Ongedwongen Dwang

Hoofdstuk 3

Hey! Het spijt me dat ik niet eerder heb kunnen uploaden. Ik had niet echt tijd... euhm... ja... soms wel... maar ik had er toen geen zin in. xD sorry!!! In iedergeval... HOOFDSTUK 3!!!

Hoofdstuk 3

"Dames en heren, dit is een nood uitzending! De rebellen zijn ingebroken!!! Ze zijn veel eerder gekomen dan verwacht. Ze zitten nu in de onderste delen van Zeeland, Noord-Brabant en Limburg. Als ze met zo'n tempo doortrekken zijn ze binnen 2 weken hier in Hilversum in de studio! De Rebellen verbranden steden en nemen de mensen die daar wonen mee. Euh... ja! Misschien een optie... VLUCHT!!!"

"wat een zenuwachtig mens." is mijn droge opmerking.

Celia geeft me een blik van:

 'wel eens gehoord van timing? Ja? Nou dit is dus de slechtste timing ooit...' 

Haar ogen leiden mij naar de plek naast haar op de bank waar mam zit met haar ogen opengesperd. Mam is duidelijk erg geschrokken.

Pap kijkt ons aan en ziet dat wij bezorgt naar mam kijken. Hij kijkt nu ook naar mam, en ziet dat er iets is. Hij schuift naar haar toe en geeft haar een knuffel. Mam reageert niet en kijkt nog steeds vooruit. Totaal geshockt.

Op eens, uit het niets staat mam op. Ze loopt naar de tafel en start de computer op.

"euhm.. lieverd? Wat ga je doen?"

"vliegticket. Nu."  Mam is nog steeds geshockt.

Pap gaat bij mam zitten. En ja... wat doe je dan? Ik heb geen idee...

"Hmpf... we worden er steeds uitgeklapt..." zegt pap liegend geïrriteerd. Pap vind het helemaal niet erg dat er te veel mensen op het internet zitten.

"We. Moeten."

"maar lieverd... misschien lukt het wel niet..."

"Lucas. We. Moeten."

Na een tijdje verstrakt paps blik en die van mam ontspant juist.

Ze kunnen dus kaartjes regelen. Maar dan op een gegeven moment gebeurt er iets... iets vreemds met de blikken van mijn ouders.

"D-dit meen je niet..." mam is echt sprakeloos.

Wat is er toch? Ik kijk Celia aan, en met die blik naar elkaar staan we op om te kijken wat er is.

Er blijkt maar één kaartje beschikbaar te zijn. EEN. In alle vliegtuigen... dat betekend... dat... dat we hier blijven en dat mijn droom toch uitkomt!!!

Als we na het eten samen weer op de bank zitten zegt pap:

"mam en ik hebben wat besloten... we hebben dat vliegticket gekocht..." iets in mij versteent bij deze zin "En... we hebben besloten dat we het vliegticket gaan gebruiken. We kunnen maar één persoon die plek geven. Mam en ik hebben lang getwijfeld en... mam gaat in die plaats..."

Uit mijn ooghoek zie ik dat Celia wit wegtrekt. Ik snap het eigenlijk ook wel... of nou eigenlijk niet maar... kijk, Celia wil echt niet naar dat strijdgebied. Nou goed ze gaat dan ook niet vechten maar... ach, je snapt wat ik bedoel! Maar ik snap wel dat mam gaat. Als mam op die plaats komt... oef! Dat gaat wat worden! ze zou zeggen dat de Rebellen leven als Barbaren enz...

Maar mam gaat morgen dus weg... dan zie ik haar misschien wel een paar jaar niet meer!... herkent ze mij dan nog? Herken ík háár dan nog? of... leeft ze dan nog?.... leef ik dan nog?...