"Allahım ben ne yaptım.Ben ne gerizekalı birisiyim yaa .keşke o araba sedefe değilde bana çarpsaydı."dedim ağlayarak .sedefe çarpan çocuk ise " yeter artık Ada senin bir suçun yok.Kendini suçluyup durma.o kıza çarpan benim ." dedi. Bende hem ağlamaktan kızaran gözlerimle hem de acıyan kalbimle cevap verdim.
" Senin o kız diye bahsettiğin kişi için ben canımı veririm be .Sen nasıl bir insansın yaa aslında sen bencilin önde gidenisin.Şuan resmen karşımda insan değilde ego yığınıyla konuşuyor gibiyim." dedim.evet biraz ağır konuşmuş olabilirim, ama benim can kardeşimle böyle konuşamazdı.Oda bana;
"Sende ömrüm de gördüğüm en salak kızsın.Her bokta kendini suçlamayı bırak . Lan amk kıza çarpan benim burada kendini suçlayan sensin .Hee dur ama hani ben bencilim ya bencil olanlarda kendisinden başka kimseyi düşünmez demi Ada ? " dedi. Bende iyicene sinirlendim ve ağzıma gelen her boku söyledim;
"Evet öylesin kendini bilmezin ,ukalanın tekisin.sen ...sen tam bir ego yığınısın ,o kaslarının arkasına saklanmış acizin tekisin" dedim.evet bu sefer çok kötü konuşmuşdum yani beni alsa mutfak robotunda parçalasa onun ardından et parçalarımla katı meyve sıkacağından sıksa o çıkan kanı içse yeriydi yani. Her neyse konuya dönelim.
Ben korkuyla bana bağıracağını düşünmüşdüm ama tam aksine kendi kendine bağırıp duvara sertçe 3 kez yumruk attı. O duvara vurdukça içimde tanımlayamadığım bir acı hissettim.sonra elini tekrar duvara vurmak için götürdüğünde hemen o duvara vurmaktan kan olmuş elini tuttum ve " yeter artık kendine zarar vermeyi kes." dedim. Oda "çok mu umrunda ,hani ben bencil,ukala he birde kaslarımın ardına saklanmış acizin tekiyim demi Ada ." dedi. Bende " Aslında ben öyle birşey söylemek istemedim o an sinirliydim ondan öyle söyledim." dedim oda bana " Bak Ada bir insan aslında gerçekleri sinirli olduğu zaman söyler ." dedi ve arkasını dönüp gitti.Hiçbir şey söyleyemedim öylece donup kaldım .Gitmede diyemezdim sonuçta neydik ki biz arkadaş bile değildik. Adını bilene bilmiyordum.hayatıma öylece girip beni darmadağın bırakanlar listesine adını yazmalıydım ama lanet olsun ki adını bilmiyordum.Sinirden elim ayağım titriyordu.Birden bir ağlama sesi duydum.Ağlayan Hande teyzeydi.Hemen yanına doğru içimde bir korku ile koşturdum.Hande teyze:
"Ada...kızım beni hatırlamıyor.Ateşlenince sabaha kadar başında bekleyen annesini hatırlamıyor.parmağı kesilince sanki canından can giden annesini hatırlamıyor."dedi.Bende:
" Hande teyzecim ağlama artık.Bak doktor ne dedi bu gibi durumlarda geçici hafıza kaybı yaşanırmış dedi.üzme artık şu tatlı canını.Bak sen ağlayınca benimde ağlayasım geliyor 2.öz annem ." dedim hafif sırıtmayla.Hande teyze ise:
" Tamam o zaman ağlamak yok.Şimdi gelelim asıl konumuza.Kendimizi Sedef 'e nasıl hatırlatıcaz?" dedi.Bende:
" Ne yalan söylüyeyim aklıma bugün hiçbir şey gelmiyor Hande teyze." dedim Hande teyze ise bana:
"Ada. Kerem oğlum nerede? Bana Sedef'in hafıza konusunda bir sürü fikir söyledi. Ama şimdi hiçbiri aklımda değil." dedi. Ben ise içimden 'Allahım çocuğun adı Kerem' miş.' dedim . Şuan beni bencil görüyor olabilirsiniz ama çocuğu görmeniz lazımdı.şuan kıyamet kopsa umursamazdım.Çünkü çocuğun adını öğrendim.Kerem...Kerem...Kerem.Her neyse.Hande teyze cevap bekleyen gözlerle bana bakınca salak salak sırıtmayı bırakıp kaşlarımı çatıp cevap verdim Hande teyzeye:
" Hande teyzecim biz Kerem olmasa da kendimizi benim küçük faiş...ay benim küçük fareme hatırlatırız." dedim büyük bir korku ile.Hande teyze ise:
"Hatırlatmasına hatırlatırız da bizimkinin sevgilisi yok yaa işte bu çocukta çok yakışıklı.Bunun her dediğine inanır.Baksana senin onun arkadaşı olduğuna bilene inanmadı taaki o kerem ' o senin arkadaşın' diyene kadar.Yani sen beni anladın demi Ada ?" dedi. Ben ise resmen donup kalmışdım çenem kitlenip kaldı birşey de söylüyemiyordum. Ne yani şimdi ben o yakışıklı çocuğu bizimkine mi ayarlıcaktım? Asla hayatta yapmam.dedim yine kendi kendime .Hande teyze ise bana:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruh Öküzümü Buldum
Acakherkesin bir ruh öküzü vardır bakın bakalım benim ruh öküzüm sizinkine benziyor mu ?
