Ongedwongen Dwang

hoofdstuk 1

Hey!

Dit is mijn eerste boek. Hopelijk wordt het wat! ;) veel plezier met lezen!

Xxx sylvieatje

 

Hoofdstuk 1.

Goeieavond u kijkt naar het NOS journaal. Vandaag in het nieuws:

 

Hulp voor de oorlog in Yemen

Oudste mens ter wereld gestorven

En… Rebellen uit België komen steeds dichter bij Nederland.

 

De Rebellen veroveren met geweld gebieden in België en komen met een rap tempo naar Nederland. Als de Rebellen zo door gaan zijn ze over 3 maanden in de eerste delen van Limburg, Brabant of Zeeland.

 

*zappp*

De TV gaat uit. “kom op! Je weet dat Cas en ik daarvoor aan het trainen zijn! ZET AAN!” geschrokken zet mam de TV weer aan.

…die gister gestorven is. Nu is het oudste mens van de wereld een vrouw in Amerika….

 

*zappp*

 

De TV gaat weer uit. “nu is het al voorbij!!” zeg ik. “Merlinde. Zo meteen kom ik hier op terug.” Dat is mijn vader weer. “Lucas… als de kinderen op bed zijn.” Mam kijkt naar mij en Celia. Celia zit op haar handen naast mam en kijkt mij aan met opgetrokken wenkbrauwen.

Ik kan het goed vinden met Celia. Sommige broers maken alleen maar ruzie met hun zussen maar Celia en ik niet. ik snap haar meestal al zonder woorden. Het maakt eigenlijk niet uit dat Celia een jaar ouder is. Zij is nu 15 en ik 14.

“oke! Celia, Cas! NU naar bed!!” zegt mijn vader nijdig.

 “pap… nu al…” Celia heeft dus, net zoals ik, geen zin om naar bed te gaan.

 “Ja!!! Niet zeuren, nú naar bed! Cas moet uitrusten want morgen ga ik hem weer trainen!” hij wijst met zijn vingen naar de deur van de gang.

 Langzaam staan Celia en ik op en geven mam een nachtkus. Pap normaal ook naar daar had ik geen zin in. Hij was te boos.

We sloffen naar boven en gaan naar onze kamers.

“Cas? Kom je zo nog even naar mij toe?”

Ik knik.

Als ik klaar ben met tandenpoetsen en mijn pyjama aan heb loop ik naar haar kamer.

“wat is er?” vraag ik.

“Euhm… w-wil je echt m-mee vechten?” vraagt ze voorzichtig.

“ja. Dat is m’n droom. Dat weet je. Ze doen goed werk. En… ja, ik voel me er goed bij.”

“oke. Maar besef…” ze zucht. “besef dat… dat ze erg gevaarlijk zijn. Ik ben bang dat het je gaat tegenvallen.”

Nu zucht ik. “Celia. Maar je maar geen zorgen. Ik zorg heus wel dat-”

Ik kan mijn zin niet afmaken want beneden horen we de woedende stem van pap en de schreeuwende stem van mam die naar buiten loopt en de deur keihard dichtslaat.

Ik kijk Celia met grote ogen aan. Dit is nog nooit gebeurt. Pap is wel vaker boos maar mam die er genoeg van heeft en die dan naar buiten vlucht? Nee, dat is nog nooit gebeurt. Mam kan wel tegen een stootje. Dit moet wel een erge ruzie zijn.