*kahvaltıyı toparladıktan sonra koltuğa oturdum biraz bekledim sonra uyuyakalmışım*
Louis:güzelim uyanman gerek
Ben:hh a gelmişsin
Louis:tabii geldim
Ben:Ben ben zannettim ki bir daha hiç gelmezsin
*Sonra ona sarıldım gerçekten bir daha hiç gelmeyeceğini düşünmüştüm ama gelmişti çok mutluydum onu hiç bırakmak istemiyorum*
Ben:ah ne oluyor ya
*Louis beni yavaşça belimden tutmuştu ve kendine çekti*
Ben:Ay sormayı unut-
~D.ö~
ben:Louis Dur
Louis:İyi güzelim ben an için çok bekledim.birkaç dakika daha bekleyebilirim sorun ne?
Ben:Sen beni seviyor musun?
Louis:Evet bebeğim ilk günden beri sana söylemek istedim ama beni yanlış anlarsın diye söylemedim ve malum durumlar ben nişanlıydım.
Ben:ov tamam
Louis:tamam ne
Ben:Ben bize sıcak çikolata yapıyorum Sen de gidip şömine için odun bul.
Louis:(üzgün)tamam sen nasıl istersen bebeğim.
*Louis evden çıktı ben ne yaptım onu üzüldüm mü ama buna hazır hissetmiyorum onu gerçekten sevdiğimi tam emin değilim ama o çok emin bunu ona söyleyecem hem annem annem asla izin vermez sınıf arkadaşlarım ne diyecek zaten öleceğim ama neyse çok saçma.hemen sıcak çikolata yapmaya başladım.*
Ben:ay.üff
*Elim yanımda ne güzel bir tek bu eskide zaten koşarak üs kata çıktım ve kapıyı kitledim.kapının arkasına oturup ağlamaya başladım ben ne yapacağım her şey çok üstüste geliyor ölebilirim. kimsenin kalbini kırmak istemiyorum ben bu okula okumak için geldim ama başıma gelmeyen şey kalmadı.her şeyden nefret ediyorum. Ağlarken gözüme bir şey takıldı çerçeve Komidinin üstündeki çerçeve.çerçeveyi kırdım ve bir kırık parçasını elime aldım pencereden louis'in eve geldiğini görebiliyorum ne yapacaksam hemen yapmam gerekiyordu eğer eve gelirse louis benim cansız bedeni görürdü bunu ona yapacak mıyım bunu kendime yapacak mıyım. Louis içeri girdi*
Louis:tatlım!Neredesin
*Merdivenlerden ses gelmeye başladı*
Bam
Kapı kırıldı ve louis içeri girdi
