2

8 3 0
                                    

Niyana's pov.

Iniiwas ko ang aking mga mata mula sa mapanuring mga mata ni Anthony at nagsimula ng maglakad lagpas niya pero ng makatapat ko siya rinig ko ang paghinga niya ng malalim.

"You think so highly of yourself, aren't you disgusted?" Napatigil ako sa paglakad dahil sa mga salitang narinig ko mula sakanya.

Sino ba siya? Sino ba siya para sabihan ako ng ganiyan?

I moved slowly to face him. "Ano bang alam mo at nagma-magaling kang sabihin 'yang mga yan saakin?"

He looked at me with his cold stares. "I probably don't know much to anything including you but what I witnessed is enough to conclude that you are not what your Mom's been bragging about."

My jaw dropped and about to slap him in his face but he smirked. "Are you going to slap me? See? You are nothing but a liar and a pretender."

I slowly put down my hand and form it into a fist. I bit my lower lip to take out my frustration.

I looked at him intently and so he did too. His forehead creased and he swiftly put his hand in my face. My eyes grew wide at his sudden touch at my cheeks. his eyes' gaze moved from my eyes to my lips.

Ilang ulit akong napapikit at buka ng aking mga mata dahil sa biglang paghawak saakin ni Anthony. Kung kanina ay bigo ang sinisigaw ng mga mata niya ngayon naman ay may pagmamalasakit.

"There's a blood on your lips. You bit it too much." He said and when he's still looking at my lips.

I immediately moved my hands to take his hands off me.

Gulat ang biglang gumuhit sa mukha ni Anthony. Tinignan ko siya ng reaksyon na parati kong ginagamit pagdating sa mga taong wala akong pakealam.

"You are hurt." He said and instead of saying something like an overwhelming words, I took a step back and immediately wiped the blood on my lips. It hurts but I don't want to show him that I'm hurting because this is nothing compared to what he said--

I mean, I never expected anything to him because he's a stranger to me and when it comes to strangers, I don't care if they look at me with disappointment and say any hurtful words because I won't be bothered by it, they don't know me at all, but I don't know why I'm feeling this way. I was so hurt.

"Don't jump at any matters I'm included at." I said before I swiftly turned around.

"It's been so long since I've seen you. You are the dearest of Alvarez." Ani ng may-ari ng boutique na siya rin ang kumukuha ng sukat ko.

Tinignan niya ako mula sa salamin kaharap ko, ngumiti siya saakin na para bang nababasa niya kung ano ang nararamdaman ko sa araw na ito. Ngumiti rin ako pabalik kahit wala ako sa kalagayan na ngumiti.

"Bata ka pa nung sinukatan kita, ngayon dalaga kana! Pero kakagawa lang namin ng dress iyong pinsan mong si Neveah last month." Aniya at ngumiti muli. Dahan-dahan niyang iniikot ang bilugan na pinagtatayuan ko.

"Talaga po?" Tanong ko. Ayoko sanang magsalita o ngumiti kaso makarating sa kay Mommy na nagpapakita ako ng masamang ugali rito.

"Oo. Yung pinsan mo, ang ganda, sobrang lapit ng mukha niyo sa isa't-isa, yung complexion niyo, built ng body, pati galaw ng katawan, mga pang-model!" Masayang aniya kaya 'di ko mapigilan mangiti.

--

"Yana!" Mabilis akong napalingon ng marinig ang tawag saakin. Kakarating ko lang dito sa bahay galing sa boutique.

Hindi ko mapigilan ngumiti ng makita si Daddy. Siya pala iyong tumawag saakin. Higit sa dalawang linggong hindi ko siya nakita dahil sa business trip niya.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Apr 08, 2022 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Atelophobia (Phobia Series #3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon