Medyadaki Kayra
.
.
Çocuğun bizi sürüklediği yere doğru gidiyorduk.
Aslında az da olsa korkuyordum ya orda göreceklerimden ya da o adamın bize de zarar verebilecek olmasından. Ama bu oraya gitmeyeceğim anlamına gelmiyordu.
Bir sokağa girince az da olsa kadın çığlığı duyduk zaten Aytekin duyduğu sesle çocuğu geçip daha da hızlanarak oraya gitmeye başladı. Diğerleri de peşinden. Ben de çocuğun elini tutup oraya doğru gitmeye başladım.
Çocuk artık korkudan bayılacak hale gelmişti. Zaten zayıftı ve küçüktü bu yüzden taşıyabileceğimi düşünüp kucağıma aldım.
Birden çocuğun kafası dikkatimi çekti, çok kanıyordu.
Çocuğu indirip kafasına kolumu bastırdım, yani kanamanın durması lazımdı sonuçta değil mi?
Çocuk inleyince daha hafif bastırdım ama hâlâ kanıyordu.
Çantamdan peçete bulmaya çalışırken saç bandı gibi ama büyükçe bir şey buldum ve çocuğun kafasına bağladım.
Ben aslında doktor olmalıydım.
Yaptıklarımı sessiz ve acıyla izleyen çocuğu tekrar kucağıma aldım, bizimkiler kadını kurtarmış olmalıydı.
Çocukla birlikte eve doğru yürümeye başladım, acele etmeli miydim? Biraz daha hızlanıp eve girdim. Eve girdiğimizi gören çocuk kafasını bana doğru çevirdi.
"Abla, beni anneme götürür müsün? Onu göreyim." diyince birden sesler gelen odaya doğru yürümeye başladım.
Odaya girince ebesi sikilmiş bir piç ve başında sinirle soluyan bizimkileri gördüm. Evet beklediğim bir manzaraydı. Kadın neredeydi?
"Kayra geldin mi güzelim? Sen çık şimdi dışarıya çocukla birlikte. Hadi güzelim." Diye beni dışarı doğru ittiren Nizam'a döndüm.
"Kadın nerede oğlum, çocuk annesini görecek. Benim de görmem lazım. İçim rahat etmez. Hem ne hale gelmiştir kadıncağız ya."
"Kayra! LAN KAYRA! Siktir siktir!" Birden korkuyla geri odaya giden Nizam'ın peşinden gittim. Şu an cidden korkuyordum kadına bir şey olmasından deli gibi korkuyordum.
"Aytekin kadın vardı adamın yanındaydı bu odadaydı. Aytekin kadın şimdi nerede lan?" Koskoca kadın yok olacak değildi ya.
Çocuğa döndüm "Ablacım annenin saklanacağı yerler var mı bildiğin oraya gitmiş olabi-"
"Hayır Kayra kadın baygındı kalkıp yürüyebilecek gibi değildi." diyip diğerlerine dönen Çakır'a baktım.
Hassiktir, o zaman biri daha vardı. Adamın yanıcısı vardı. Köpekler.
"Tamam Nizam, Tamer siz adamın başında kalın! Kayra siz de evden çıkın girmeyin içeri biri daha var evde büyük ihtimalle. Biz Aytekin ve Turan ile bakalım." Çocuğu tehlikeye atmamak için kabul ettim.
Evden çıkınca karşı kaldırımda bank gördüm. Çocuk yorulmuştu oturturdum onu.
Tam karşıya geçecektim ki çocuk birden "ANNE!" diye bağırdı önce çocuğa sonra hızla baktığı yere baktım. Herif bizim onu gördüğümüzü fark edince kadını bildiğiniz eşya gibi yere fırlatıp koşmaya başladı. Şerefsiz piç.
Koşarak kadının yanına gittim, çocuğu kadının yanına bırakıp adamın peşinden koşmaya başladım aynı zamanda da bizimkilere seslenmeye çalışmıştım. Artık duydularsa duydular.
Normal ben olsam korkudan adamın peşinden koşamazdım. Yani zaten mantıken koşsam ne yapabilirdim ki? Ben sadece adamın gittiği yeri görebilmek için daha çabuk bulabilmemiz için peşinden koşuyordum.
