Sabah içimdeki çocuksu heyecan ile kalktım, içimdeki heyecanın sebebi Oğuzhanı görecek olmamdı.
Evet, belki onu görmek için belli bir sebebim yok ama sanki onu görsem içimdeki sıkıntılar yok olacakmış gibi hissediyordum.
Heyecan ile yataktan kalkıp dolabımdan koyu kahve hırka ve siyah bol bir kot alarak giyindim. Kapının yanındaki çantamı alıp kapıya yöneldim.Ayakkabımı giyerek binadan çıktım ve durağa doğru yürümeye başladım ........................................................................ Masamda otururken önüme bırakılan poğaça ile yanıma döndüm
Bana gülümseyerek bakan Kerem'i gördüğümde ben de gülümsedim
"Teşekkür ederim"
"Rica ederim kanka niye dalgınsın"
"Dalgın değilim ki kerem nereden çıkardın?"
"Yalan söyleme oğlum anlarım ben"
"Dün akşam Oğuzhan bana mesaj yazdı"
"Neden yazmis?"
"Öylesine sohbet etmek için"
"Peki o zaman, asıl sormam gereken senin neden buna bu kadar taktığın"
"Off bilmiyorum ilk karşılaşmamızda kötü davranıp sonra özür dilemesi, üstüne bir de mesaj atması.Offf bilmiyorum abarttım sanırım biraz"
"Bilmiyorum,belki hatasını anlamıştır"
"Evet olabilir"
"Dersin başlamasına 15 dakika var kantine inmek ister misin?"
"Olur poğaçamı orada yerim" ........................................................................
Kantine indiğimizde Oğuzhan ve arkadaşlarının oturduğu masa takıldı Kerem oraya baktığımı gördüğünde onların arkasındaki masayı göstererek
"Şuraya oturalım mı ?"
"Olur"
Tam yanlarına yaklaştığımız sıra da Oğuzhan'ın yanında oturan çocuk Oğuzhan'ın koluna dokunduğunda konuşmayı kesmişlerdi. Bu içimde merak uyandırsada konuştukları konunun bizimle ilgili olmadığını bunun bir tesadüf olduğunu düşündüm
Belki de sadece öyle düşünmek istemiştim...
Kerem kulağıma eğilerek
"Biz geldiğimizde konuşmayı kestiler, sen de fark ettin değil mi"
Oğuzhanın genelde arka bahçede takıldığını fark ettiğim için oraya yöneldim
Oğuzhan tam da düşündüğüm gibi oradaydı.Yanında her zaman ki arkadaşları ve kolunun altına aldığı tanımadığım bir kız vardı.
Yanına ulaşıp
"Selam, müsaitsen konuşabilir miyiz Oğuzhan ?"
Dediğimde yanındaki kız bana dönerek sanki komik birşey varmış gibi süzüp aşağılayıcı bir şekilde sırıttığında azda olsa utanmıştım. Oğuzhan kafasını bana çevirip
"Olmaz, değilim"
Dediğinde arkadaşlarından bir kaçının sırıttığını fark ettim fakat kafama takmadım.
"Ah, şey sonra söylerim o zaman"
Diyerek arkamı dönüp biraz uzaklaştığımda arkamdan kahkaha atarak güldüklerini işittim.O an hissettiğim tek duygu utanç ve üzüntüydü
