Sahtekar - YizHan ( Uzaylı Prensler Serisi 7 )

5. Bölüm

Hafta sonuna kadar üç evlilik teklifi aldı. Zhan adaylar içerisinde ülkedeki en uygun bekarlardan biri olarak kabul edilen Terlaine Kontu 'nda karar kıldı. Unvanlı ve zengin olmasının yanı sıra şaşırtıcı derecede yakışıklıydı. Uzun ve sarışındı, muhteşem Terlaine odaya girdiğinde bakışların çoğunu üzerine çekerdi.

////****////

" Peki, düğün ne zaman? " Jin sanki aynı şeyi düşünmüş gibi, doğal olmayan bir şekilde iyimser bir sesle söyledi. " Terlaine ile yani? "

" Bu o kadar basit değil. Görünüşe göre Andy ona benimle evlenmesi için izin vermemiş. "

" N-Ne yapmış ?" Jin kekeledi. " Pekala, kesinlikle onunla konuşacağım-"

" Yapma. " dedi Zhan. " Bu seni ilgilendirmez. Ben hallederim. "

**********************************

Durum ne kadar boktan olsa da, Zhan 'ın şimdiye kadar hissettiği en mutlu şeydi. Ne zaman bir odaya girse ve Andy 'nin sıcak gözleriyle karşılaşsa kalp atışları hızlanıyordu. Kendini Andy' ye gülümsemekten ve kaçamak bakışlar atmaktan zar zor alıkoyuyordu. Aslında bazen Jin 'in yüzünde gördüğü sıkıntılı ifadeye bakılırsa, bunda başarısız olduğundan şüpheleniyordu. Ama neyse ki Jin yorum yapmadı çünkü en azından artık Andy ile seks yapmayı bıraktığını düşünüyordu.

Zhan durabilmeyi dilerdi. Ama yapamadı. Aslında, ne kadar çok seks yaparlarsa, o kadar kötüleşiyor gibiydi. Kendini doyumsuz hissediyordu, her zaman Andy' nin dokunuşuna, ellerine, ağzına -hatta bakışlarına- aç gibiydi. Andy' nin her zaman ona bakmasını istiyordu. Andy' nin onunla aynı ıstırabı paylaşıyor gibi görünmesinin iyi mi kötü mü olduğundan emin değildi. Yalnız oldukları anda, Andy onu en yakın duvara bastırıyor ve sanki açlıktan ölüyormuş gibi öpüyordu. Sanki Zhan hayatta kalması ihtiyacı olan tek yiyecek gibiydi. Harikaydı. Baş döndürücüydü. Zhan ona hayrandı.

Hala suçlu hissediyordu tabii ama bunların hepsi Andy 'nin etrafında kaybolup, önemsizleşiyor gibiydi. Anlamsızlaşıyordu. Her zaman sevişmeleri mümkün değildi ama çalınan bir öpücük bile bazen içindeki susuzluğu bir süreliğine gidermeye yetiyordu. Böylece öpüştüler, öpüştüler ve öpüştüler.

Pervasız davrandıklarını, evin koridorlarında öpüşürken veya boş odalarda bir şeyler yaparken yakalanabileceklerini biliyordu ama duramıyor gibiydi. Onu istiyordu. Bu istek o kadar güçlüydü ki, o kadar kapsayıcıydı ki, bir zorunluluk gibi geliyordu. Andy' ye ihtiyacı vardı. Çoğu zaman soyunmaya bile tenezzül etmiyorlardı, birbirlerine sahip olmayı bekleyemeyecek kadar sabırsızlardı. 

Ve hala yeterli değildi. Bu da onu korkutuyordu.

Andy geceleri de odasına gelmeye başlamıştı. Bunu tartışmamışlardı. Andy bir gece geldi ve  " Sana iyi geceler öpücüğü vermek istedim. " diye mırıldandı dudaklarına doğru. Gülümseyen Zhan kollarını alfanın boynuna doladı ve bacaklarını açarak alfanın üzerindeki ağırlığını karşıladı. Onunla birlikte olmak bu kadar yanlışken her zaman çok doğru hissettirmesi kendi başına bir ironiydi.