Okul Mafyam(**)

Bölüm 11|Mert Efe'den<3

Mert Efe'den

Kulaklıklarımdan şarkı sesi bangır bangır gelirken bir yandan resim çiziyordum.Şarkı sesi kesilince resmi bir kenara bırakıp balkona çıktım.Dışarıda bir sürü koruma ve güvenlik vardı...Neden mi? Sadece bizimkilerin bildiği bir nedenden dolayı.Babam,mafya aga.

Ciddi ciddi mafya.Ben de işte mafya jr.

Ama babam çok büyük bir mafya olmamasına rağmen çok varlıklı bir aileden geldiği için bir parası var üff.

Okulun sahibi de babamın ortaklarından bu yüzden tabii bana kimse hiçbir şey diyemiyor.O ortaklar babamın parası için her şeyi yaparlar.

Hızlıca sigaramı çıkarttım ve yaktım.Gece gece rüzgar artmıştı bu yüzden sigaramın dumanı rüzgarla birlikte yok oluyordu.

Hayatım her zaman çok basitti.

Uyu,uyan,yemek ye,babadan azar ye,okula git,pislik yap,kızlarla takıl,diğerleriyle takıl,bara git,eve gel,babadan azar ye,uyu ve bunların hepsi replay tuşu şekilde devam ederdi.

Hiç birisinden hoşlandım herkesle dalga geçtim, mafya babası gibi davrandım.Taaki o güne kadar.

Onun sarı kabarık saçlarını ve yeşil güzel gözlerini görene kadar.Artık hayatımın her saniyesinde yaptığım her şeyde aklıma o geliyordu.Gece yatarken,kalkarken,okulda,derste,barda,kızlarlayken,babamdan azar yerken.

Her zaman onun güzelliğini düşünüp dalardım.Sevgi göstermeyi sevmem pek,zaten görmedim de.

Ama eğer iyice yakınlaşırsak birine sevgimi göstermekten çekinmem mesela bizimkiler gibi: Alperen ve Ege.

Herkes beni 'Kötü çocuk' olarak bilir.Hiç yumuşamam birilerine karşı ama onu gördüğümde, kalbim harekete geçiyor.Kalbim saçma sapan atmaya başlıyor, ona yaklaşmak istiyorum gözlerine bakıp gülesim geliyor.Ona sarılmak sanki bu dünyada ki en önemli şey gibi hissediyorum.

Ama tabi yumuşak davranmak istemiyorum ya beni kanıdırırsa.

Ama o gün yanında birisini görünce kalbim kırıldı ona sarıldığını görünce...Kıskandım.

Ben ona sarılmak,onun kokusunu içime günlerdir çekmek isterken bir adamın gelip bunu rahatlıkla yapığını görünce kalbim yandı.

Daha sonra tabii sinirlenmiş, kararlılıkla kesinlikle kabul edeceğini düşünerek elimi ona uzattım o ise boş gözlerle sadece baktı elime.

Aklım durdu o an.Mahvoldum.Benden daha değerli biri olduğu kesindi.Ama...Ama...İşte ne bileyim tutsun istemiştim sadece.

Daha sonra dedikodusu çıktı okulda onun güzelim yeşil gözlerine hakaret edenler, güzel yüzüne hakaret edenler, o güzelim ruhuna hakaret edenleri gördüğümde ona karşı kırgın olsam bile onun hakkında öyle konuşulmasını istemedim.Herkesi susturdum,bazılarına binlerce para bazılarına eşyalar bazılarına dudaklarımı bile verdim...Sadece o daha fazla üzülmesin diye o ise daha sonraki günlerde gelmedi.Onu göremeyince eski Efe geri geldi.Onu göremediğimde mesajlar attım aradım bizimkilere zorla arattırdım,hiç bir şeye cevap vermedi sesini duyamadım.Bir gün onu marketten çıkarken darmadağın bir şekilde çıkarken gördüm.Ben korktum ilk defa biri için.

Ben daha çok darmadağın olamam rağmen onun yanına gidip mutlu gibi göründüm o arkasına bakmadan tekrar arkasını dönüp giderken yine kalbim dondu.

Daha sonra aldım haberi tabii, babası vefat etmiş.O an dedim sen bu kızı tekrar iyileştireceksin hatta bu sefer ona sen sarılacaksın.

Gittim gizlice izledim onu cenazede tam çıkışta ona doğru giderken yine gördüm başka biri onu iyileştiriyordu ona tekrar sarılıyordu:Benden daha değerli olan çocuk.O an sadece yutkundum.Sevda'ya boş gözlerle baktım o bana bakamadı bile.Hayal'im ise beni görmedi bile.İsmi gibi bir hayaldi benim için galiba.

Ama neden hala onu düşündükçe kalbim deli dana gibi atıyordu.Neden hala onu görmek istiyordum ki?

Sigaramı söndürdüm ve o kasvetli odama geri döndüm.

------------------------------------

Öyle işte...