Never Told

hoofdstuk 3

Ik zwaaide het jongetje dat net uit mijn kamer liep uit. Thomas was erg lief, maar o zo verlegen. Persoonlijk denk ik dat het vanzelf wel overgaat, maar zijn ouders zijn er erg bezorgd om daarom blijft hij maar komen. 

Met een zucht plofte ik in mijn stoel, zometeen kwam Mirjam weer, en ik had geen idee wat ik moest doen. Om toch iets te doen legde ik alvast het papier klaar en pakte ik een kinderfilm. Soms helpt die methode ook. 

Er werd geklopt op de deur, langzaam liep ik ernaartoe. 'Mirjam ik doe de deur nu open' zei ik. Zometeen schrok ze omdat ik opeens voor haar stond. Met een zacht gekraak deed ik de deur open. Mirjam keek me met haar bruine oogjes angstig aan. Het rode jurkje dat ze aanhad was erg leuk. 'Mirjam ik doe je niets, wil je binnen komen?' Ze knikte en ging zitten op de veel te grote stoel. 'Je hebt een erg mooi jurkje aan Mirjam, heb je die zelf uitgekozen?' In haar ogen verscheen een traan, van angst. Ze sloeg haar armpjes om zich heen en schudde haar hoofd. 'Het is goed Mirjam, ik doe je niets, dat deed alleen je vader'. Ze keek me vragend aan. 'Nee' zei ze met een zachte stem. 'Het waren er meer'. Ik schrok, had ik dat wel goed verstaan? 'Mirjam, niet alle mensen zijn zo, je pleegouders zijn toch erg lief?' Nu knikte ze. 'Ik heb een erg leuke film, wil je die zien?' Ze keek om zich heen, ik weet niet waarom maar ze deed het wel. 'Is er niemand anders?' vroeg ze me. Ik keek haar vragend aan. 'Wat bedoel je Mirjam?' Ze deed haar mond weer open, maar deed hem toen weer dicht. Ze zei niets meer.

Ik startte de film Belle en het Beest. Ik wou haar laten zien hoe aardig ouders konden zijn, want de vader van Belle had een goede band met haar. Ook wou ik haar laten zien dat iedereen aardig kan zijn, want als het Beest het kan dan kan iedereen het. 

Vol spanning keek Mirjam naar de film, maar af en toe keek ze angstig om zich heen. Toen ze doorhad dat er niemand anders was, genoot ze van de film.

"aaaaaaaah!' Van de schrik sprong ik op. Ik was in slaap gevallen. Met mijn ogen zocht ik naar Mirjam. Ze zat angstig in een hoekje gedoken. Op de tv was een eng stukje te zien. 'Het is al goed Mirjam, het is maar een film. Ze keek me aan, alsof ze was vergeten dat ik er was. Langzaam kwam het kleine meisje uit haar hoekje en liep ze naar me toe. 'Bescherm jij me tegen het Beest en die enge man' zei ze met haar lieve stem. 'Ja dat doe ik'. Ze klom bij me op schoot en keek weer angstig naar het beeld. 

Het was een enorme vooruitgang vond ik, maar na de film werd ze weer het stille meisje dat overal bang voor was.

'Tot volgende week he Mirjam?' Ze knikte en liep toen met een gebogen hoofd achter haar moeder aan. 

Ik startte mijn langzame computer op. Even wat research doen over Mirjam haar vader. Die vader was blijkbaar al eerder voor een rechtzaak geweest, maar dan voor oplichterij en voor kinderarbeid. Maar dat was uit de tijd dat hij Mirjam nog niet had, anders was ze vast bij hem weggehaald. Ik zuchtte, ik had te doen met Mirjam, hoe kon je op zo'n jonge leeftijd al zoveel hebben meegemaakt? Ze is amper kind geweest.

Met een druk op de knop deed ik mijn computer weer uit. Mijn jas hing aan de kapstok, ik pakte hem en liep de deur uit. Vandaag kwam niemand anders, morgen zou ik pas weer moeten werken. En dan helaas weer met Layla. 

---------------------------------------------------------

Hey mensjes, sorry dat ik zo lang niet geupdate heb. Ik hoop natuurlijk dat jullie nog verder gaan lezen, maar bij mij duurt het altijd zo lang voordat ik weer update...

Ik hoop dat jullie het hoofdstuk leuk vonden en ik beloof dat ik de volgende keer iets sneller update.

Groetjes Meike