ជុងហ្គុកគេកំពុងតែលេងបាល់ជាមួយនឹងមិត្តភក្កិរបស់គេ។ចំណែកឯថេវិញនៅមើលគេលេងបាល់យ៉ាជក់ចិត្ត។ហើយក៏លិចនៅស្នាមញញឹមដោយមិនដឹងខ្លួនចេញមក។
« អេថេឯងមិនមកលេងបាល់ជាមួយបងទេឬសប្បាយណាស់ណា» ជុងហ្គុកដើរមកតាំងៗរួចក៏មកអង្អែលក្បាលថេហើយគេក៏ទុកថេដូចជាប្អូនគេម្នាក់ផងដែរ។
« អត់ទេបងប្រុសខ្ញុំអត់ចេះលេងផងនឹងវាមើលទៅពិបាកលេងណាស់» ថេប្រកែកជាមួយនឹងជុងហ្គុកយាយរួមទៅគេមិនធ្លាប់លេងទើបគិតថាពិបាកលេងសម្រាប់គេ។
ហេតុអ្វីបេះដូងរបស់គេបែរជាលោតញាប់ញ័រពេលដែលនៅក្បែរជុងហ្គុកខ្លាំងម្ល៉េះវាលោតកាន់តែញាប់ពេលគេមកលេងក្បាលរបស់ខ្លួនទៀតវាកាន់តែផ្ទុះចេញមកខាងក្រៅហើយនៀក។
« បើឯងមិនចេះចាំបងជាអ្នកបង្រៀនឯងឪ្យចេះលេងវាស្រួលលេងទេមិនពិបាកផងនឹង»ជុងហ្គុកមើលមុខថេរួចញញឹមស្ញេញលិបភ្នែកបែបឃ្យូតៗគួរឪ្យខ្នាញ់ណាស់។
« មែនហ!! » ចិត្តរបស់គេអរខ្លាំងណាស់ពេលដែលជុងហ្គុកជាអ្នកបង្រៀនគេលេងបែបនេះគេហាមចិត្តមិនបានទេដែលលង់ស្នេហ៍គេតាំងពីជួបគេលើកដំបូងៗមកម្ល៉េះ
ថេយ៉ុងគេបានចូលរៀននៅទីនេះរយៈពេលប្រហែល1ឆ្នាំទៅហើយ ( កាត់ៗវាខ្លះ ) ចំណែកឯចិត្តមួយនេះដែលគេគិតលើជុងហ្គុកគឺមិនអាចហាមចិត្តខ្លួនឯងឪ្យឈប់ស្រលាញ់បានឡើយទាំងដឹងហើយថាគេមានម្ចាស់ចិត្តរួចធ្វើមិចបើស្រលាញ់ហើយនោះ។ (ហត់ទេដែលស្រលាញ់គេម្នាក់ឯងនោះវាឈឺណាស់ត្រូវអត់)។
« តោះទៅលេងបាល់ថ្ងៃនេះបងបង្រៀនបាល់ដល់អ្នកគ្រប់គ្នាម្តង » ជុងហ្គុកដោះអាវសាលាចេញបង្ហាញ់នៅសាច់ដុំពោះ6កង់
( សេចផេក)។
« អួយ!!! » ថេយកដៃបិទភ្នែកខ្លួនឯងមិនឲ្យមើលតែម្រាមដៃមិនបិទជិតទេនៅតែលួចមើលកូនប្រុសគេទៀតខូចណាស់កូននឹងហ។
« យ៉ាងមិចមិនធ្លាប់ឃើញ » ជុងហ្គុកលើកចិញ្ចើមសួរថេតែដៃនៅតែពាក់អាវនឹងខោដដែរ។
« បាទបង » ថេងក់ក្បាលជាចម្លើយប្រាប់ថាមិនធ្លាប់ឃើញទេហើយរបស់គេវិញគឺមិនដូចជារបស់ជុងហ្គុកយាយរួមទៅគឺដូចជាស្រីសឹងតែទាំងអស់ហើយកញ្ញាថេយើងនឹងនោះ។
YOU ARE READING
កុំចាប់ទុកអូនជាប្អូនបានទេ
Romanceឈ្មោះត្រឹមជាប្អូនតើអាចទេដែលលើសពីពាក្យថាជាប្អូន។ « បងជុងហ្គុក » ថេសម្លឹងមុខរាងខ្ពស់ « បើប្រាប់ថាស្រលាញ់ចេញឪ្យឆ្ងាយទៅ» « មិនអាចលើសពីពាក្យថាជាប្អូនទេឬ » « ត្រូវហើយ » នាយមិនមើលមុខថេទេព្រោះតែការស្អប់។
