Barred Refuge ( Showbiz Series #1 )

1

I sat quietly under the shade of a tree when I heard someone scream my name from afar. It was no other than Nicole. She was smiling widely and shines with every stroke of light her skin touched. I'm not surprised with all the gaze she's getting whenever she walks. She looks exactly like a Goddess.

"Gosh! Ang init!" reklamo nito nang makarating sa pwestong inuupuan ko. Tiningnan niya ako at pinagtaasan ng kilay dahil sa matagal na pagtitig ko sa kaniya.

"In love ka ba sa'kin?" pabirong tanong nito na pareho naming tinawanan.

"Sino ba namang 'di titig sa ganyan ka gandang mukha." biglang sabat ni Tin na ikinagulat naming dalawa.

As usual magulo na naman ang buhok niya.
Madalas pa rin talaga siyang makipag-away kahit Grade 6 na kami. Lagi niya akong pinagtatanggol, kahit nga lalaki sinasabunutan niya rin.

"Maganda ka sana kung aayusin mo yung buhok mo. Mukha kang chanak." sabi ni Nicole at tumawa. Inirapan lang siya ni Tin at humarap sa'kin.

"Binubully ka pa rin ba nung mga bantot na yun?" tanong nito habang inaayos ang magulong buhok.

"Oo kapag wala kayo."

"Sinasabi ko na. Mga bwisit! Pinagbantaan ko na mga yun, ayaw pa rin makinig. Ayaw ba nila magmahalan na lang lahat? Nakakapagod makigbugno ha." buryong saad nito.

"Sino ba kasi nagsabing makigbugno ka sa mga yun?" biglang sabat ni Art habang naglalapag ng snacks.

"Pake mo ba? Nakakagigil kaya yung mga mukha nila. Sabi ng nanay ko sabunutan ko lahat ng gumagalit sa'kin eh." sagot nito at kumuha ng juice.

"Dapat araw-araw na tayong magkasama para lumayo ang mga ulupong na yun." suggest ni Nicole at tumango pa.

"Iba-iba tayo ng section, gaga ka ba?" saad ni Tin at binatukan si Nicole. Akala ko babawi rin siya ngunit inirapan niya lang din si Tin.

Inabutan ako ni Nicole ng burger at akmang tatanggihan ko nang bigla niya itong sinaksak sa bibig ko.

"Kumain ka ng marami. Masama sa katawan ang walang kain." sabi nito at binigyan ako ng pampatulak.

"Nagda-diet nga ako diba."

"Sakto naman yung katawan mo no tsaka bata ka pa, magglow up ka pa kapag nag high school ka na." saad nito at pinapapak ang isang burger.

"Ayaw ko naman mag diet kaso palaging nicheck ni mama yung timbang ko." malungkot kong sabi habang unti-unting nilulun ang burger.

Gulat na may halong iritasyon silang tumingin sa akin.

"Seryoso ka ba?" galit na tanong ni Nicole.

Tumango naman ako. "Nadatnan ako ni mama umiiyak pag-uwi ko ng bahay kaya pinagalitan ako. Sabi niya para di na daw ako mabully dapat magstart na 'kong mag diet." saad ko at pinakawalan ang isang malalim na hininga.

Nagulat ako nang bigla akong hinila ni Nicole patayo at niyakap ang aking bewang mula sa likod. Namumula ang pisngi ko nang humarap siya.

"Sakto lang nga kasi yung katawan mo." galit na saad nito at padabog na umupo. "Huwag kang makinig sa nanay mo kung ayaw mong mamatay sa gutom." saad nito habang galit na tumingin sa malayo.

Nagtataka ako sa inasta niya pero baka concern lang talaga siya. Madalas siyang ganiyan lalo na kapag nalilipasan ako ng gutom.  Alam kong 'di ako sanay kumain nang isang beses lang sa isang araw kaya siguro ganiyan siya. Sumandal ako sa balikat niya para pakalmahin siya.

"Guys may snowbear ba kayo?" biglang tanong ni Tin.

"Para san?" tanong ni Art.

"Sabi ng kuya ko magdala daw ako ng snowbear pag-uwi ko eh?" sagot nito at nagkibit-balikat.

"Oh" inabot ni Nicole ang isang snowbear. "Galing yan kay mama nung nagsimba siya." sagot nito at bumalik sa pagkatulala.

Pumalakpak sa tuwa si Tin at pinasok sa loob ng bulsa ang candy. Nagkwentuhan pa kami nang nagring ang bell hudyat na tapos na ang break. Pagkatapos ng klase ay diretso na akong umuwi dahil palagi akong kinukuha ng driver namin. Extra strict na si mama ngayon kaya extra ingat din ako.

Pag-uwi ay diretso ako sa weighing scale. 46 kg. Nadagdagan lang ng 1 kg kahit isang burger lang yung kinain ko. Bumuntong-hininga ako at pumunta sa ref para uminom ng tubig.

"Did you at least lose a kilogram?" tanong ni mama mula sa likod. Her voice startled me that I almost spit my water in her face. She raised her brows waiting for my answer and I immediately started shaking.

I didn't provide her an answer so she grabbed me and walk towards the weighing scale.

"I lose a kilogram mama." I lied before I stepped my foot on the scale. She look suspicious that she grabbed me again and force me to step on the scale.

"Prove it." she said strictly. I close my eyes, not wanting to see her reaction after knowing I lied to her. My heart is beating so fast, I feel like she can even hear it. Long silence for how many minutes and I, then, open eyes.  My whole body shakes violently as I see her glaring eyes.

"Since when did you learn lying?" she asked coldly.

"I'm sorry mama." I said in muffled voice.

"I'm trying to be a good mother to you Bethany but you aren't obeying my rules. Akala ko ba ayaw mong ma-bully ulit? I'm helping you do it now but you're not cooperating with me!" she shouted and it echoed in the whole kitchen.

I couldn't help but cry. Naninikip ang dibdib ko sa takot. My mon never laid a hand on me but I'm afraid that she might right now.

"You'll transfer once you get in high school." she said and I immediately shook my head.

"No mom, please don't do this. I promise to follow your rules from now. Just please don't transfer me to a new school." I plead in between of my cries.

"I know those friend of yours are nothing but bad influence as well so don't meddle with my decision anymore."

"No, no, mama, please just forgive me." I cried and bend on my knees hoping to change her mind.

Iwinaksi niya aking kamay at tumalikod. "My decision is final." she said and walk away.

I was left there on my knees, crying. I wanted change but not in this way.

♡