Is this... love? (ΥΠΟ ΔΙΌΡΘΩΣΗ)

Κεφάλαιο 1

Κατερίνα και Χρήστος, Χρήστος και Κατερίνα. "Διαφορετικοί κόσμοι, διαφορετικοί άνθρωποι" όπως κατά ονόμαζε η Κατερίνα την σχέση της με τον Χρήστο.

Αυτή, μαύρα κοντά βαμμένα μαλλιά, φυσική καστανή, το συχαίνοταν.
Τα μάτια της επίσης κάστανα σκούρα,πολύ σκούρα, ίσα που ξεχώριζαν από το μαύρο του ματιού της.

Καμία σχέση με την ψυχή της . Κάποτε ήταν αθώα, όπως κάθε παιδί άλλωστε. Μεγάλωσε απότομα όμως. Εμπιστεύτηκε χωρίς να κρίνει, λάθος ανθρώπους. Έκλαψε πολύ. " η πιο μαύρη και σκοτεινή περίοδος της ζωής μου, δεν θέλω να την θυμάμαι " έλεγε.

Και όμως κάποιες φορές θυμάται πως έμοιαζαν όλα αλήθεια, πως ήταν σαν παραμύθι, όλα τα παραμύθια έχουν τέλος. Ήταν πια μια γυναίκα 16 χρόνων έτοιμη να κερδίσει όσα ήθελε, ένιωθε δυνατή, το χρωστούσε στον εαυτό της να είναι και το άξιζε. Μεγάλο ρόλο έπαιζε στην δύναμη της οι γύρω της. Η μαμά της, ο μπαμπάς, οι κολλητές της, η αδερφή της που ήταν μεγαλύτερη κατά 10 χρόνια και ήταν μαθηματικός, πολύ την αγαπούσε και ας μην της το έδειχνε. Μεγάλο ρόλο έπαιζε και η ψυχολόγος της .

Είχε ένα όνειρο και το κυνηγούσε σαν τρελή για να το πιάσει. " θα γίνω ηθοποιός και σεναριογράφος, θα με βλέπετε στην τηλεόραση και θα είστε περήφανοι" έλεγε με σιγουριά στους γονείς της σαν μικρό κοριτσάκι, που σίγουρα δεν ήταν. Και όσο για τα παιδιά που όπως τους χαρακτηρίζε και η ίδια " τα βλαμμένα" όταν προσπαθούσαν να της ρίξουν την ψυχολογία , και της έλεγαν ότι δεν θα τα καταφέρει απαντούσε " εγω θα γίνω σπουδαία ηθοποιός και εσύ θα με βλέπεις στην τηλεόραση, στο σινεμά και στο θέατρο και θα κλαις επειδή δεν θα έχεις καταφέρει κάτι στην ζωή σου".
Ναι, ήταν επιθετική αλλά όπως έλεγε και η ψυχολόγος της ήταν ευαίσθητη και όλο αυτό ήταν μια άμυνα για να μην δουν ότι μέσα της είχε ψυχή και πονούσε με όσα έλεγαν, ήταν αλήθεια.

Αγαπούσε πολύ τις κολλητές της , " είναι αδερφές μου , οικογένεια " έλεγε με σιγουριά. Ότι και αν ήταν είχε βάλει στόχους και ήθελε να τους πετύχει σαν τρελή. Να πάει στην Αθήνα να πιάσει δουλειά κάπου έστω σερβιτόρα για να μπορεί να ζει, "λίγα λεφτά θα πλήρωνε η μαμά για την δραματική σχολή λίγα εγω" έλεγε και το πίστευε, ήθελε να στηριχτεί στα πόδια της γερά, να δει αν μπορεί να αντέξει στις πραγματικές δυσκολίες της ζωής.

Έγραφε , έγραφε πολύ και συνέχεια. Σενάρια, ταινίες, σειρές και βιβλία. Αλλά βαριόταν εύκολα και τα άφηνε. Δεν ήταν τόσο καλή μαθήτρια, έλεγε πάντα την αλήθεια έτσι όπως την έβλεπε και άξιζε να λέγατε κατά την γνώμη της , για αυτό οι καθηγητές την σιχάθηκαν.
Διάβαζε πολλά βιβλία όμως και έβλεπε πολλές ταινίες και σειρές. Είχε ταλέντο, σαμα της άκουγες αυτά που έγραφε μαγευοσουν από λεπτομέρειες και όμορφες λέξεις που έκαναν ότι έγραφε να είναι διαφορετικό και μοναδικό.
Αυτή ήταν η Κατερίνα Γεωργακοπουλου, τόσο διαφορετική μα και τόσο ίδια, με τον Χρήστο .

Χρήστος Κυριαζής. Ψηλός, Καστανά μαλλιά, γαλάζια μάτια με έναν ελαφρύ τόνο πράσινου. Είχε πολύ γυμνασμένο σώμα και ένα πρόσωπο σαν αρχαίος Έλληνας Θεός. Αλλά ήταν κάποια πράγματα τα οποία δεν τα έδειχνε. Από μικρός είχε χάσει την μαμά του, είχε μια μικρή κατάθλιψη από τότε. Υπήρχαν πολλές φορές που κοιταζε το ταβάνι στο δωμάτιο του κλαίγοντας και φωνάζοντας " γιατί μαμά;! Γύρνα πίσω! Φοβάμαι.." είχε πολύ όμορφη ψυχή, ήταν πολύ ευαίσθητος. Προσπαθούσε να καταφέρει κάτι που ούτε και αυτός ήξερε τι ήταν, ήθελε απλά να το πετύχει.

Έγραφε και αυτός και όλος περιέργως ήθελε και αυτός να πάει και αυτός σε κάποια δραματική σχολή, μόνο που ο Χρήστος είχε κάνει διαφημιστικά σε εσώρουχα, ποτά και αφρόλουτρα. Είχε κάνει και έναν ρόλο για ένα επεισόδιο σε μια σειρά η οποία δεν έκανε επιτυχία, αλλά είχε ταλέντο.

Όλο αυτό ο πόνος και ο φόβος να είναι κανονικός όπως όλοι οι γύρω του του έβγαζε έναν εαυτό που δεν ήταν αυτός νευρικό, " καγκουρα " όπως τον αποκαλούσε η Κατερίνα. Και πάντα μετανιωνε τις πράξεις του.

Είχε ξεκινήσει συνεδρίες με ψυχολογο και τα πήγανε καλά, είχε σχέση με μια κοπέλα , την μέλισσα. Αστείο όνομα σκέφτονται όλοι, πάντα. Η ιστορία είναι περίεργη βέβαια. Όταν η μαμά της μέλισσας ήταν έγκυος σε αυτήν μια μέρα που είχε βγει στην μικρή τους αυλή, είχε ήλιο που σε ξεγελούσε και νόμιζες ότι ήταν καλοκαίρι και ας ήταν άνοιξη. Τα λουλούδια είχαν μια μυρωδιά που αν χαλαρωνες λίγο σε ταξίδευαν, ήταν μια μυρωδιά που με λέξεις δεν περιγράφετε. Μια μέλισσα ήρθε και έκατσε στην φουσκωμένη κοιλιά της και απλά ήταν ήρεμη, δεν έκανε κίνηση να τσιμπήσει την κοιλιά . Η μητέρα τρόμαξε αλλα δεν έδειξε τον φόβο της " αν δείξεις τον φόβο σου στην μέλισσα θα την τρομάξεις πιο πολύ και θα σου επιτεθεί για να προστατεύσει τον εαυτό της " έλεγε η αδερφή της , πάντα την άκουγε γιατί ήταν πολύ σοφή και έξυπνη. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα η μέλισσα πέταξε και έκατσε σε ένα λουλούδι να πιει τον χυμό του. Και έτσι το αποφάσισε. Η μέλισσα ήταν όμορφη σαν κούκλα. Ξανθιά , ψιλή, αδύνατη και συνέχεια με ένα χαμόγελο. Ειχαν μια σχέση αξιοζήλευτη με τον Χρήστο που όλοι ήθελαν να έχουν.Αυτός ήταν ο Χρήστος και η ζωή του περίεργη θα έλεγε κανείς, αλλά αυτή ήταν.

Είχαν πολλά κοινά περισσότερα από όσα έβλεπε η Κατερίνα ότι είχαν ,ταίριαζαν πολύ έλεγαν όλοι, μα είχαν και κάτι άλλο κοινό. Αγαπούσαν υπερβολικά, μα άμα έκαναν και νευριαζαν , σαν έκρηξη ήταν. Τους έδιωχναν όλους από γύρω τους και κλεινοντουσαν στο " εγω" τους.