Dönem sonu gösterisi bitmişti.Herkes okuldan çıkmıştı.Yeonjun otobüs durağına doğru yürürken,arkadan bir ses duydu
Yeonjun!
arkasını döndü ve baktı.Bu Beomgyu'ydu!
Her gece yatmadan önce kendince Gyu'dan nefret ettiğini söylesede,Onu her gördüğünde kalbi yerinden çıkacak gibi oluyordu.
Beomgyu Yeonjun'a koşarak geldi.Yeonjun olduğu yerde durmuştu.Aklı düşüncelerle boğuluyordu.Gitmeli miydi?Kalmalı mıydı?Konuşmalı mıydı?Yoksa ağzını açmamalı mıydı?Beomgyu Yeonjun'un yanına geldiğinde nefes nefeseydi.Yeonjun hemen oradan uzaklaştı.Koşa koşa evin yolunu tuttu.Beomgyu önündeki gitar çantalı çocuğa bakıyordu.Gözünden yaş döküldüğünü hissetti.Olmaz,burada ağlayamazdı.Yeonjunu çok özlemişti.Dudaklarını,ipeksi saçlarını giyim tarzını,ona söylediği şarkıları ve sesini.
Yeonjun eve geldiğinde kimse yoktu.Hemen odasına çıkıp yatağına atladı.Düşüncelerini durdurmaya çalıştı ama olmuyordu!Tam kalkacakken telefonu titreşmişti.Mesaj gelmişti.Mesaj kutusunda Beomgyu vardı.
Beomgyu
Neden benden kaçtın?
Yeonjun
Sana hesap vermek zorunda değilim.
Beomgyu
Beni öylece bırakıp gittikten sonra hesap vermek zorundasın.
Yeonjun
4 ay önce beni terk eden kimdi?
Beomgyu
Yeonjun açıklayabilirim
Yeonjun
Artık sana inanmıyorum.Lütfen git.
Beomgyu kendisini çok çaresiz hisseti.Onun elinde olmayan bir şey için sevgilisini kaybetmişti.Bu çok acı vericiydi.
Yeonjun'a hala çok aşıktı.Yeonjun'da Beomgyu'ya.
____________________________________
