Multide SELİN'in bu gün giydikleri...
Sabahın köründe annemin Selin diye ciyaklayan sesiyle uyandım.
"Ama yeter anne yeterr!!"
"Kızım bak bugün de okula gitmessen külahları değişiriz. Kalk diyorum sana. Hadii!!"
Off yine okul var. Ben yataktan sürünerek kalkıyorum. Annem sağolsun tabiki de. Bu kadının bende başka derdi yok galiba.
Ne olur sabah sabah okula gitmesem. Tamam şimdi hakkını yemiyeyim. Bazenleri gitme diyor, izin veriyor ama sabahın köründe annemin sesini duymak hayatta istiyeceğim son şeylerden biri.
"Ohaaa anneee daha yarım saat var servisin gelmesine ve sen şimdi beni nasıl kaldırırsığğğğnn?? Hee anne?? He canımın içi ? Nasıl yaptın bunu bana?" diyerek tam 15 dakikadır salonun ortasında tepiniyorum.
"Ee kızım ne yapayım ben? Sen kalkmasını bilsen ben bu yollara başvurmayacağım."
"Banane ya servisi felan beklemiyorum ben çıkıp gidiyorum. Henüz 25 dakikam var. Ee servis okula gidene kadar yarım saat geçiyo zaten. Ben okula varınca da 15 dakika beklediğime göre 1 saatten fazla sürem var hadii ben kaçarr :Dd" diyip arkama bile bakmadan evden çıktım.
Ama ne yapabilirim yani ben bu satte kaldırılacak son kişiyim.
Ne demiş atalarımız 'uyu ne olursan ol uyu' demiş. Belki dememiş olabilirler ama önemli olan benim bunu biliyo olmam.
Her neyese madem yollara düştüm bu saatte gidip İrem'i ve Nida'yı uyandırayım. Nede olsa ben uyuyamıyorsam başkaları da uyuyamaz teorisi her zaman geçerlidir.
"Patt patt patt"
Evet şu an iremin evine geldim. İremin annesi Gülcan Teyze sağ olsun kapıyı açtı.
Ama malesef ki İrem hanımın kapısı kilitli olduğundan kapısını kırmak üzereyim.
Ne yapabilirim. Hiç bir zaman beklemeye tahammül edememişimdir.
"Lann kış uykusuna mı yattın İreğğğmm?? Lan yoksa odana hırsız girdi kapıyı üzerine kilitleyip seni bıçakladımı İreğğmm?? Bakk beni sinirlendirme aç lan şu kapıyı sinirlenince ne kadar piskopat biri olduğumu biliyorsun. İreğğğğğğmmmmm !!!!"
"Selin noldu? İyimisin? Nida'ya mı bişey oldu yoksa?"
"Mal ne alakası var. Evine gelmem için illaha bişey mi olması gerekiyo?"
"Selin aşkım kıyamet kopsa, ölüler dirilse sen bu saatte kalkmazdın. Sence de bir sebep olması gerekmiyor mu?"
"Off İrem boş ver sen bunları. Kalk giyin. Hadi daha Nida'yı alacağız."
"Tamam ya 10 dakikaya hazır olurum. Sen annemin yanında bekle beni."
"TAMAM."
Konuşmamızın ardından Gülcan Teyzenin yanına indim.
"Gülcan Teyze aceleden sana da selam veremedim. Günaydın. :D"
"Günaydın kızım. Ne acelesi ? Ne oldu sabah sabah ? Sen bu saatte uyandıysan kesin önemli bir şey vardır."
"Yok be Gülcan Teyze. Ne olacak. Anam sağ olsun beni erkenden kaldırdı. Neymiş kalkmak bilmiyormuşum."
"İyi yapmış erken kalk biraz. Bu ne canım ilkokul çocukları gibi."
"Şhh Gülcan Teyze öyle deme. Çarpılırsın. Uyku çok kutsaldır. HARAM!!"
"Ahahahha :D kız güldürdün."
Biz böyle konuşurken İrem geldi.
"Hadi çıkalım."
"Lan ne çabuk hazırlandın sen."
"Ee bizde ortam böyle :D"
İrem'in bu sözü üstüne aklımıza Enes Alper'in 'Bizde ortam böyle" şarkısı geldi. Birbimize bakıp sırıttık. Sonra da hemen evden çıkıp Nida'nın evine koşar adımlarla gittik. İrem enerji patlaması yaşıyordu sanırım. Yolada bir an depar attı ama sonra kendine geldi. :D
"Kızlar sizce bu elbiseyi mi giysem yoksa şu göbek açık tişört ve kot şortumu mu?"
Evet şu an nidanın odasında giysi seçimindeydik. Kendisi kıyafetlerine çok önem verirdi.
İrem öyle değildi. Evde ne bulursa üzerine geçirip çıkardı.
Ama Nida tam bir ümitsiz vakaydı. Her sabah kendine kıyafet kombini yapardı.
"Şortunu, tişörtünü ve vazgeçilmez konverslerinden beyaz olanını giy ve çıkalım artık."
Şu an Orkide Cafede oturuyoruz. Sabah kahvemizi içelim dedik.
Okul saatinin gelmesine 45 dakika var. 15 dakika daha burada oturup kalkacağız.
Herkes kahvesine odaklanmış masada çıt çıkmıyordu. Ama sessizliği bozan kişi Nida oldu.
"Selin?"
"Efendim?"
"Dikkatimi şimdi çekti. Bu gün niye siyahsın? Siyah mini şort , gümüş minik küpeler, siyah yarım zincirli bot, siyah göbek açık bir tişört, siyah ruj, siyah makyaj... Herşey siyah ojelerine kadar. Bir sebebi var mı??"
"Madem bu gün erken kalktım en özel günüm bu gün. Okulda biraz dikkat çekmenin sakıncası yoktur herhade." deyip Nida'ya göz kırptım.
Ve masadan kalktık. 10 dakika sonra zaten okula gelmiştik.
Yolda giderken İrem'in canı çektiği için pamuk şeker yemesine izin verdik.
Sonra okula vardığımızda bütün dikkatler üzerimdeydi. Bunu hissedebiliyordum...
