Önüme bakmadan yürüdüğüm yolda taşa çarpmam sayesinde sendeleyip son anda yere düşmekten kurtuldum. Etrafa bakıp bir gören oldu mu diye kontrol ettim ama kimsesiz mahallemde uyuyan köpekler dışında kimse yoktu.
Bu saatte kalkma nedenim üniversiteye gitmemdi, sabahın köründe girmem gereken ders olmasa da işe gitmek için kalkıcaktım bu sefer, o yüzden alışıktım bu durumlara, şikayet edeceğim son şey sikik, pis kokulu evimden, içindeki iğrenç ve problematik insanlardan uzaklaşmak olurdu her halde.
Sorunsuz bir şekilde okula gelmiştim, koşarak sınıfa yetişmeye çalıştım çünkü zaten geç kalmıştım, o sırada telefonuma kayıtlı olmayan numaradan mesaj geldi. Ekrana düşen bildirimden "Sanırım hızlı koşman gerek, hoca...." Mesajı açmadan hızımı biraz daha arttırdım. Sınıfın kapısını son gücümle açıp içeri girdim ve hocaya baktım, siyah takımı içinde genç yaşında kazandığı başarılardan kaynaklanan gururlu duruşu, her insanın dikkatini çekebilicek yapılı vucuduyla bana döndü, geç işareti yapıp tarih anlatmaya devam etti. Hemen boş olan bir yere oturup üstümdeki montu çıkarmaya başladım.
