Mijn beste vriend | Matthy

10} Trauma

POV Matthy:

"Mat!" Kreunt hij als ik klaar ben. Ik veeg mijn mond af en knipoog naar hem. We lopen om de beurt weer richting kantoor om niks verdacht te maken. Om de hoek bots ik tegen iemand op. Ik kijk verschrikt omhoog. Koen kijkt me met open mond aan. Hij lijkt getraumatiseerd. Oh nee...

"Wat. De. Fuck." Zegt hij nog steeds gechoqueerd. Ik durf niks te zeggen. Koen schudt angstig zijn hoofd. Hij rent terug naar binnen. Ik strek mijn arm uit. "Koen, nee!"  Ik ren achter hem aan de trap op. Hij heeft een te verre voorsprong. Van binnen geef ik het al op.

Koen rent naar Raoul toe. Hij doet iets wat ik niet verwacht had. Ze geven elkaar een knuffel en Koen huilt. Waarom huilt hij? Was het echt zó traumatiserend dan? Ik kan het op zich wel voorstellen. Dan komt Rob de kamer ingelopen. Koen schrikt weer. Ik kijk Robbie bezorgd aan. Hij haalt een wenkbrauw op.

"I-ik heb geen woorden." Zegt Koen tegen Raoul en Milo. "Vertel rustig wat er gebeurd is alsjeblieft." Stelt Raoul voor. Koen schudt zijn hoofd. "Dat kan ik niet. Laat de jongens het zelf maar uitleggen." Ik hoor achter me dat Rob schrikt. "Heb je ons gezien?" Vraagt hij spontaan. Koen knikt semi-boos.

"Goed, in dat geval. Matthy pijpte me daarnet en dat is niet het enige wat we de afgelopen dagen gedaan hebben." Iedereen in de kamer schrikt. Dan is het stil. Ik draai me kwaad om naar Rob. "Hoe kon je dit nou zo maar zeggen?" "Hij heeft ons toch al gezien Mat, doe nou niet alsof ik hier de boosdoener ben." Ik zucht en knik dan maar. 

Iedereen staart ons met open mond aan. Ik kan dit niet meer. De tranen stromen over mijn wangen. Raoul plaatst ons allemaal op een stoel. "We gaan praten, nu." Meldt hij erachteraan. Koen zit tegenover me. "Mat, ik wil dit beeld niet alleen uit mijn gedachtes wissen, ik ben ook zwaar teleurgesteld in je." Ik kijk vragend op. "Carolijn komt een halve week geleden naar mij toe om te vertellen dat je bent vreemdgegaan. Je hebt niks tegen ons gezegd en haar gewoon laten stikken. Weet je hoeveel pijn dit haar heeft gedaan?" De tranen rollen weer over mijn wangen.

Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Rob me boos aankijkt. "Carolijn wist dit niet? Je hebt ook tegen mij gelogen? Ik dacht dat we elkaar blind konden vertrouwen Matthy..." Rob klinkt best verdrietig. Dit raak mij nog meer. Ik hoor de jongens allemaal dingen naar me roepen. Iedereen haat mij. Zelfs ik.

Ik kan het niet meer aan. Hard schuif ik mijn stoel naar achteren. Mensen proberen me tegen te houden, maar ik sla iedereen van me af. De deur gaat met een klap dicht. Ik kijk op mijn telefoon en zie 10 gemiste oproepen van mijn ouders. Kut, dat ook nog. Dus niemand in de wereld die nog om mij geeft. 

Mijn handen liggen in mijn haar als ik naar buiten loop. De smaak van mijn lippen is zout van alle tranen. Het is allemaal mijn eigen fout geweest. Ik had nooit tegen iemand moeten zeggen dat ik misschien op mannen val. Als dat niet was gebeurt, dan was mijn leven nu nog als vanouds. 

Ik zucht. De woorden suizen door mijn oren. Mijn handen beginnen te trillen. Het is klaar. Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Niemand in mijn omgeving zal ooit nog hetzelfde zijn.

Ik zal nooit meer hetzelfde zijn.

-570 woorden-

Heftig.

Heel misschien voelen jullie waar dit heen gaat.

Ik kan je vertellen dat dit boek niet heel lang meer zal duren.

Sorry...

Volgende hoofdstuk krijg je een verklaring en alles.

Love you guys

Howdy van Maudie <3