biriyim kimi için de , olmak istediği kişiyim. Benim olmak istediğim kişi ise sadece kendimim yalnızca kendim olmak istiyorum tabi başarabilirsem.

İnsan bazen bazı şeyler için kendi gibi davranamaz mesela bir iş görüşmesinde işe ihtiyacı varsa alınabilmek için istediği maaşı bile isteyemez ya da 1 senedir çalıştığı işte beni işten çıkarır diye hak ettiğini isteyemez. İnsan ihtiyacı olduğu şeyleri kaybetmemek için sessiz kalmayı tercih eder peki neden ? Hiçbir şey tek taraflı değildir bizler bunu unutuyoruz. Yeteri zam yapmadıysa konuşmalısın eğer sen işten kovulursan işsiz kalmış olursun ama o da elemansız kalmış olur. O eleman bulabilirse sende iş bulabilirsin. O eleman bulur sen ise iş bulabilirsin. Kısacası kimse kimseye muhtaç değil ama herkes herkese muhtaç.

Değiştiğimiz bir başka konu ise aşk. İnsan sevdiğinin sevdiği olmak için elinden geleni yapıyor değil mi? Siz kim için kendinizden vazgeçtiniz? Kendinizi tanıyamadığınız oldu mu ? Kendinizi bulamadığınız ? Aynaya bakıp bu ben miyim diye ağladığınız oldu mu ? Siz onun için kendinizden vazgeçerken o sizin için neyden vazgeçti ? Ne kendinden ne de etrafındaki hiçbir şeyden vazgeçmedi değil mi ? Sizce onun için değdi mi peki ? Bu durum 2 kısma ayrılır. 

-EVET DEĞDİ 

-HAYIR DEĞMEDİ

Birde bu 2 kısım dışında bunları okurken anılarını hatırlayıp gözleri dolan sen, en çok da senin değmesine hakkın vardı. Sakın üzülme olmadıysa eğer çok daha iyisi gelecektir.

Size bu kadar şey derken ben kimim peki ?

İsmimi üst paragrafta ifade etmiştim yine ifade edecek olursam ben DERİN. Akıl hocalığı yapıp kendine gelince hiç bir şey yapamayan o kız benim. Ben kendimi kaybettim ama senin kendini bulmana sebep olacak o kız da benim. Sevdiği için kendinden vazgeçen o küçük kız çocuğu benim.

Sevdiği için her şeyi yapar insan onun sevdiği olmaya çalışır ,hatta bazen o bile olur. Ben de öyle yaptım biri vardı adı Akın onun için kendimden vazgeçtiğim, ama değip değmeme kısmında değmedi diyebileceğim. Ne oldu peki bana ne kattı ? Kendimi bulmama sebep oldu bu yüzden ona teşekkürlerim sonsuz çünkü ben onun görmek istediği kişi olmaya çalışıyordum sonra fark ettim ki öyle olmasam her şey çok daha güzel olurmuş. Anladım ki birini severken önce insanın kendisi olması gerekiyormuş. Peki bunu nasıl anladım ?

Üniversiteye daha yeni başlamıştım, kendime göre çok güzel giyiniyordum uzaktan depresif, egolu , suratsız ve kendini beğenmiş biri gibi gözüküyordum buna emindim. İnsanlar bu yüzden benden uzak duruyordu haklılardı bende uzak dururdum ama bilselerdi ki öyle biri değilim muhtemelen tanımak isterlerdi. Böylesi daha iyiydi çünkü gerçek arkadaşımı bulmama sebep olmuştu. Herkesin aksine ön yargısız bir şekilde dış görünüme aldanmadan gelen Aleyna ile tanışma hikayemize gelelim.

- Oturabilir miyim ?

+ Oturabilirsin. ( yine suratsız ve önüme oturmak için bana soran birine soru sorar gibi oturabilirsin demiştim.)

- Önüne oturmak için neden sana sorduğumu düşünüyorsun değil mi ? (benim aksime gülerek soruyordu.) 

+Yani evet öyle denebilir.

- Dışarıdan çok sert gözüküyorsun .

Kafa sallamakla yetindim çünkü boş yaptığını ve her zamanki muhabbetlerden diye düşünüyordum.

- Ama dışarıdan öyle gözüküyorsun.

-Aleyna (dedi ve gülerek elini uzattı.)

tek kaşımın kalktığına emin bir şekilde elini uzatmış olan Aleyna'ya baktım. Aynı şekilde karşılık verdim.

+ Derin bende memnun oldum.

- Bende memnun oldum artık yanına gelebilir miyim ? (Dedi yine gülerek)

Çok fazla cana yakın davranıyordu hem alışık olmadığım için garip geliyordu hem de altından bir şey çıkar mı diye düşünüyordum. (güven problemi) 

+ Evet tabii neden olmasın gel. (tebessümle cevap verdim ) 

Daha sonra ders arasında daha çok konuşma fırsatı bulduk evet kafa yapıma denk bir kızdı. Arada gülüyor bazen kahkahalar atıyor bazen ise şaşkınlıkla anlattığını dinliyorum. 

Birkaç günümüz bu şekilde konuşarak birbirimizi daha iyi tanıyarak geçmişti. Yavaş yavaş birbirimize alışıyorduk güzel bir dostluğa başlangıç yapıyorduk. Bu sırada insanlar herkes gibi benimde güldüğümü aslında sandıkları gibi olmadığımı fark ettiklerinde onlarda benimle iletişime geçmeye başladılar. Artık sınıftaki herkesle muhabbetim vardı ama favorim hala Aleyna'ydı. 

Bizim okulun kampüsleri daha çok blok gibiydi ve hepsi birbirine yakın, hepsine ulaşımı kolay yürüme mesafesindeydi. 

Aleyna'nın ısrarı üzerine mühendislik öğrencilerinin olduğu kampüse gittik. Laf aramızda instagramda birini beğenmiş ona bakmaya gidiyoruz fotoğraflardaki gibi mi diye bir nevi kontrol amaçlı.

Mühendislik bloğuna girdiğimizde Aleyna canla başla çocuğu bulmaya çalışırken bir anda beni dürttü.

+Aleyna tamam sakin ol gördün mü ?

-Hayır kırmızı alarm.

+Kırmızı alarm? (ne dediğini anlamayarak.)

Dürtmeye devam ederken konuşmaya başladı.

-Saat 3 yönünden biri sana bakıyor.

Kafamda saati düşünüp ne taraf olduğunu anlamaya çalışırken aslında saat demesi yeterli olduğunu fark ettim. 

Kafamı çevirdiğimde gördüğüm kişinin gerçek olmaması için her şeyi yapabilirdim. Beni kendimden vazgeçmeme sebep olacak kadar hiçe saymama sebep olan kişinin karşımda olması ortaokul aşkımın yıllar sonra karşımda üniversitede karşımda görmek benim için de kaldırılabilecek bir durum değildi.

Peki ne yapacaktım ?

Görmemezlikten mi gelmeliyim ? 

Nasıl davranmalıyım ?

Sanırım bunun cevabını biliyorduk. 

KENDİM GİBİ.

EVET WATTPADE TEKRARDAN GERİ DÖNDÜM VE YENİ HİKAYEMLE KARŞINIZA ÇIKIYORUM.ESKİ HESABIMA ERİŞİM SAĞLAYAMADIĞIM İÇİN PSİKOPAT ABİM KİTABIMIN YAZAR BLACK12453 DEVAM ETTİREMEDİĞİMDEN DOLAYI BURAYA YENİDEN YENİ BİR SAYFA AÇARAK YENİ BAŞLANGIÇLARA YER AÇMAK İSTEDİM UMARIM BEĞENİRSİNİZ YORUMLARINIZ BENİM İÇİN DEĞERLİ HEPİNİZE ÇOK TEŞEKKÜRLER.