Bu düşüncelerle okula varıyorum . Ne kadar özledim okulumu bir bilseniz insanın arkadaşları , hocaları , dersleri gibisi yok o dersi bitiminde çalan zil , koridorda koşturan öğrenciler , dedikoducu kızlar, her zaman aynanın karşısına gidip kendini süsleyen kızlar, kızlara laf atan erkekler,sinirli öğretmenler , düşük notlar ve bir sürü ödev yetiştirme çabaları .
Mükrrem abi kapısını açıyor ama durduruyorum o benim abim şoförüm
değil.
"Hayır Mükrrem abi ben inerim ya saçmala " diyorum .
"Annen ne der sonra kızım hem bu benim görevim " diyor işte yine annem çıkmasa olmaz.
"Ya boş ver annemi nerden haberi olacak "diyorum .
"Annenin radar kulakları var kızım " desede alınmıyorum çünkü doğru .
"Hiç üzülme doğruyu söyledin aynı grubtayız " diyorum ve gülüyoruz .
"Hadi ozaman fırla " diyor ve arabadan iniyorum.
"Teşekkürler Mükerrem abi akşama görüşürüz " diyorum .
"Görüşürüz " diyor.
Kapıyı kapatıp okula yürüyorum biraz heyecan biraz merak biraz da endişeyle . Yine anlıyorum okulu ne kadar özlediğimi burada ki yaşmamı , sabah erken kalkîp burayı gelmemi .İlk adımımı atarak okula giriyorum .Herkes birbirine sevgiyle , dostla sarılıyorlar .Etrafa göz gezdiriyorum ve Zeynomu görüyorum parantez içinde (agrasif)
diyebilirim , onun yanında Fatma var onada kısaca ( oynak ) derim , onun yanında Gökçe (dedikoducu) onun yanında ise Melike , İrem , Ayşenur , Hazel ve Rüveyda var .Böylesine arkadaşları , can dolu İstanbulu kim
bırakır ki . Ama asla bir daha bırakmam . Beni görmesiyle Melikenin çığlık atıp yanıma gelmesi ile benim gibi diğerleride şaşırıyor sonra hepsi koşa koşa geliyor. İşte bu mutluluk ya .
"Hoş geldin Yıldız seni çok özledim " diyor ve sarılıyor Melike .
"Ben daha çok özledim çiçoşumu " diyor bebişim veya agrasif arkadaşım Zeynep.
"Ben de seni çok özledim hatta gün saydım " diyor Rüveyda .
" O kadar da değil Rüveyda .Hoş geldin Yıldız " diyor Hazel .
"Seninle dedikodu yapmayı özledim " diyor Gökçe . Ben de !
"Ben de göbek atmayı " diyor oynak Fatmam.
"Bak bunlar böyle diyor ama okulda seni hiç konuşmadık ben konunu açsam bile kapattılar hemen " diyor İrem.
"Fazla abartma bence " diyor Hazel , her zaman bu kadar soğuk olmak zorundamı.
"Hoş buldum " diyorum ve içtenlikle gülüyorum.
Benim için farketmez ne yapıp yapmadıkları sadece beni sevmeleri önemsemeleri yeter bana onlardan tek istediğim arkamdan oynamasınlar yeter . Gerçekten özlemişim hepsinin gülüşünü, davranışlarını ,üzüntülerini , sevinmelerini , şaşkınlıklarını hatta şimdi şu hallerini .
"Ya yeter hadi sen bize Ankarada neler oldu onu anlat , taş çocuk varmıydı ?" diye soruyor Gökçe .
"Evet vardı ama hiç hareket etmiyorlardı , ağırdılar ve serttiler " diyorum , ve hepimiz gülüyoruz .
"Hım çok komik " diyor Gökçe .
"Komik olamasa gülmezdik " diyor Rüveyda .
" Ya şunu doğru düzgün anlat " diyor ciddileşen Gökçe.
"Ya aynı ne çıktığım nede birlikte olduğum birisi var zaten annem var olamaz yani o sadece Canı düşünüyor " diyorum ve suratım azıyor.
" Ne yani Canla mı evleneceksin ?" diye soruyor Zeynep .
"Bilmiyorum böyle giderse evet " diyorum isteksizce .
"Ama bu haksızlık kimse karışmaz " diyor İrem .
"Bide bunları onlara anlat " diyor Zeynep.
"Sen ne düşünüyorsun ?" diye soruyor Rüveyda . Tabiki Hayır !!
"Hayır o zübbeyle evlenmem ben " diyorum . Başlarıyla onaylıyorlar.
"Büyük konuşma " diyor Hazel bu benim daha çok sinirimi bozuyor .
"Aynen " diye katılıyor Ayşenur.
"Ya tamam boşverin yeni göbek atma figürleri öğrendim " diyor oynak Fatma.
Birden gülerken arkadaki çocuga gözüm takılıyor , yeni gelmiş galiba hiç görmedim onu ama yakışıklıylıymış,
banane canım ama merakıma yenik düşüyorum.
"Yeni mi geldi çocuk ?" diye soruyorum kızlar konuştukları yerden benim baktığım yere bakıyor , Gökçe bilmiş gibi konuşuyor.
"Evet yeni geldi adını bilmiyorum ama çok yakışıklı " diyor yine bakıyorum.
Kafasını döndüğü zaman benim baktığımı görüyor ve oda bana bakıyor gözleri benim gözlerimi delip geçiyor sadece dünyada biz varız gibi her yerim sessizleşiyor, dalıp gidiyorum . Acaba bakmasam mı ? Baksam mı ? diyorum içimden ağrı sonra çekiyorum gözlerimi . Rüveydanın Ekini konuştuğunu duyuyorum .
"Bizim Ekin mi ?" diyorum .
"Evet onu seviyorum da " diyor şaşırsamda kafa sallıyorum.
"Ben de Emreyi " diyor şaşıyorum inanmazdım Hazele .
"Bak oradalar " diye eliyle gösteriyor kafa sallıyorum.
Yine görüyorum çocuğu bana bakıyor hemen gözlerimi çekiyorum .
"Hadi müdür çağırıyor " diyor Zeynep .
Sonra sıraya giriyoruz müdür konuşuyor .
"Hoşgeldiniz çocuklar yeni yılınız hayırlı olsun hepinize başarılar dilerim" diyor ve alkışlar kopuyor ıslıklar çıkıyordu.
"Yeni katılan öğrencimiz Caner Kılıç ile bir sene burada olamayan ama sonradan gelen sevgili öğrencimiz Yıldız Ok onlara hoş geldin diyoruz " Müdür benden bahsettiğin an şaşırıyorum .
Herkes bize bakıyor ben de Canere bakıyorum herkes yeni gelen çocuğa ve bana bakıyor sonra çocuk bana bakıyor ve gözlerimiz birbirine kesişiyor ve sonradan kinitleniyor . Ürperiyorum o kadar soğuk bakıyor ki insan korkmadan olmuyor ve selam verircesine gülümsüyor bende karşılık veriyorum sonra hızlı bir şekilde önüme dönüyorum biraz daha durup sınıflara çıkıyoruz .
Düşüncelerimle sınıfa varıyorum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Başlangıc
Romance"SENİN İÇİN ŞARKI SÖYLERİM HEMDE HAYATIM BOYUNCA " . İlkleri beraber yaşayan iki sevgili bir kaza yüzüne hafıza kaybı geçirmiş ve onu unutmuştu . Onu hatırlayacak mı ? Peki sorun onu hatırlamakla bitiyor mu? Canerin ailesi kim ? TEK YILDIZIMSIN...
