His Stolen Heart

Chapter 12

<Nico's POV>

I know i left everyone shocked. Kahit itong babaeng katabi ko. Gulat parin sa ginawa ko. Kahit naman ako nagulat sa sinabi ko kaso wala ng bawian yun. Nasabi ko na. Tsk. Ano ba kasi pumasok sa isip ko at sinabi ko yun?!

"Uhm.. sungit. Ano--"
"No need to worry about pretending. It's just for this night. Sorry for the short notice."

I know it sounded rude pero hindi ko talaga alam ang mga pinag gagagawa ko kapag kasama ko tong babaeng to.

Humangin ng malakas at napaakap siya sa sarili niya. Bat ba kasi nag sleeveless to? Tss. Hinubad ko ang coat ko at sinuot sa kaniya.

"Teka- hala okay lang ako--"

Sinubukan niyang tanggalin pero pinigilan ko

"Tanggalin mo at malalagot ka sakin."

Hindi niya na naituloy tanggalin at mas lalo niya itong sinuot.

"Ano.. Alam mo ba?"

Tiningnan ko siya pero nakatingin lang siya sa mga bituin sa langit.

"Yeah."
"Ahhh.. Eh bakit-- Nevermind."

Saglit na nagkaroon ng katahimikan sa pagitan namin at nakatingin lang kame sa langit

"If someone questions you about us. Don't talk to them. Avoid them."

Hindi siya sumasagot kaya tiningnan ko siya. Bumabagsak na ang ulo niya at nakapikit narin siya. No wonder, mag hahating gabi narin. At dahil nakaupo lang kame sa may upuan na walang sandalan mapapahiga na sana siya sa likod buti nalang nasalo ko siya.

Tiningnan ko lang ang mukha niya. She's is beautiful tonight. Hindi ko lang siya sinagot kanina dahil baka lumaki ulo nito. Kahit ganito ako marunong ako mamuri ng tao.

"Nako.. Sabi na nga ba may something eh."
"Jun?"
"Oh bakit?"
"Fvck you 100x" inis kong sabi sa kaniya.

Tama ba naman kasi mangulat? Umupo siya sa may tabi ko kaya inayos ko ang pagkakasandal ng weirdo na babaeng to.

"May gusto ka sa kaniya no?"
"What? Are you insane?"
"No. I know you nico. Kahit na hindi tayo ganun kalapit kilala kita. Hindi ikaw ang tipo ng tao na basta basta gagawin ang ganung bagay. Ipapakilala ang isang babae na girlfriend mo? Impossible! Hahaha!"

Minsan talaga nagsisisi ako naging kaibigan ko to eh. Aaminin ko great observer si jun. Kaso dahil dun kung ano ano na iniisip niya.

"I have no choice okay? I don't want to be married."
"Okay, let's say na naniniwala ako sayo. But bro. Trust me. One day kakainin mo ang sinasabi mo na wala kang gusto sa kaniya."

Hindi na ko nakipagtalo kay jun dahil hindi niya ko titigilan. Pero wala akong gusto sa babaeng to. She's annoying, loud and crazy. She's different from other girls that's why i call her weird.

"Hahahaha! Wala daw gusto ha? Eh konti nalang baka matunaw na si averie sa titig mo sa kaniya."
"Shut up jun!"

Nasabi ko na ba sainyo na masunurin tong si jun? Kaya eto sa sobrang masunurin niya mas nilakasan niya pa ang tawa niya kaya mas nainis ako.

"Jun! Will you shut your mouth?!"
"HAHAHAHA! Ewan ko sayo nico! Napaka indenial mo!"
"Shit! I told you already i don't--"
"Shh! Don't deny it anymore! Hahaha!"
"Isang tawa pa na malakas at magising tong babeng to sisipain kita papunta sa ibang planeta!"

Dahil sa banta ko sakaniya tinigilan na niya ang pagtawa niya.

"Uyy~ Concern."
"Cut it out."
"Hahaha! No way! Once in a lifetime lang kita maasar ng ganito kaya lulubusin ko na!"

Napabuntong hininga nalang ako at tumahimik. Etong katabi ko, ayun nagpipigil lang ng tawa.

"Alam mo pwede mo naman kasi--"
"Nico! There you are! Damn you! E've been looking for you for ages! And jun!! Why didn't you tell us you saw him already?!"

Napakamot ng ulo si jun at tumawa ng peke.

"Nakalimutan ko. Hahaha."
"Idiot. Anyway, you need to get out of here nico. Antoine is looking for you. And all i can ay is he's very very angry."

Ngumiti ako at napangisi kaya tinaasan ako ni mitchiko ng kilay.

"I know he figured out that i was joking. So why run?"
"Then your effort will be wasted?!"
"No. It won't. After telling and humiliating those two infront of everyone else santiago won't go through with this engagement. He cherish his daughter so much that he won't hand her over to someone like me."

Nagtataka na tumingin ang dalawa sakin pero ngumisi lang ako.

"Just wait and see."
"NICO MORALES!! HOW DARE YOU LIE INFRONT OF THOSE MANY PEOPLE?! ARE YOU NOT EMBARRASED OF YOURSELF?!"

Sinenyasan ko si jun na kunin tong babaeng to at tumayo ako tsaka hinarap si antoine at si santiago.

"I'm not embarrased on myself nor to what i did. But i was embarassed when you called me your son even though im not your son."

Kinwelyuhan ako nito na nakapag painis sakin lalo kaya hinawakan ko ng mahigpit ang braso nito.

"Two things i hate. Messing up my attire.. and getting touched by someone i despise. Now hands off!" Pagkatapos ko sabihin yun tinulak ko ang kamay niya.

"You.. You don't respect me anymore!"
"Why would i respect someone who doesnt even give a damn about us?!"
"Your mother and i are doing these for you!!"
"For us?! Antoine we never wanted so much wealth! All we want was a perfect and happy family! But still you chose wealth over your children! And now your telling me your doing this for us?! You never even supported us in our lives! Ako ang nagpapaaral sa tatlo kong kapatid! Ako ang nagsisikap para may makain at makabili sila ng mga kailangan nila araw araw. Ako ang tumatayong tatay para sakanila so don't ever tell me that your doing those fuckin things just for us! Mark my words antoine one wrong move of interfering eith our lives especially mine i'll definitely take everything away from you."