Mutluluğun esrarlı bir yanı yoktur.Mutsuz insanlar birbirine benzer.Uzun zaman önce açılmış bazı yaralar,gerçekleşmemiş bazı dilekler,ayaklar altına alınan gururlar,retle -daha kötüsü ilgisizlikle- karşılanan sevgiler,onlara yapışıp kalır; ya da kendileri onlara yapışır.Dolayısıyla her günlerini dünün bulutları altında yaşarlar.Mutlu insan ise arkasına dönüp bakmaz.İleriye de bakmaz.Böyle bir kişi anda yaşar.
Ama bununda bir kusuru vardır. 'An' asla bir şeyi veremez: Anlamı.Mutluluğun ve anlamın yolları ayni değildir. Mutluluğu bulmak icin, kişinin sadece anda yaşaması gerekir;sadece an için yaşamaya ihtiyaç duyar.Ama eğer anlam istiyorsa -hayallerinin sırlarının hayatının anlamı- kişi ne kadar karanl karanlık olursa olsun geçmişte,ne kadar belirsiz olursa olsun gelecek için yaşamalıdır.Böylece doğa mutluluk ve anlamı bizim için karıştırır ve bizden aralarında bir seçim yapmamızı bekler.
Kendi adıma,daima anlamı seçmişimdir.Anlam,benim için değer verdiğim herkestir.Anlam,ailemdir.Anlam,arkadaşlarimdir dostlarimdir.Ve anlam benim için Ezra'dır.
