(Zawgyi)
တင့္တယ္ သတိရလာေတာ့ သူက သူစိမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အိပ္ယာေပၚမွာ
ဘယ္ဆီေရာက္ေနလဲဆိုတာအသာထား ပန္းခ်ီအတန္းမွာသူဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာနားလည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဦးေႏွာက္ကိုအရင္တာဝန္ေပးလိုက္သည္။
နာရီဝက္ထက္မနည္းအခ်ိန္ယူစဥ္းစားတာေတာင္ တင့္တယ္ တစ္ေယာက္ သူဘာေတြျဖစ္သြားလဲဆိုတာ အခုထိလံုးဝကိုနားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနရသည္။
စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာ ဆံပင္ကိုထိုးဆြလိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးစားပြဲေပၚကေရခြက္ကိုဆတ္ခနဲေကာက္ေမာ့ပစ္ေတာ့ ေအးျမတဲ့ေရက လည္ေခ်ာင္းကေနျဖတ္ေက်ာ္သြားျပီး တင့္တယ္ ေနရတာ နည္းနည္းအဆင္ေျပသလိုရွိလာ၏။ဒီေတာ့မွ ဟိုဟိုဒီဒီလိုက္ၾကည့္ရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေလ့လာဖို႔သတိရသည္။
သူရွိေနတဲ့အခန္းထဲက ပစၥည္းမွန္သမ်ွကတန္ဖိုးႀကီးအသံုးအေဆာင္ေတြႀကီးပဲ
ေသခ်ာေပါက္ကို ေဘာစိေတြပဲေနႏိုင္တဲ့ေနရာမ်ိဳးလို
တင့္တယ္ အခန္းတစ္ခုလံုးကို စူးစမ္းၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔သာမွတ္ခ်က္ေပးေနမိေတာ့၏။
ထိပ္တန္းကိုမွ ထိပ္တန္းပဲ
"ဘာေတြဒီေလာက္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖစ္ေနတာလဲ"
တင့္တယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေတြးထဲမွာေမ်ာေနမိလဲမသိ
လူတစ္ေယာက္လံုးတံခါးဖြင့္ၿပီးဝင္လာတာေတာင္ သူ႕မွာတကယ္ကိုမၾကားမိလိုက္ဘူး
"ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီေပးခဲ့တာလား"
တင့္တယ္ ေျပာလဲေျပာ ေခါင္းလဲအေမာ့မွာ
သူ႔ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုး စကၠန္႔အေတာ္ၾကာတဲ့အထိရပ္တန္႔သြားေလေတာ့သည္။
ဘာပါလိမ့္
သူ႔ေရွ႕ကအလင္းေတြျဖာထြက္ေနသလိုမ်ိဳးေခ်ာေမာတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔နတ္သားေလးကဘယ္သူပါလိမ့္
"ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္"
ဒီခုန္သံ ဒီခုန္သံက သူ႔ရင္ဘတ္ထဲကထြက္လာတာပဲ
တင့္တယ္ မွာ အသက္ရႈဖို႔ပါေမ့ေလ်ာ့သြားတဲ့အထိ သူ႔ေရွ႕က လူသားနတ္ဘုရားေလးကိုသာတစိုက္မတ္မတ္စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ႀကိဳက္လိုက္တာ သူ႔ကိုခ်စ္သူေတာ္ခ်င္တယ္...
သူ႔ အိမ္မက္ထဲကခ်စ္သူေလာင္းက ဒီလိုေခ်ာေမာခန္႔ညားတဲ့ေကာင္ေလးမ်ိဳးေလ
