Aybike için o an tüm sesler ve hareketler yok olmuştu. Tek bir yüze odaklandı. Bakışları farklılaşan tek bir yüze. Tanımıyor gibi bakıyordu sevdiği. Hiç tanımamış da başka bir yerden çıkarıyormuş gibi. Yabancıymış gibi...
Aybike'nin başı döndü. Kalp atışları kulağında yankılandı ve tansiyonun düştüğünü dahi tahmin etti. Tüm ihtimalleri tarttı ama sonuca ulaşamadı.
"Abim, nasılsın?"
Efe, Berk'in yanındaki kıza sarıldı.
"Nasılsın güzelim?"
Abisini görmesiyle mutlu olan kız heyecanla konuşuyor Berk ise Aybike'ye odaklanmış ve kafası karışık şekilde bakıyordu.
"Sen iyi misin Aybike?"
Genç kız kendine gelen soruyu duymuş ama cevap veremiyordu nasıl verebilirdi ki? Ne yaşadığını kendi de bilmiyordu. Sorunun kimden geldiğini bile anlamamıştı başta. Ama Efe'de olduğunu tahmin ediyordu.
"Aybike!"
Sonunda şoktan kurtulmaya çalışmıştı ama zordu.
"He?"
Kafası karışmış ve ilkel sesler çıkarıp konuşamıyordu bile.
"İyi misin?"
O da bu sorunun cevabını bilmiyordu ve ne cevap vereceğini kestiremiyordu.
Berkin bütün odağı Aybike olmuştu. Bu kızı tanımıyordu ama sanki bir sürü anısı olmuştu. Buna dejevü deniyordu ama bu kız dejevü olamayacak kadar gerçekti. Kimdi bu kız? Bu duruma Beyza yani Berk'in yanındaki kız çok bozulmuştu. Sonuçta sevgilisinin odağında başka bir kız vardı.
"Berk!"
Yüksek olmayan uyarıcı bir ses tonunda seslendi Berk'e.
"Efendim?"
Berk daldığı gözlerden gerçeğe döndü.
"Nereye bakıyorsun sen öyle?"
Aslında gayet iyi biliyordu ama bu sorunun altındaki anlam aslında şuydu; "nereye bakıyorsan bakmayı kes."
"Dalmışım."
Kestirip atmıştı Beyza'nın sorusunu. Bazen Beyza'ya nasıl katlandığını sorguluyordu.
Beyza her ne kadar sahte geliyorsa yeni gördüğü bu kız bir o kadar gerçek geliyordu Berk'e. Berk ise artık gerçekleri yaşamak istiyordu.
Beyza hayal değildi. Hayal olacak kadar güzel bir ilişkileri yoktu. Beyza'nın gerçekliğini silen sahteliğiydi.
"Sınıfına git abisinin güzeli. Hadi bakalım."
Abisi olduğu için aynı sınıfta olamayacağından kendi, onu sınıfına bırakmıyordu. Ayrıca arkadaş edinmesini de istiyordu. Bir alt sınıfların zararsız olduğunu düşünse de arkadaş edinmesinin zor olacağını bildiğinden ve Aybike ile bir şeyler yaşama isteğinden onunla arkadaş olmasını istemişti.
"Tamam abi görüşürüz."
Onlar giderken Aybike uzun uzun baktı arkalarından.
Sevdiğinin ona yabancılaşmasına mı yansaydı, ölmeyip yaşadığına mı sevinseydi?
Aybike ne düşüneceğini bilmezken şoka girmiş ve onu ne ara dışarı çıkarttığını bilmeyen Asiye'ye sarılıyordu.
"Ölmemiş. As-Asiye o ölmemiş. Ya ölmemiş ölmemiş."
Tek bunu söyleyebiliyordu. "Ölmemiş" onun sevdiği ölmemiş ve yaşıyordu.
Başkasıyla yaşıyordu. Başka tende. Asıl gerçeğine yabancılaşmıştı...
